داستان من و نمایشگاه آرایشی بهداشتی
روز سه شنبه 14 بهمن
جریان نمایشگاه تو سایت دیدم . خیلی خوشحال شدم چون من مدت هاست می خوام یه مارک جدید برای رنگ مو و کرم پودر م انتخاب کنم و چون خیلی وسواسیم در این موارد خیلی خوشحال شدم که الان می رم نمایشگاه و کلی برند اونجا هست و من حسابی می تونم از مسئولاشون که محصولارو معرفی میکنن هرچقدر دلم بخواد سوال بپرسم و تسترهاشونو تست کنم. امکانی که توی اکثر مغازه ها نیــــــــــــــــست (تنوع مارک و مشاوره و تست )
بعد دیدم به به....تو سایت زمزمه های میتینگ هم داره میشه .... جدیدا 3تا از بهترین دوست هام از ایران رفتن و برای همیشه مهاجرت کردن . خب من خیلی احساس تنهایی می کردم چون هم باهاشون خیلی صمیمی بودم و هم اینکه هر 3تا شون تو بازه زمانی کوتاه 5 ماه گذشته رفتن . خیلی برام دلنشین بود که بخوام با افراد جدیدی آشنا بشم و برای رفتن به نمایشگاه بیشتر انگیزه پیدا کردم.
روز چهارشنبه 15 بهمن
صبح رفتم کنکور ارشد دادم .....واااای چه استرسی مغزم داشت میترکید...چقدر اول صبحی تو ترافیک موندم
بگذریم الان از حواشی کنکور نمی خوام بگم هدف نمایشگاه و دوستان زیباکده ایه ... عاما اینو باید می گفتم که بدونید ظهر که رسیدم خونه حسااابی خوابیدم بعدشم تو گیر و دار آماده کردن ملزومات و کمک به مامان گلم برای مهمونی بودم و خیلی هم خسته شدم خب حالا بعد از یه روز پر مشغله و هیاهو چی میچسبه خوااااب واسه همین آفلاین ساعت ملاقات دیدم و آلارم گوشیمو ست کردم و بی سر و صدا و چراغ خاموش برای میتینگ فردا آماده شدم
روز موعود 5شنبه 16 بهمن
کلی مهمون واسه نهار داشته باشی و بخوای بری میتینگ .... وااااای جواب ماامانمو کی میده
صبح زودتر از زنگ آلارم بیدار شدم . اتاقمو مرتب کردم رفتم یکم به مامانم کمک کردم و بعد حاضر شدم برای رفتن به برج میلاد .
نخندیدااااا ولی من تا حالا برج میلاد نرفته بودم و نمی دونستم خروجیش تو همت کجاست واسه همین از لاین کندرو می روندم که یه وقت رد نکنم
رسیدم برج میلاد و نمایشگاهو پیدا کردم و وقتی به غرفه زیباکده رسیدم ناخود آگاه به پهنای صورت لبخند زدم و با خوشحالی و کشدااار گفتم واااای سلااااام
اعضای غرفه فکر کردن نکنه من از اقوام نزدیکشونم ولی اونا فراموشی دارن و واسه همینه که منو نمیشناسن
بعد از سلام علیک که واقعا ازشون ممنونم که منو ضایع نکردن و اونا هم گرم جواب سلاممو دادن
اولین کسی که دیدم مرمری بود که تو سایت هم خیلی باهم ارتباط داریم و بیشتر از همه میشناسمش. گپ زدیم بعد همین جوری که داشتیم کلاژو نگاه می کردیم و صحبت می کردیم یه دختر خانومی با یه لبخند بسیار مهربون بهمون نزدیک شد اومد و گفت سلام من مهرمینا هستم . وای من خیلی از این دختر آرووووم و دوست داشتنی خوشم اومد . بعد هم که یه خانوم بسیار موقر و خوشتیپ با روسری طوسی شنل (پریسان ) که جلوتر از 2تا خانم دیگه که بسیار هم از نظر صورت بهم شبیه بودن نزدیک شدن (مادر خوشرو و خواهر پریسان جون) سلام و احوالپرسی و گپ و نمیدونید چقدر زود باهم گرم گرفتیم. عکس گرفتیم . چای نوشیدیم . کلاژ امضا کردیم . شماره رد و بدل کردیم.
حرفایی که من تو دلم میزدم :
1. وای اگه دیر بشه مامانم کله مو میکنه
2. وای چشمای مرمری چه خوش رنگه
3. وای پریسان چقدر خوش صحبته چه لبخند قشنگی داره
4.وای مهرمینا چه آرامش خوبی داره چقدر مهربونه
5.اعضای غرفه زیباکده چقدر خوش برخورد و صبورن . ما هرچی شلوغ میکنیم اینا لبخند میزنن و رفتارشون تغییر نکرد از اول تا آخر
6.وای وای مهمونارو بگو تو خونه
با هم یه دوری هم تو نمایشگاه زدیم و من از غرفه هایی که لازم داشتم سوالامو پرسیدم و از یکی از غرفه ها ساشه کرم پودر گرفتم که امتحان کنم که اگر خوبه بعدا از برندشون خرید کنم.
اونجا بهمون گل و آبمیوه و گیفت هم می دادن . بعد از اینکه یه دور توی نمایشگاه زدیم و برگشتیم غرفه زیباکده شقایق هم آمده بود و با هم آشناشدیم و خیلی دختر خوش برخوردی بود.
دیگه داشت دیر میشد و من باید بر می گشتم خونه . من که اول فکر می کردم به جای مثلا طلا خانم الان جمال آقا میاد و به جای مثلا طناز یه سیبیل کلفت دیگه ! خیلی تجربه جدید و خوبی بود و واقعا فکر نمیکردم بچه ها به ایــــــــــــن خوبی باشن .
دیگه وقت رفتن من شد و از همه خداحافظی کردم و رفتم
از جریان اینکه یادم رفته بود ماشینم کدوم طبقه پارک کردم و رسیدم خونه کلی مهمون اونجا بود و واسه اونا هم کلی از نمایشگاه تعریف کردم دیگه بگذریم
