از پائولو کوئیلو چی می دونی؟

دیروز یه دختری رو تو مترو دیدم غرق در "بریدا"....منم غرق در افکارم شدم که:آیا کوئیلو رو می شناسه و داره کتابش رو می خونه یا ندیده و نشناخته تحت تعالیم زیرکانه ی این فراماسونر رفته.

کیا "کیمیاگر" رو خونده اند؟

لطفا کنار این بحثتون یک معرفی از خودتون هم بدید من بدونم طرف صحبتم چه شخصیه !

من که یه سایت بیشتر نگفتم...شلوغ کاری چیه،خبرگزاریه عزیزم،آشنایی نداری؟ نگفتم بی بی سی فارسی که میگی شلوغ کاری گفتم فارس

در پاسخ به parisss???? عزیز
ببین خانمی کسی که بی پروا از یه چیزی صحبت میکنه زیاد نباید ازش ترسید چون هرچی داره رو بازی می کنه
حرف شما درسته که برخی از این عقاید تو کتابای دیگه هم هست اما مثلا هدایت از همین تناسخ نمیخواسته استفاده کنه و شما رو به جایی که مدنظرش هست بکشونه اما کوئیلو نویسنده ی چیره دستیه که سعی میکنه در قالب کلمات زیبا مفاهیمی رو به خوانندگان آثارش منتقل کنه.
مثلا اینکه اعتقاد به تجربه کردن دین داره و تاکید می کنه دین ایمان و خدا چیزی جز یک تجربه ی درونی نیستند و اینها رو در قالب واژگان زیبا بیان میکنه:
"وقتی کسی می‌آید به تو می‌گوید: خدا این است و خدا آن است، یا خدای من قوی‌‌تر از خدای توست، تنها راه در دام نیفتادن این است که بفهمی جستجوی معنویت یک مسئولیت مشخصی است که تو نه می‌توانی به کسی منتقل کنی و نه به دیگران توصیه کنی. بهتر است انسان اشتباه کند و به دنبال نشانه‌ها‌ی غلط برود تا اینکه به دیگران اجازه دهد برای سرنوشتش تصمیم بگیرند. همة این حرف‌ها‌ انتقاد از مذهب نیست. مذهب وجهی از زندگی انسان‌ها‌ست که به نظر من خیلی مهم است‌."

فکر کنم لاین فکری ما کلا متفاوته با هم و نمیتونیم همو قانع کنیم متاسفانه

من دنبال قانع کردن کسی نیستم و صرفا خواستم مطالبی رو که راجع به این نویسنده خونده بودم به دیگران منتقل کنم تا کسی که براش مهمه تراوشات ذهنی چه شخصیتی رو می خواد بخونه بتونه درست تصمیم بگیره

روی صحبت من تنها با شما نیست و لزومی به انجام این کار نمیبینم ما دو تا اندیشه هستیم که با هم درباره ی این موضوع تبادل نظر میکنیم

فکر کنم تنها نکته ای که شاید به بحث مون کمک کنه اینه که

 تحصیلات آکادمیک دارم،آرشیتکت هستم و فارغ التحصیل دانشگاه شهید بهشتی تهران،مسلط به زبان انگلیسی در سطحToefl 

 بسیار هم اهل مطالعه هستم و کتابهای کلاسیک خارجی هم به زبان اصلی خوندم چندتایی مثل جین ایر شارلوت برونته که خیلی هم دوستش دارم

شما چی ؟

مینا جان ازت ممنونم که مطالب رو دنبال می کنی به "کتابخونی دسته جمعی" هم یه سر بزن

4. پلورالیسم فرقه‌‌ای

4-2. مارکس و انگلس

پائولو کوئیلو در سال 1968 هنگامی که جنبش‌های چریکی و توده‌ای فراگیر شد و موج آن به برزیل هم رسید، شیفته افکار مارکس، انگلس و چگوارا شد. او در تمامی جلسات آنان شرکت می‌کرد و در تظاهرات خیابانی به‌طور فعال شرکت داشت و از این طریق وارد جنبش‌های پیشرو و توده‌ای شد. ( خوان آرمایس، 1382: 16)

کوئیلو در طول جوانی پرجنب و جوش خود همواره در پیش‌روترین جنبش‌ها حضور داشته است. به اعتقاد وی، اندیشه‌های مارکسیسم ـ لنینیسم در بعد سیاسی می‌تواند راهگشا باشد. به گفته خودش، کتاب‌ها‌یش سیاسی است و در آنها سعی دارد فرهنگ سیاست را عرضه کند. او سعی دارد توده‌ها را آگاه کند و به آنها بگوید نباید تسلیم تعصب‌های کور شد: من... ایده‌های مارکسیستی در سر داشتم و خیال می‌کردم که برای خلق، برای آزادی و دیکتاتوری پرولتاریا و غیره مبارزه می‌کنم.‌ (همان: 88)

هرچند مارکس زنده نماند تا فروپاشی جوامع کمونیستی و دولت‌ها‌ی مارکسیستی را ببیند؛ اما شاگردان او که شاهد از هم پاشیده شدن اندیشه‌های مارکسیسم هستند، آیا نباید درس عبرت بگیرند؟ چگونه است که کوئیلو در بسیاری از آثارش؛ به ویژه زهیر، زیرساخت‌ها‌ی فکری مارکسیسم را جلوه‌گر می‌سازد؟ جالب‌‌تر اینکه در پاره‌ای از موارد، سعی دارد مارکس را کنار مسیح بنشاند تا از اختلاط آن دو درختی جدید بسازد که شاخ و برگ‌ها‌یش مسیحیت کمونیسم باشد

او از یک طرف اشتراک در مالکیت را ترویج می‌کند و بر این نکته پا می‌فشارد که باید نظام طبقاتی در جامعه از بین برود و از سوی دیگر وجود صلیب بر سینه مردم را تحسین می‌کند. کوئیلو حزب کمونیسم را به اردوگاه مسیحیت برد و نشان داد که مارکسیسم، سکه دوروست که یک‌روی آن ریشه در غرب دارد؛ اما رویه تخریبی و منفی آن به شرق آمد و هاضمه شرق پس از جدال‌ها و زیان‌های فراوان آن را پس زد.
ادامه دارد...

pari san از خودت نگفتیا؟؟؟

4.پلورالیسم فرقه ای

4-3. فراماسونری

فراماسونری به قوانین و تمرین‌های برادرانه گروهی آزاد که بزرگ‌‌ترین جامعه جهانی را به‌وجود آورده‌اند، اطلاق می‌شود. فراماسونری سازمانی از مردان است که اساس آن بر برادری و پدر بودن خداوند است. سازمان‌‌دهندگان آن آموزش حقایق اخلاقی را قبول کرده بودند و باید هر عضوی ـ غیر از خدا ـ آن را می‌پذیرفت. شعار آنان اخلاقیاتی است که مورد قبول همه بود.

در واقع فراماسونری مذهبی است که در آن عقیده به موجودی برتر و فساد روحی، دو اصل ضروری و اولیه عضویت محسوب می‌شوند. هدف آنان تواناکردن مردان برای سازش با یکدیگر، گسترش و پیشرفت دوستی‌ها و سخاوتمندی است. این جریان همگان را «بچه‌های خدا» می‌شمارد و اعتقاد دارد همه مردم به هم مربوط هستند و بهترین پرستش خداوند همان خدمت به خلق است. در فراماسونری سه درجه به چشم می‌خورد: شاگرد، رفیق و استاد.

برخی افراد آموزه‌های فراماسونری را به زمان آموزه‌های معبد سلیمان گره می‌زنند و مدعی‌‌اند که سلیمان نبی هم فراماسونر بوده است. در فراماسونری از نمادها و تمثیل‌های بسیاری استفاده می‌شود. تشکیلات قدیمی انگلیس اشاره می‌کند که فراماسونری سیستم اخلاقی است که به‌طور غیرمستقیم با تمثیل‌ها و تصاویر نمادین بیان می‌شود.

بسیاری از نمادها در پشت دلارهای آمریکا مثل شکل هرم، تعداد پرهای روی بالهای باز عقاب و نیز ستاره‌های بالای سر عقاب در شکل ستاره داوود و... از جمله نمادهای فراماسونری می‌شود.تنها مطالعه کتاب «کیمیاگر» کافی است تا شباهت‌های فراوان آرمان‌ها و نمادهای برگزیده کوئیلو را با فراماسونری به حد اعلا کشف نماید. جالب اینکه از سوی الیستر کردلی فراماسونر، کتابی به نام قانون به او داده می‌شود که به قول خودش فرشته‌ای در قاهره آن را به او دیکته کرده است‌. ( خوان آرمایس، 1382: 92)
ادامه دارد...

مرسی که اینقدر مطالبو باز کردی نارون جان

شاید باورت نشه من همیشه اول یه اطلاعاتی در مورد نویسنده کتاب میگیرم بعد شروع میکنم به مطالعه
درمورد این نویسنده اطلاعات زیادی نداشتم با اینحال فقط یک کتابشو خوندم اصلا طرزفکرش جالب نبود برام کتابش 11 دقیقه بود
دیگه هیچ کتابشو نخوندم

خواهش میشه

مینا جان نمیای " کتابخونی دسته جمعی"کتابای خوب بزنیم به بدن؟!

4-4. فرقه رام (RAM)

رامیسم یا رمیسم نامی است که بر بعضی جریانات فکری نهاده شده که بخشی از آن فلسفی و بخش دیگر، آموزشی (روش‌ها‌ی تدریس) است. این فرقه در ارتباط با کارهای «Pierre deta Ramce» شکل گرفت که معروف به پطروس راموس یا پییر راموس (1572 ـ 1525م) است.رامیسم یا فرقه رام، ترکیبی است از اسکلاسیستم و انسان‌‌گرایی (اُمانیسم) که در قرن‌ها‌ی شانزده و هفده میلادی در کشورهای اروپای شمالی و مجموعه‌های انگلیسی در شمال آمریکا شکل گرفت و گسترش یافت.

شکل‌ها‌ی جدید رام از شیوه صراحت و سادگی برای رسیدن به مطلوب بهره می‌برند و در این راه از دقت و آرامش استفاده می‌کنند و همین عامل، سبب جذب آنها شده است. نزد آنها منطق به سه بخش ابتکار، اختراع و قضاوت تقسیم می‌شود و هر کدام از زیرمجموعه‌ها نیز به دو بخش تقسیم می‌شوند.کوئیلو در پاسخ به فرقه رام یا اِر. آ. ام اشاره نموده است که رام مخفف «ملکوت جهانی‌بر» بوده است. ( خوان آرمایس، 1382: 120)

رام یک فرقه کاتولیک است که در سال 1492 میلادی تأسیس شده و به مطالعه زبان نمادین از راه آموزش شفاهی می‌پردازد. در حقیقت اساتید با تدوین نظام آموزشی، مأموریت‌هایی را بر عهده می‌گیرند و در طی این مأموریت‌ها‌، هر یک پاسخ ویژه خود را به دست می‌آورند. قانون این است که تنها از راه گام برداشتن به جلو می‌توان آموخت.

کوئیلو می‌نویسد: آن مرد پیرو طریقت کاتولیک اِر، آ، اِم (به معنای سخت‌کوشی، عشق، رحمت) بود که بیش از پانصد سال قدمت دارد. او از سنت این طریقت سخن گفت که تا مدت‌ها‌ به‌طور نمادین در واتیکان قرار داشته است. از آن روز جذب این سنت قدیمی کاتولیک یعنی سنت رام شدم تا اینکه سرانجام روزی او مرا به نوروژ برد و حلقه‌ای با دو سر مار به من داد که هنوز آن را به‌دست می‌کنم. سپس آموختن زبان نمادها را آغاز کردم که تعلیمات سرّی مسیحی و مطالعه سمبل‌ها‌ی مسیحی است. (خوان آرمایس، 1382: 199)

فرقه‌هایی که از آن نام نمی‌برد یا آنها را مبهم ذکر می‌کند، فقط در حدّ یک فرقه مخفی و سرّی و شیطانی، بسیار بیشتر از آن است که بتوان همه را پیدا و دسته‌‌بندی نمود. تنها می‌توان گفت که کوئیلو با تأثیرپذیری از اندیشه‌های مختلف یونگ، مارکس، کاستاندا و مسیحیت و با وابستگی به فرقه‌های مختلف پیش‌‌گفته، ترکیبی از افکار و اندیشه‌های گوناگون را در آثار خویش به ظهور رسانده است. واقعیت آن است که او را حتی یک کاتولیک متدین هم نمی‌شود به حساب آورد؛ زیرا به گونه‌های مختلف، خصوصاً در دو کتاب بریدا و زهیر به کشیشان و کلیسا سخت حمله می‌کند.

ادامه دارد...

5. ذوق هنری و شهرت

کوئیلو تقریباً از حدود چهل سالگی دست به قلم برده و ذوق هنری فوق‌العاده خویش را در آثارش نشان می‌دهد که تاکنون 17 اثر از او پدید آمده است. گفتنی اینکه مشهورترین کتاب کوئیلو، کیمیاگر است که تا کنون بارها چاپ شده است. این کتاب با الهام از یکی از حکایات دفتر ششم مثنوی معنوی طراحی و تالیف شده است؛ اما هرگز نویسنده، منبع الهام‌بخش خویش را بیان نکرده است؛ در عین حال که در آثار دیگر خویش به سرچشمه‌های الهام‌دهنده‌‌اش اشاره می‌کند. کوئیلو در 39 سالگی به پیشنهاد مردی ناشناس به زیارت جاده سانتیاگو می‌رود. یک‌سال بعد نخستین کتاب خود را به نام خاطرات یک مغ می‌نویسد‌. (گاهی از این کتاب به نام زیارت نام برده می‌شود)

در سال 1988 دومین کتاب خود به نام کیمیاگر را می‌نویسد. چاپ اول این کتاب فقط 900 نسخه بود. بعد کتاب سوم او در 1990 به نام بریدا از سوی ناشر دیگری منتشر می‌شود و این کتاب خوانندگان را به دو اثر قبلی وی نیز معطوف می‌نماید و بالأخره کیمیاگر به قدری فروش می‌رود که رکورد فروش کتاب را در تاریخ نشر برزیل می‌شکند و اسمش در کتاب رکوردها ثبت می‌شود.

در سپتامبر سال 2000، شیطان و دوشیزه پریم منتشر می‌شود و در مراسم معرفی آن، کوئیلو برای نخستین‌بار اعلام می‌کند که مؤسسه «پائولو کوئیلو» را به اتفاق همسرش از سال 1996 تأسیس کرده است؛ از این رو کوئیلو آهسته آهسته خصوصاً پس از انتشار کتاب شیطان و دوشیزه پریم شهرتی کسب می‌کند که هر روز افزایش می‌یابد. امروزه کوئیلو در میان مشهورترین نویسندگان رمان‌ها‌ی عرفانی ـ هنری دنیا قرار دارد.

ادامه دارد...

6 . دیدگاه‌ها‌ و تحلیل‌ها‌

کوئیلو در جایگاه یک نویسنده چیره‌دست و مشهور قصد دارد از لابه‌‌لای واژگانی زیبا و کلمات فریبنده، مفاهیم و پیام‌ها‌یی را به خوانندگان آثار خویش منتقل کند. این پیام‌ها‌ در طیف بسیار گسترده‌ای قرار می‌گیرد. برخی از آنها ادبی است و بعضی دیگر عرفانی، پاره‌ای از آنها از سنت معنوی مکزیکی نظیر عرفان ساحری کاستاندا تبعیت می‌کند و بخش دیگر حامل مضامین شرقی است.

اندیشه‌هایی که کوئیلو در سر می‌پروراند و در نظر دارد در جهان بپراکند، متنوع و متعددند؛ نظیر قدرت واقعی یا عنصر جنسیت، فرمانبری بی‌چون و چرا از استاد، عشق درونی، ماجراجویی طریقت افسانه شخصی، کیمیاگری، نیمه گمشده، لذت‌طلبی، تناسخ، پیامبری عشق، برهنگی و آزادی، چهره مادینه خداوند، نیایش به صورت رقص، عشق زمینی، قلب‌محوری، تمرین‌ها‌ی رشددهنده‌ جنگ و جبر، برای صهیون، نشانه‌‌شناسی، نبرد نیک و بد، روسپیگری، فرقه شیطانی پلورالیسم، تجربه ایمانی، نور روسپیان، تشرف در بستر، تجربه خدا و نیروی جنسی، یکی شدن احضار فرشتگان و تضاد دیالکتیکی مارکس.

کوئیلو در نظر دارد اندیشه‌هایی را ترویج کند که برخی از این نگرش‌ها، ریشه در مدرنیته دارد و برخی از آنها مربوط به دوران پست‌مدرن است.به سختی می‌توان گفت که این اندیشه‌ها و نگرش‌ها از بنیادی روشن و مشخص سرچشمه گرفته باشد؛ زیرا میان آنها انسجامی نمی‌توان یافت و گسیختگی و تناقض از مشخصه‌های بارز افکار و تعالیم کوئیلو است. شاید علت اختلاف‌ها‌ی شدید در میان اندیشه‌های او این باشد که منابع آن بسیار متنوع و متفاوت است.

شاید کوئیلو اصلاً به دنبال ارائه دیدگاهی منسجم نباشد و تنها خواسته است در هر اثری به تناسب، دیدگاه یا دیدگاه‌ها‌یی را مطرح کند. ولی جای این سئوال است که چگونه می‌توان اندیشه‌های فردگروانه را با نگرش‌های جمع‌‌نگرانه جمع کرد؟ چگونه می‌توان تفکرات ضد دینی را با تعالیم دینی در یک‌جا نشاند؟ چگونه می‌توان تعابیر ضد اخلاقی را در کنار اخلاق قرار داد؟ چگونه می‌توان هنجارگرایی را با راهبردهای آنارشیستی در کنار هم گرد آورد؟ چگونه می‌توان باید‌ها و نباید‌های او را با اندیشه تسامح و تساهل به ساحلی واحد رساند؟ جادوگری با رئالیسم چه نسبتی دارد؟ عشق مقدس را با بی‌عفتی و روسپیگری چه کار؟ رقاصی را با تعالی چه نسبت است؟

ترویج مستی و میخوارگی با عرفان و اشراق چه تناسبی دارد؟ معرفی شخصیت‌های بی‌هویتی مثل پیلار، ورونیکا، بریدا و دوشیزه پریم، با تعالیم آسمانی ادیان چه نسبتی دارد؟ تبلیغ اندیشه جنگ با ترویج اندیشه صلح چگونه قابل جمع است؟ اینها و ده‌ها‌ سؤال دیگر حاکی از آن است که کوئیلو هرگز یک «متفکر» نیست؛ بلکه او را باید تنها در حد و قواره یک «نویسنده شهیر» دانست و به این حد تنزل داد و فرو کاست.معرفی کوئیلو در مقام یک اندیشمند و صاحب‌‌ سبک فکری نادرست و ناشایست است. البته در آثار وی جذابیت‌ها‌ی دلنشین و انگاره‌های زیبای هنری کم نیست؛ ولی چنانکه بارها گفته شد، ضروری است که میان «زیبا سخن گفتن» و «سخن زیبا گفتن» تفکیک قائل شد.

چه بسا انسانی به لحاظ استعداد یا به لحاظ اشراف بر فنون نویسندگی، بسیار زیبا و ماهرانه بنویسد؛ ولی آنچه از این طریق به ذهن مخاطبان خود منتقل می‌کند، در آن حدّ از زیبایی نباشد. کم نبوده‌‌اند کسانی که سخنران یا نویسنده قهاری بوده‌‌اند؛ اما با استفاده از این ابزار نتوانسته‌‌اند رسالت انسانی و آسمانی خویش را انجام دهند.

بدون تردید امروزه زبان تصویر بسیار با نفوذ و تأثیرگذار است؛ ولی کدام انسان منصفی است که بگوید هر آنچه از این به جهان عرضه می‌شود، برای بشریت مفید بوده است؟در مقاله حاضر مناسب است برخی محورهای فکری تعالیم کوئیلو با شرح و بسط بیشتری بررسی شود تا اگر ضعف، کاستی و ایرادی در آنها وجود دارد، آشکار شود. اینک با نگاهی دیگر برخی از اندیشه‌های پائولو کوئیلو بررسی می‌گردد....

6-1. تجربه دینی

یکی از محورهای مهمی که پائولو کوئیلو آن را در جای جای آثار خویش به‌کار می‌برد، مسأله تجربه دینی است. تأکید بر تجربه کردن دین، ریشه در شکست فلسفه غرب برای تبیین صحیح و منسجم باورهای دینی دارد. تشکیک در متون مقدس، یأس از عقلانیت دینی و بروز جریان‌ها‌ی احساس‌‌گرایی در غرب، روند نگاه تجربی و احساس به دین را تشدید کرد و در برابر، جریان تعقلی در حوزه دین‌پژوهی را به ضعف کشاند. کوئیلو از این جریان فراگیر غربی کاملاً تأثیر پذیرفت و با نگاهی تجربی به مقوله وحی و ایمان، دین را تا حد تجربه درونی تقلیل داد.

اینک نمونه‌هایی از اندیشه پائولو کوئیلو:

می‌نویسد: مراسم سنتی مذهبی بسیار مهم است. باعث می‌شود در تجربه گروهی نیایش و ستایش، با دیگران سهیم شویم؛ اما هرگز نباید از یاد ببریم که یک تجربه روحانی، فراتر از هر چیز یک تجربه علمی از عشق است و در عشق قانونی نیست.‌ یا در جای دیگر می‌نگارد: [خدا برای من فقط] یک تجربه ایمانی است؛ فقط همین. من فکر می‌کنم توصیف خداوند یک دام است.

طی یک سخنرانی، این پرسش را کسی مطرح کرد و من گفتم: نمی‌دانم، خدا برای من همان که برای تو هست و همه حضار مدت طولانی دست زدند‌. (پائولو کوئیلو، 1383 : 44)یا می‌نویسد: در یک رابطه، تنها عشق و حواس پنج‌گانه را که فعال شده است، بیدار نگه‌دار. فقط در این صورت رابطه با خداوند را تجربه خواهی کرد.‌ (پائولو کوئیلو، 1379 : 205)با توجه به مجموع سخنان پیش‌‌گفته از نظر کوئیلو دین، ایمان و خدا چیزی جز یک تجربه درونی نیست. در اینجا مناسب است مسأله تجربه دینی یا به تعبیر بهتر، تجربه‌گروی دینی را باز شکافیم.

ادامه دارد...

.پائولو کوئیلو ، 1383، کنار رود پیدرا نشستم و گریستم، ترجمه آرش حجازی، تهران، کاروان.
. پائولو کوئیلو، 1379، بریدا، ترجمه آرش حجازی و بهرام جعفری، تهران، کاروان.