خانه
1.68K

در دنیای تو ساعت چنداست ؟؟؟؟

  • ۰۹:۱۹   ۱۳۹۴/۳/۱۰
    avatar
    پنج ستاره ⋆⋆⋆⋆⋆|13740 |7139 پست





    "در دنیای تو ساعت چند است" خیلی آهسته دستت را می گیرد و می کشاندت به یک دنیای دیگر. دنیایی که انگار نه زمان مشخصی دارد، و نه طول و عرض جغرافیایی خاصی. فیلم دستت را میگیرد و می کشاندت به دنیای خاطره بازی و نوستالژی. و کیست که بر جذابیت خاطره بازی در سینما، خط بطلان بکشد؟ 





    برای من و آنهایی که "بویِ پوستِ پرتقالِ سوخته ی روی بخاری کلاس "، بخشی از خاطرات کودکی شان را تشکیل می دهد، فیلم در همین یک قاب خلاصه می شود و بس ...


    تصاویری از این فیلم حال خوب کن به تمام معنا و عاشقانه ترین فیلم تاریخ سینمای ایران به تعبیر بسیاری از منتقدین را به همراه برخی نظرات ایشان در ادامه ی این پست  ببینید و لذت ببرید!





    مانی حقیقی در مورد این عاشقانه ی زیبا گفته:


    چه فيلم خوبى! گرم و بامزه و راحت و بى ادا. على مصفا بهترين بازى عمرش را كرده. ليلا حاتمى راحت و دوست داشتنى است. زرى خوشكام معركه است. نورها و قاب هاى همايون پايور حاصل يك پختگى كمياب در سينماى ايران است. موسيقى كريستف رضاعى هم مثل هميشه عالى است. در آوردن اين حس گرم و مفرح با دو بازيگر اصلى و بدون قصه پرفراز و نشيب كار ساده اى نيست.





    پوریا ذوالفقاری:


    يكي از كارشده ترين فيلمنامه هاي اين دوره جشنواره را دارد. هر سكانسش يا در خدمت پيشبرد داستان است يا نورانداختن بر زواياي پنهان عشقي ناگفته و برزبان نيامده. شخصيت عاشق فيلم با بازي علي مصفا يكي از نمونه اي ترين عاشقان تاريخ سينماي ايران است.





    شاید باورش سخت باشد! اما مسعود فراستی از یک فیلم تعریف کرده است!


    فیلم کوچک آدمیزادی آرام و بی‌ادا است اما با حس. حسی از یک عشق قدیمی و تمیز انسانی. عشق یک‌طرفه و بی‌پاسخ اما امکان‌پذیر و باورپذیر. در هجمه این همه تنش و عصبیت، بزهکاری، خیانت و فساد و خل‌بازی فیلم‌های این جشنواره، در دنیای تو...، تنها فیلم جشنواره است که وقتی از سینما بیرون می‌آییم - بویژه که باران هم نم‌نم می‌بارد– حالمان خوب می‌شود و حس نرم انسانی‌ای داریم. این، اولین فیلم نوستالژیک زنده – نه مرده - عاشقانه سینمای پس از انقلاب است که اصلا بد نیست. می‌توانست بهتر باشد. کمی قصه کم دارد: قصه حمید، قصه علی و فرهاد و...





    و در آخر؛ مهرزاد دانش گفته:


    یک عاشقانه‌ی دلنشین که موج متراکمی از احساسات شوربخش را نثار مخاطبانش می‌کند. تلفیق هنرمندانه‌ی دو فضای سرخوشانه و شوخ‌وشنگی و فضای پرحسرت عاطفی داستان، دیالکتیک روایت را پیش می‌برد و برای همین تعادل تماتیک و روایی هم بین این دو لحن به‌ظاهر متناقض برقرار می‌شود. سبک یزدانیان در بخش‌هایی یادآوری آثار وجدآور ژان پیر ژونه است و بخش‌هایی هم در نوسانی بین دو متد مدرن و پست‌مدرن به سر می‌برند. فیلم تا حد زیادی متکی بر دیالوگ‌های هوشمندانه، روایت‌پردازی ارگانیک، و بازی‌های خیلی خوب مصفا و حاتمی است.








































































    ویرایش شده توسط زیباکده در تاریخ ۱۴/۹/۱۳۹۴   ۱۱:۳۰
  • leftPublish
  • برای شرکت در مباحث تبادل نظر باید ابتدا در سایت  ثبت نام  کرده، سپس نام کاربری و کلمه عبور خود را وارد نمایید؛    (Log In) کنید.
موضوع قبل
موضوع بعد
آخرین پست های این تالار
آخرین پست های این بخش
تبلیغات
 
تمامی حقوق مادی و معنوی سایت محفوظ و متعلق به سايت زیباکده بوده و استفاده از مطالب با ذکر و درج لینک منبع بلامانع است.
© Copyright 2024 - zibakade.com
طراحی و تولید : بازارسازان