بسیار پسندیده است که بدوید، اما احتمال دارد که روند دویدنتان اشتباه باشد و به راحتی ممکن است به خودتان آسیب برسانید. پس دقت کنید شاید با جراحت تنها چند قدم فاصله داشته باشید...
بهترین حالت دویدن آن است که دست‌هایتان در حالت 90 درجه باشد، گام‌های بلند به جلو بردارید و روی پنجه پا فرود بیایید و دست‌ها را مخالف پاها و در خط شانه حرکت دهید.
در زیر برخی از اشتباهات دوندگی را برایتان شرح خواهیم داد:
عدم گرم کردن بدن پیش از دویدن :
آماده‌سازی بدن پیش از دویدن دمای بدنتان را بالابرده و خون اکسیژن‌دار را به ماهیچه‌هایی که فعال هستند می‌رساند. تنها چند دقیقه گرم کردن بدن کافی است. اگر به روی تردمیل کار می‌کنید ابتدا چند دقیقه با سرعت کم آغاز کنید تا بدنتان شروع به گرم شدن بکند و سپس سرعتتان را کم‌کم بالا ببرید. عدم گرم کردن بدن ممکن است به ماهیچه‌ها آسیب رسانده و سبب کشیدگی و اسپاسم عضلات شوید.
عدم انجام حرکات کششی قبل از دویدن :
حرکات کششی بهترین راه برای جلوگیری از آسیب در حین ورزش است و درد ماهیچه‌ای را کاهش داده و کیفیت دویدن را نیز بالا می‌برد. کشش‌های فعال و دینامیک بهترین حرکات هستند زیرا به‌صورت همزمان مفاصل را رها کرده و بدنتان را گرم می‌کنند و می‌توانید در وقت صرفه‌جویی کنید.
استفاده از تردمیل در مکان‌های کوچک :
اگر روی تردمیل بیفتید، به زمین نخواهید افتاد بلکه به روی تسمه غلتان تردمیل می‌افتید که شمارا به عقب پرتاب خواهد کرد در این صورت اگر دیوار یا وسیله نوک‌تیزی در پست تردمیل باشد به آن برخورد کرده و آسیب می‌بینید. به همین دلیل بهتر است اطراف تردمیل حداقل تا 2 متر آزاد باشد.
استفاده نکردن از گیره اورژانس تردمیل :
این گیره معمولاً به صفحه کنترل تردمیل وصل شده است اگر این گیره را به خود وصل کرده باشید و به روی تردمیل به زمین بخورید، این گیره نیز همراه با شما به پایین کشیده خواهد شد که این امر سبب توقف تردمیل شده و از وارد آمدن آسیب بیشتر جلوگیری خواهد کرد.
با پاشنه به زمین فرود آمدن :
اگر هنگام دویدن با پاشنه به زمین بیایید، ممکن است به زانوهای خود آسیب برسانید و همچنین سرعتتان نیز کاهش می‌یابد. این کار همچنین مدت زمانی را که پای شما روی زمین است افزایش داده و باعث می‌شود تا دونده خوبی نباشید.
قدم‌های بیش‌ازحد بلند :
ممکن است تصور کنید قدم‌های بلند شمارا زودتر به هدفتان خواهد رساند، اما این‌گونه نیست. قدم‌های کوتاه کیفیت دویدن شمارا بالاتر می‌برد.
چرخاندن بالاتنه هنگام حرکت دست‌ها :
حرکت دادن شانه به هنگام حرکت دادن دست‌ها نه‌تنها حالت بدنی شمارا از بین می‌برد و ظاهری نازیبا دارد بلکه انرژی شمارا نیز هدر می‌دهد. به‌جای آن بهتر است دست‌ها را به‌موازات مفاصل شانه حرکت دهید.
باز کردن دست‌ها :
هنگامی‌که دست‌ها را از آرنج باز می‌کنید، دست‌ها به پایین کشیده شده و حرکت آن‌ها کند می‌شود و ازآنجاکه حرکت پاها و دست‌ها باهم هماهنگ می‌شود به‌این‌ترتیب سرعت دویدن شما نیز پایین می‌آید. بهتر است دست‌ها را در طول دویدن به حالت 90 درجه نگه‌دارید.
در دست گرفتن شیشه آب :
فشاری که برای نگاه‌داشتن شیشه آب به دست و شانه وارد می‌شود تناسب حرکت شمارا در هنگام دویدن از بین می‌برد. به‌جای آن می‌توانید شیشه آب را به روی صفحه کنترل تردمیل بگذارید و اگر در طبیعت می‌دوید آن را به کمر خود ببندید.
خم کردن شانه‌ها :
نه‌تنها ظاهری نازیبا دارد بلکه خم کردن شانه سبب می‌شود تا نتوانید به‌درستی تنفس کنید. قفسه سینه خود را بازکنید و شانه‌های خود را رها کنید و به‌درستی تنفس کنید.
بالا و پایین پریدن :
بالا و پایین پرتاب کردن بدن به هنگام دویدن استراتژی درستی نیست و توانایی شمارا درحرکت روبه‌جلو کاهش می‌دهد.
الگو قرار دادن دیگران :
نیازی ندارد که در باشگاه مدام چشمتان به افراد دیگر باشد و سعی کنید خود را با آن‌ها تنظیم کنید. به‌جای آن بهتر است حواستان به کار خودتان باشد و متناسب با توان بدنی خود سرعت را افزایش دهید.
بالا بردن شیب و سرعت به‌صورت همزمان :
قبل از آنکه بخواهید سرعت را بالا ببرید شیب را افزایش دهید. این کار سبب می‌شود تا بدن بتواند خود را با جاذبه زمین هماهنگ کند و از زمین خوردن شما جلوگیری کند.
بازی با موبایل :
هنگام دویدن باید حواستان کاملاً به دویدن باشد و با موبایل خود بازی نکنید. این کار علاوه بر آنکه حواستان را پرت می‌کند، فعالیت دست‌هایتان را نیز محدود کرده و باعث پایین آمدن سرعت شما می‌شود.
خنک نکردن بدن :
هنگامی‌که سرعتتان بالا است به‌یک‌باره توقف نکنید بهتر است رفته‌رفته سرعت خود را کاهش دهید تا بدنتان به آن عادت کند و سپس بایستید. این کار سبب می‌شود تا جریان خون بتواند اسیدلاکتیک را از ماهیچه‌ها جمع کند. انجام حرکت‌های کششی در پایان کار نیز می‌تواند از گرفتگی عضلات پس از دویدن جلوگیری نماید.
