کارشناسان سلامت اخیرا در یک مستند پزشکی ضمن معرفی «شکر» به عنوان دشمن واقعی برای بدن انسان، اعمال قوانین محدودکننده در استفاده پنهان از این شیرین‌کننده خطرناک در غذاهای به ظاهر سالم را خواستار شدند.
تاکنون مستندهای موفق و تاثیرگذاری با موضوعات سیاسی، حیات‌وحش و پزشکی ساخته شده‌اند و هر یک از آنها شاهد استقبال و تحسین مردم و بینندگان آنها بوده‌اند و توانسته‌اند توجه جهانی را نسبت به مشکلات و مسائل روزمره نظیر گرمای جهانی، سوء رفتار با حیوانات و فعالیت‌های صنایع بزرگ غذایی جلب کنند. این‌بار مستند جدیدی تولید و پخش شده که در آن به یکی از مشکلات جهانی بشری یعنی چاقی مفرط و بیماری‌های مرتبط با آن اشاره می‌کند.
این فیلم که ساخته «لاری دیوید» است ده‌ها سال سوء برداشت و اطلاعات غلط تغذیه‌ای و ترویج عادت‌های غذایی اشتباه را که از سوی کارخانجات صنایع غذایی به مردم ارائه شده‌اند و همچنین موضوعاتی چون کالری خوب، کالری بد، ژن چاقی و سبک زندگی را به چالش کشیده است. وقتی صحبت از چاقی می‌شود شاید چربی دوست ما محسوب نشود اما خطر آن نیز به شدت شکر نیست.
مطالعه‌ای که اخیرا در آمریکا انجام شده نشان می‌دهد 17 درصد از کودکان و نوجوانان دو تا 19 ساله دچار چاقی مفرط هستند. در مطالعه دیگری پیش‌بینی شده فرزندان امروز در امریکا کمتر از پدران و اجداد خود عمر خواهند کرد. این مستندساز پیش از این مستندی را نیز درباره تغییرات جوی حول شخصیت اصلی آن یعنی «ال گور» ساخته است. مستند جدید می‌گوید چربی و چاقی مشکل اصلی نیست. زیرا صنایع غذایی توجه مشتریان خود را به سه دروغ بزرگ معطوف می‌کنند تا بدین طریق تغییرات را به گردن دیگری بیاندازند. این دروغ‌های بزرگ شامل «چاقی»، «کالری» و «با مسئولیت خودتان مصرف کنید» هستند. اما متهم اصلی در پشت این سه گزینه پنهان می‌شود. کارگردان فیلم مستند مدعی شده زنجیره‌های فست فود و تولیدکنندگان غذاهای فرآوری شده با افزودن حجم بیشتر شکر به غذاهای کم چرب، آنها را خوش طعم‌تر می‌کند.
معضل مصرف شکر نه تنها به قشر کم‌درآمد جامعه که دچار مشکلات ناشی از رژیم غذایی نامناسب هستند بلکه به مشکلات تمام طبقات اجتماع می‌افزاید. بنابر مطالب ارائه شده در این فیلم، صنایع و تجار ثروتمند و سودجو با اضافه کردن عنوان فریبنده «فواید سلامتی» به برچسب کالاهای خود ما را با محصولات غذایی خود مسموم می‌کنند.
در این مستند همچنین «رابرت لاستینگ»، پزشک نورولوژیست نیز ادعای جالبی را مطرح کرده و آن این است که کاهش مصرف قند و شکر نه تنها برای صنایع غذایی بلکه برای صنایع دارویی نیز مقرون به صرفه نیست. به عنوان مثال صنایع دارویی تنها درباره درمان دیابت صحبت می‌کنند اما چیزی درباره جلوگیری از ابتلا به آن نمی‌گویند. صنایع غذایی در واقع سبب بروز بیماری می‌شوند و صنایع دارویی نیز آن را درمان می‌کنند. آنها درست مثل راهزن‌ها عمل می‌کنند و فقط جیب ما را خالی می‌کنند.
به گفته لاستینگ خط مشی‌های دولتی و آموزشی در مقابله با مشکلات ناشی از سوء استفاده‌های صنایع غذایی ناکافی هستند و باید با محدود کردن استفاده از قند و شکر در صنایع غذایی مشکلات سلامتی را به حداقل رساند
