تلفن هوشمند در دستان دخترک، فضای ابری پشت سرش (که در حاشیه دریاچه چیتگر است)، بند بادبادک (یا بادکنک) که روی انگشتانش پیچیده و در برش عکس روی جلد بادکنک بنفش از کادر حذف شده.
دختر گمنام ایرانی روی جلد مجله تایم
محمد طالبیان: راستش فلسفه انتخاب این عکس برای تایم را درک نکردیم. می دانیم که نیوشا توکلیان عکاس زبردستی است با انبوهی از جایزه های بین المللی. از همان زمان که در نیمه دوم دهه 70 در قالب یک کارآموز وارد حرفه عکاسی شد، شاهد رشد سریع و پیوسته اش بودیم، ازدواج با روزنامه نگار هلندی، ریچارد بردینگ، سفرهای شجاعانه اش به کردستان عراق و مناطق جنگی و جوایز بزرگ و شهرتش و همینطور وارستگی اش در رد کردن جوایزی که به نظر او موجب سیاه نمایی درباره فضای اجتماعی ایران بودند؛ همسرش ریچارد بردینگ را در فیلم پل چوبی دیده اید.
به هر حال نتوانستیم با تمام این احوال درک کنیم که این عکس با چه معیاری انتخاب شده است. مطمئنا عکس خوبی است اما اینکه چرا سزاوار روی جلد است را نفهمیدیم...
از تمام توانایی هایمان برای قرائت عکس هم استفاده کردیم اما نتیجه ای حاصل نشد.
تلفن هوشمند در دستان دخترک، فضای ابری پشت سرش (که در حاشیه دریاچه چیتگر است)، بند بادبادک (یا بادکنک) که روی انگشتانش پیچیده و در برش عکس روی جلد بادکنک بنفش از کادر حذف شده. گره باز روسری، چشمان شاید معصوم و ... همین. اگر می خواهید به ما بفهمانید که این عکس خیلی فوق العاده است، نمی توانیم با هم کنار بیاییم.
نسخه اصلی عکسی که روی مجله تایم رفت
هر چه هست این روی جلد، باعث شگفتی و شعف شده است. شاید خوش شانس ترین فرد این ماجرا دختری ناشناس و به احتمال فراوان از اهالی غرب تهران باشد که بعد از مدت ها تبدیل به ایرانی دیگری شد که روی جلد تایم قرار گرفت. دختری که حتی برای پیدا کردنش تلاش کردیم اما موفق نبودیم.
با وجود توضیحات ارائه شده در نهایت باید اختصاص چنین جلدی به ایران در یکی از معتبرترین نشریات دنیا را مثبت ارزیابی کنیم؟ مقاله اصلی تایم در این شماره را کارل ویک نوشته که پیش از این به مدت چهار سال به عنوان مسئول اصلی شعبه بیت المقدس در فلسطین اشغالی تایم شناخته می شد.
در حال حاضر ویک به صورت غیرمنظم مقالات مختلفی را در تایم به چاپ می رساند که اکثرا به وضعیت خاورمیانه ارتباط دارند. ویک در یکی از مطالب خود که مربوط به پیش از تصویب اجرای برجام در کنگره آمریکا می شود، مغرضانه نوشته است که بعد از انقلاب اسلامی، ایران در منطقه تبدیل به کشوری شده که در اکثر مشکلات منطقه نقش داشته است. کشوری که در آن انواع و اقسام ضعف ها دیده می شود اما همچنان سعی دارد با بسته نگه داشتن فضای داخلی و حضور در سیاست های بین المللی چهره ای متفاوت از خود به نایش درآورد.
و یک ایران را به عنوان کشوری معرفی کرده که در زمینه میزان تصادفات جاده ای و اعتیاد به تریاک در دنیا پیشرو است. حال بعد از مدتی که برجام مراحل اجرایی خود را پشت سر می گذارد، ویک با مقاله ای دیگر که به آینده ایران در سال 2025 اشاره دارد به جلد تایم بازگشته اما تغییری در رویکرد او به وجود آمده؟ ویک در مطلبی تحت عنوان «ببینید ایران از سایه خارج می شود» توضیح داده که بعد از نمایش تصاویر تهران به خبرنگاری که تاکنون در این شهر حضور نداشته با یک عکس العمل واحد روبرو می شوید، «این چیزی نبود که تصور می کردم.»
ویک یازدهمین سفر خود به تهران را با توضیحی از فضای متروی تهران می شوید، همان فضایی را تجربه می کنید که در کشورهای اسکاندیناوی حاکم است. سرد، ساکت و خسته کننده. تصویری که با منظره های پایتخت ها در تناقض است. تهران پر شده از تونل هایی که با چراغ های کوچک نورانی شده اند تا تمام تصورات شما از آن چیزی که در جریان است را نابود کنند.
دولت ایران بعد از رسیدن به توافق با آمریکا و دیگر قدرت های دنیا شرایطی را به وجود آورده که طی آن به مردم می گوید، شما سیاست را به ما بسپارید و به سراغ زندگی بروید که با آرزوهای تان فاصله زیادی دارد.»
ویک جامعه (جوان) ایران را در شرایطی توصیف می کند که قصد دارد از سایه اتفاقات دوره احمدی نژاد خارج شده و به سمتی برود که دیگر غربی ها در آن غریبه نیستند. تصاویر منتشر شده نیز دقیقا همین موضوع را نشان می دهند.
در اکثر تصاویر منتشر شده در شماره اخیر تایم به خوبی مشخص است که دو زاویه خاص از ایران مورد هدف قرار گرفته. بخشی از جامعه که برای رسیدن به مدرنیته عجله بسیاری دارد و شاید در نگاه خودش به آن دست پیدا کرده باشد اما در عمل همچنان فاصله زیادی را پیش رو دارد.
زاویه دیگر مربوط به قسمتی می شود که عملا تفکر قدیمی غرب را شکل داده. نمایی از رزمایش نظامی، مردی که به تنهایی روی صندلی مترو خوابیده و پیاده رویی که تمام عابران آن چهره ای عبوس دارند، نشان می دهد، تایم کمی دید خود نسبت به ایران و مردمش را تغییر داده اما ترجیح داده به این موضوع اشاره نکند که شرایط آینده ایران مثبت بوده و به نفع مردم آن است.
نیوشا توکلیان خبرنگار و عکاس خودآموخته ایرانی، جزو چهره های توانمند این عرصه محسوب می شود که در بیش از یک دهه اخیر، عکس هایش در نشریات معتبر بین المللی چون تایم، نیویورک تایمز، اشترن و فیگارو به چاپ رسیده است.
توکلیان برای دستیابی به تصاویر منحصر به فرد به نقاط مختلف خاورمیانه سفر کرده و تاکنون در کشورهای عراق، لبنان، سوریه، عربستان و پاکستان به عکاسی پرداخته است.
