نفس کشیدن یکی از ضروری‌ترین عملکردهای بدن از زمان تولد تا مرگ است اما از آنجا که تنفس یک عملکردغیرارادی است به طور معمول مورد غفلت قرار می‌گیرد.
اغلب افراد با این تصور که در نحوه نفس کشیدن خود نقشی ندارند و آن را خارج از اختیار خود می‌دانند از این فرآیند حیات‌بخش غافل می‌شوند اما این غفلت به پیامدهای ناخواسته بسیاری منجر می‌شود.
ریه‌های انسان از این ظرفیت برخوردار است که در هر بار نفس کشیدن حدود چهار لیتر هوا را وارد خود کنند. هر چند سبک زندگی افراد روی حرکت پرده دیافراگم تأثیر دارد به طور مثال زمانی که فرد تحرک ندارد پرده دیافراگم به سختی حرکت می‌کند و در نتیجه اکسیژن کافی به بخش پایینی ریه‌ها نمی‌رسد. به گفته پزشکان این کاهش اکسیژن در قسمت پایین ریه‌ها نه تنها موجب درد و بیماری‌هایی می‌شود بلکه با احساسات منفی همچون عصبانیت، استرس و اضطراب نیز همراه است.
پزشکان معتقدند در روز لازم است یک ساعت به فعالیت‌هایی اختصاص داده شود که فرد را به نفس نفس زدن بیاندازند. تند پیاده‌روی کردن اولین نقطه شروع برای چنین فعالیت‌هایی است. همچنین باید بدن را آموزش داد تا بتواند حتی در مواقع استراحت اکسیژن بیشتری وارد ریه‌ها کند.
این کار را می‌توانید به طور نشسته یا خوابیده انجام دهید. زمانی که نفس می‌کشید شکم از پایین‌ترین قسمت پر می‌شود بنابراین هنگامی که نفس عمیق می‌کشید شکم و قفسه سینه برآمده می‌شوند. سپس نفس خود را برای چند ثانیه نگه دارید و بعد آن را خارج کنید و البته همزمان شکم خود را در حالت منقبض نگهدارید. با این وجود بسیاری از افرادی که سبک زندگی کم تحرک دارند خلاف این کار را انجام می‌دهند. این افراد زمانی که هوا وارد ریه‌هایشان می‌شود شکم خود را منقبض کرده و هنگام بازدم آن را رها می‌کنند. این حرکت اشتباه را تصحیح کنید زیرا در بلندمدت این نوع نفس کشیدن از حرکت ندادن شکم بدتر است.
به گزارش ایسنا، به نقل از خلیج تایمز، زمانی که شکم منبسط می‌شود پرده دیافراگم به سمت پایین حرکت می‌کند و ریه‌ها می‌توانند هوای بیشتری دریافت کنند و با این تمرین سطح استرس به‌تدریج کاهش قابل توجهی می‌یابد.
