۰۶:۳۱ ۱۳۹۳/۵/۱۴
از امام باقر عليه السلام نقل كرده‌اند كه حضرت فرموده: وقتى كه حضرت محمد صلى الله عليه و آله به معراج رفت، عرض كرد: خداوندا، وضع شخص مؤمن در نزد تو چگونه است؟ خداوند فرمود: اى محمد، هر كس به دوست من اهانت كند، علنا با من مبارزه كرده است. من از همه چيز زودتر به كمك اوليايم مى‌آيم و من در هيچ چيز ترديد نمى‌كنم جز در مرگ بندۀ مؤمنم كه او از سختى مرگ مى‌هراسد. بعضى از بنده‌هاى مؤمن من هستند كه تنها بى‌نيازى، آنها را در صلاح و ايمان نگه مى‌دارد كه اگر من او را بى‌نياز نكنم او هلاك مى‌شود. و بعضى از بنده‌هاى مؤمن من هستند كه تنها فقر، آنها را در صلاح و ايمان نگه مى‌دارد كه اگر من او را فقير نكنم هلاك مى‌گردد. هيچ كدام از بندگان من به سوى من تقرب پيدا نمى‌كنند مگر با انجام فرايض. البته با خواندن نمازهاى نافله هم به من نزديك مى‌شوند وقتى كه با نماز نافله به من نزديك شد من او را دوست دارم. وقتى كه او را دوست داشتم، چشم و گوش و زبان و دست او مى‌شوم كه با آنها مى‌بيند و مى‌شنود و سخن مى‌گويد و كار انجام مى‌دهد. هر وقت به من دعا كند اجابت مى‌نمايم و هر چه از من بخواهد به وى عطا مى‌كنم.
