narvan 1
دیگه اینکه شما گفتی :فقط تو ایرانه که مردم از گفتن گذشته شون خجالت می کشن،
اول اینکه این ایران و غیر ایران نداره،مگه شما میتونی از تک تک آدمای دنیا بپرسی که :آیا شما از گفتن گذشتتون خجالت می کشید یا نه؟ که به این محکمی این حرفو می زنی؟؟
به نظر من هم گفتن گذشته در صورتی که "حال" فرد موجه و قابل قبول باشه هیچ اشکالی نداره حتی اگه اون گذشته خوب نباشه یا حتی سیاه و تاریک باشه،چون ملاک ارزشیابی حال فعلی افراده.حالا وقتی نویسنده ای گذشته ای داره که جالب نیست و در ضمن سیر تفکراتش رو شکل داده من خواننده نمیتونم از کنار این گذشته بی تفاوت رد بشم
آره مطمئنم مردم ایران از قدیم الایام روی قضیه آبروداری و راز داری خانواده حساس بودن . اینکه کسی الان موفقه دلیل نمیشه جرات کنه از گذشته اش حرف بزنه ! من دارم بین آدما کار میکنم انقدر در طول روز ازشون میشنوم که بدونم چی میگم .
خیلی ها گذشته تیره و تاری دارند . ممکنه آدمی که دوست صمیمی شماست هم یک گذشته تیره و تار داشته باشه اونوقت از کنارش میگذرید و تنهاش میگذارید ؟ دلیل نمیشه هر در گذشته هرکاری کرده در آینده هم همون رو ادامه بده که !! نویسنده ها یکی از اون قشرهایی هستن که به طبع روحی ای که هدایتشون کرده به سمت نوشتن مطمئنا به سمت تجربیات زیادی هم هدایت میشن
