از نمادهای زمان هخامنشی، گلهای نيلوفر آبی دوازده پَر يا "لوتوس" است.
مصريان باستان بواسطه زندگی بر كنار نيل، اين گل را به خوبی می‌شناخته، آن را مظهر «اوزيريس» خدای خورشيد می‌د‌انستند و برايش جایگاهی مقدس قايل بوده، آن را بر دیوارهای معابد، گورها و گاهی در كاخهای نقش می‌نمودند.
تقريباً در هر آنچه از معماری مردم پارس (ایران بزرگ) بجامانده،نقشی از اين گل ديده می‌شود.
از حاشيه‌ی پلكانها گرفته تا زينت يراق جانوران نمادين در سرستونها همچنين وقتی به شكل باز در دست فردی نقش می شدند نشان جایگاهی والا بودند و به صورت غنچه گويا اينكه فرد مورد نظر تنها يك شاهزاده يا صاحب منصب است و پادشاه يا وليعهد نيست.
