انتقاد مهراب قاسم خانی از طراحی لباس المپیک ریو
تو مملكت ما يه تقسيم بندى اصلى هست به اين صورت كه بعضيا "خودى" هستن، بعضيا "غير خودى". توى اين تقسيم بندى اونايى كه بهشون ميگن "خودى" جايگاه هاى مديريتى رو به دست ميارن و ميشن تصميم گيرنده و سياست گذار. اهميتى هم نداره كه تخصص و شناختى داشته باشن نسبت به مجموعه اى كه در راسش قرار دارن. اما اونايى كه بهشون ميگن "غير خودى" هيچ وقت به جايگاه مديريت و تصميم گيرى نميرسن. حالا هر چقدر هم كه ميخوان تخصص و تحصيلات و شناخت داشته باشن. يعنى شما اگه جزو "غير خودى" ها باشيد هر چقدر هم كه تلاش بكنيد موفق نميشيد كه وارد حلقه "خودى" ها بشيد. تعريف خاصى هم براى اين تقسيم بندى وجود نداره. همينجوريه كه هست. حالا شما خودتون رو بكشيد كه من دارم به انتخاب خودم اينجا زندگى ميكنم و دوست دارم خدمت كنم و توانايى و تخصص من ميتونه به پيشرفت كشور كمك كنه و از اين حرفها، فايده نداره چون اينها جزو شرايط رسيدن به جايگاه "خودى" محسوب نميشه. شما فقط وقتى ميتونيد "خودى" باشيد كه "خودى" باشيد... همه اينا رو گفتم كه بگم اين "غير خودى" ها ديگه خيلى وقته تسليم شدن و پذيرفتن كه قرار نيست هيچ وقت "خودى" بشن. حد اقل از توانايى و تخصصشون توى امور و اشتياقشون براى خدمت استفاده كنيد و بعضى برنامه ريزى ها و كارها رو بسپريد به اونها. قطعاً به نفع كشور، مردم و حتى "خود خوديتون" ميشه...
پ.ن: خيلى سخت نيست كه آدم بين اين دو تا طراحى تشخيص بده كه كدومشون زيبا تر و آبرومند تره... خصوصاً كه طراحى دوم فقط نتيجه كار دو سه روزه يكى از طراحان متخصصه
