۱۳:۵۸ ۱۳۹۲/۵/۱۴
وطنی ها را هم دوست داشتیم از کپل، نارنجی، سرمایی، گوش دراز، دم باریک مدرسه موش ها تا هادی و هدی و کلاه قرمزی و پسرخاله ها، خانه مادربزرگه و آن سگ بامزه هاپوکمار و گربه بدجنس و در عین حال مهربانش مخمل.
بیگلیبیگلی و گوریل انگوری، پلنگ صورتی، لولک و بولک، پت پستچی، پروفسور بالتازار، رابین هود،زبل خان، مسافر کوچولو، هاکلبری فین، اقای سکسکه، پت و مت ،دختری به نل، بینوایان، آلیس، بلفی و لیلیبیت، مورچه و مورچه خوار، پلنگ صورتی، تام و جری، ممول، واتو واتو، پینوکیو، بل و سباستین و... تمام رویایی کودکی مان بود.
خیلی ها می گویند که زمان ما بچه ها به خیلی چیزها قانع بودند با بی امکاناتی محض کودکی می کردند زندگی می کردند خوشحال بودند و سرگرم. برای خیلی از آنهایی که نسل چهارمی اند و یا اینکه بعدها می شوند نسل پنجمی و نسل ششمی خیلی چیزها به روز می شود بازی ها سی دی ها نرم افزارها خلاصه آنقدر پیشرفته که شاید فکرش را هم نشود کرد.
برای نوجوان امروزی که وقت فراغتش را با وبگردی و تماشای جدیدترین فیلمهای روز بصورت dvd می گذراند، دشوار است که برایش از "هفت سنگ"، "لی لی"، "فوتبال با جوراب" گفت. احتمالا خیلی از آنها مفهوم بازی "یک قدم موشی یک قدم فیلی" را نمی دانند معنی یارکشی برای "کش بازی" و "وسطی" را. "گانیه چلاق پا"،"زو"، "شوت یک ضرب"، "اسم گذاری"، "استپ هوایی"، "شاه و وزیر"، "درگوشی" را هم همینطور.
دوران کودکی نسل ما به یادماندنی تر از آن است که بشود تمامش را وصف کرد. هنوز هم نمی دانیم آخرین قسمت سریال جزیره ناشناخته چه می شود؟ چه بلایی بر سر هاج می آید؟ یا سفرهای میتی کمان به کجا ختم می شود( هنوز هم تکراری هایش پخش می شود) اما باز دوران کودکی که یاد خیلی از ماها می آید افتخار می کنیم که پا به پای ثابت قدمی پرین و مهربانی حنا کودکی کردیم و به شیطنت های بی مصداق مخمل و خواب های بی موقع شلمان خندیدیم....
