دردل های من

ينجا قطب است!
شايد از قطب هم سردتر...
مردماني كه دلشان سخت سرد و بي بخار شده است...
چشماني كه محبت را به شهوت فروخته اند...
و دستاني كه اگر هم دستگيري كنند بي دليل نميكنند...
شايد اين روزها همه با خود اين جملات را زمزمه ميكنيم.
اما
يك چيز مي ماند:
من ميدانم كه به اندازه ي اين سرما ، آنطرفتر آتش
محبتي شعله ور است
ميدانم كه به ازاي هر جنگي ، صلحي برپاست
ميدانم خدايي آن بالا نشسته كه نگهباناني بر زمين
گماشته تا تو را دست گيري كنند، وسيله هايي كه
لحظه به لحظه زندگي به تو ميدهند...
آرام باش!

خاطرت را از خودم هم بیشتر میخواستم

با دعای هر شب و با چشم تر میخواستم



انتهای جاده های بی تو بن بست است و من

از تو تا مقصد فقط یک همسفر میخواستم



جز تو با من هیچ کس تصمیم جنگیدن نداشت

حیف از دشمن ، برای خود سپر میخواستم



من که عمری تشنه ی قدری محبت بوده ام

از تو تنها سایه ای بر روی سر میخواستم



زندگی از ریشه خشکیده است ، آه ، ای کاش که

جای باران از خدا مشتی تبر میخواستم



هیچ وقت این زندگی بعد تو چیزی کم نداشت

خاطرم را بیشتر از تو اگر میخواستم

هرچه کردم نشوم ازتو جدا، بدتر شد

از دل مـا نرود مهر و وفــا ، بدتر شد ...



مثـلا خواســتم این بــار موقـر باشــم

و به جای تو، بگویم که شما ، بدتر شد



آسـمان وقـت قـرار من و تــو ابری بود

تـازه با رفتـن تـو وضـع هـوا بد تر شــد



این متانت به دل سنگ تو تاثیر نکرد

بلکه برعکس ، فقط رابطـه ها بد تر شـد



چاره دارو و دوا نیست،که حال بد من

بی تو با خوردن دارو و دوا بد تر شد



روی فرش دل من جوهری از عشق تو ریخت

آمدم پاک کنم عشـق تـو را بدتـر شـد ...



شادی صندوقی

عمر زندگی با خاطراتت،



از عمر با هم بودنمان بیشتر شده...

نشسته نقش نگاهت به چشم خواب زده

چنانکه ماه تنش را به حوض آب زده



امید آب ندارد پرنده ی عطشم

زبسکه بال به امید هر سراب زده



شبیه رود به دنبال نرمی دریا

عبور کرده ام از زندگی شتاب زده



چگونه شک نکنم دست مهربانش را؟

به حسن نیّت این مردم نقاب زده؟



بخواب ای شب رویا ، چرا که مهتابت

حلول کرده دراین سایه های خواب زده



اگرچه جای سفر روی برف می ماند

به ردپای من انگار آفتاب زده





علی ارجمند

زمان ایستاده است



سال من وقتی نو میشود



که یک بار دور تو بگردم...

چیزی ندارم بگویم، قلمم خشک میشود گاهی از خستگی،



من حافظ باز میکنم، تو نیت کن



هرچه آمد میبوسمت...

دیگر نمی نویسَمَت ؛...

هر کس به چشم هایم نگاه کند ؛

تو را خواهد خواند . . .

تادست به قلم میبرم سراغ ترا میگیرند کلمات


چه بنویسم؟؟؟



دنیــــای مـــــن ....


مجــــازی اَش هم ؛

غمگــــین بود...

پر نقش تر از فرش دلم بافته ای نیست / از بس که گره زد به گره حوصله ها را/ یک بار هم ای عشق من از عقل میندیش / بگذار که دل حل بکند مسئله ها را . . .

از تو می نويسم زيبای من…


از تو می نويسم که فرياد رفتن براوردی و نرفتی.

از تو می نويسم که ديروزت رو پشت سر گذاشتی و پا به فردا می زاری.

از تو می نويسم که لحظه به لحظه عاشقتری…

از تو می نويسم ای بهترينم که هميشه مظهر پاکی بودی برام

از تو می نويسم که قصه گوی دلمی٫

از تو می نويسم که هميشه عاشقت بودم

از تو می نويسم که صورت گرمی داری٫لبهايی گرمتر و دلی به گرمی آتشفشان

از تو می نويسم که قطره ای از اشکت يه درياست

از تو می نويسم که تفاوطت با ماه در يک کلمست٫تو زيبا تری

از تو می نويسم که تصوير واژگون من رو دوباره ايستاده کردی

از تو می نويسم چون کسی رو جز تو در اين توفان ندارم

از تو می نويسم چون اگه تو نباشی نابودم

از تو می نويسم چون از من نوشتی

از تو می نويسم تا دلم با تو باشه

از تو می نويسم تا وقتی که توانی در اين دستهاست
می نويسم روی ذره ذره ی دلم که هميشه عاشقت خواهم بود.

می دونی تازگیها دوری تو سخته برام

اینم از کار زمونه

آخه محتاج دل من , دیگه طاقت نداره

طفلگی خیلی جوونه

میدونی تازگیها در به در کوچه به کوچه

سر راه من نشسته

این روز ها هرجا که میرم یکی با سنگ دوروئی

زده قلبم و شکسته

دل پوسیده من قلت میزنه تو خاک و خون

تو دیگه نده فریبم

توی غرقابه غربت منو از خودت نرون

من به عشق تو شریفم

میدونی شب که لالائی میگم واسه دل

بلکه خواب تو ببینه

میدونی عاشقته, رفته به سرحد جنون

غصه منم همینه

دل پروانه من باکی نداره از شعله تو

دل به فانوس تو بسته

توی این داغ ولایت, دم به دم, هر صبح و هر شب

سر راه تو نشسته

دل پوسیده من قلت میزنه تو خاک و خون

توی غرقابه غربت منو از خودت نرون

دم تو گرم که چقدر ساده ای ناز مهربون

من تو این دنیا غریبم

آب چشمت چه تمیزه , چه زلاله, چه روون

من مثل خودت نجیبم

خــسته ام!خــسته ی نــبودنــت..!

خســته از روزهــایی کــه بـــی تــو شـــب مـــــی شـــود.

وشـــب هـــایی کـــه بازهــم بـــی تــو مــــــی گــذرد

تــا کــه طلــوع و غــــروبـــی دیــگــــر بــیایـــند

وبـــاز هـــم گـــذر زمـــان هــا کـــه

بـــــی تــــو مــــــی گــذرد!

مـــــــی گذرد...!

مـــــی گــذرد و بــاز هـــم مـــــی گذرد..

در توالی سکوت تو

در تداوم نبودنت

رد پای آشنایی از صدای تو

در میان حجم خاطرم هنوز زنده است

هنوز می تپد و باورش نمیشود که نیستی

که رفته ای

عشق

این چنین میان مرز سایه هاست؟

این چنین پر از هجوم فاصله

در تقابل میان آب و تشنگی

تقابل میان درد و زندگی

کجا نوشته اند؟

خواندن این متن براي افراد زير هجده سال توصيه نميشود...18+++

این سرگذشت تلخ را ننوشتم که براحتی از آن بگذرید

نوشتم که بخوانید و انقدر برای دیگران بفرستید که

همه آن ... های مسئول بخوانند و ببینند که وقتی یک

شهر مستراح نداشته باشد همه گوشه و کنار شهر

میشود مستراح

خدایا دلم میخواد از درد فریاد بزنم

خدایا پس کجایی؟

شایدسالهابعد ...


درگذراین پاییزهای گرفته ... وغمیگن ...



کسی درکنجی ازدنیاانتظارم رابکشد



کسی که بی تمناباشد ... ناب باشد ... بی بهانه تاابد!

به دلم قول داده ام


كه هیچ وقت



اسیر هر بیگانه ای نشوم





شاه كلید قلبم را فقط به كسی هدیه میكنم كه





حداقل پا روی قلب شكسته نگذارد

این روزها خودم به قدر کافی سیگار

برای دود کردن دارم

تو دیگر کبریت برای آتش زدن روح و روانم نکش

لعنتی....

بعد از مـرگـم . . .

قـلــبـم را جــدا از مـن خـــاک کنید

من و دلـــم هیچ گاه

آبـمـان توی یک جـوی نرفت