شعر و شیدایی

                        

قطارازمبداء تهران به...آری راه می افتد
به شکلی که همیشه دوست داری راه می افتد

به آتش میکشدداروندارلحظه هایش را
وآوازپرازدرد قناری راه می افتد

همیشه یک نفرمی ماندوآن دیگری ساکت
بدون حرفی وقول وقراری راه می افتد

وپشت شیشه های ایستگاه بی مروت هم
صدای دلخراش بیقرای راه می افتد

توعاشق نیستی زیراحقیقت رانفهمیدی
که ازچشمان عاشق رودجاری راه می افتد

خداپشت وپناهت کاش یک شب جای من بودی
بفهمی غصه راوقتی که یاری راه می افتد

میان سوت غم گم میشوم تکرارتاریخ و...
دوباره ریل هازیرقطاری راه می افتد

امیدصباغ نو

«برای دیدنت پر از دلیل عاشقانه ام»
اگرچه بی اثرشده نگاه دلبرانه ام

دوباره انتظار تو دلیل ماندنم شده
وگرنه مثل ارگ بم شکسته صحن خانه ام

بهار ارزوی من دوباره کوچ می کند
قسم به ایه ی دلت، خزان بی نشانه ام

به هرکجا که میروی به خلوت خیال خود
پرازشکوه بارش و پراز غم شبانه ام

به انتطار دیدنت نشستم و نیامدی
شبی که می سرودمت به ذوق شاعرانه ام

اگر غزل سروده ام، فقط تو را نوشته ام
تویی غزل، تو قافیه، ردیف جاودانه ام

بیابه نور چشم خودخراب کن خرابه ام
که میشود نگاه تو بنای اشیانه ام

آمدی بغض مرا قسمت باران بكنی
بارش ابر مرا سهم بیابان بكنی

آمدی تنگ تر از پیش دلم تنگ شود
خانه ی دنج مرا كُنج خیابان بكنی

آمدی تلخ ترین قصّه شود قصّه ی من
غصه را در دل این غم زده مهمان بكنی

آمدی آمدنت لذّت دیدار نداشت
نیتّت زلزله ای بود پریشان بكنی

اینکه با آمدنت كفر من ایمان بشود
اینکه شمشیر بگیری و مسلمان بكنی

اینکه ساز دل ناكوك ببینی بروی
زخمه را از نفس عاطفه پنهان بكنی

بی خداحافظی آماده ی رفتن بشوی
کاخ این سلسله را دولت ویران بکنی

شاعری درد بدی بود چه می فهمیدی
آمدی شعر شدی یکسره عصیان بكنی

یا عَظیمَ المَن! گناه آورده ام
غافرُ التَوب! اشتباه آورده ام

لا تُؤدِّبنی، خودم شرمنده ام
تازه قلبم را به راه آورده ام

عُدّتی فی کُربَتی! دلخسته ام
من جوانیِ تباه آورده ام

صاحِبی فی شِدّتی! من را مران
رو به سوی باراله آورده ام

أینَ عَفوُک؟ أینَ سِترُک؟ یا جَمیل!
نامه ای غرق گناه آورده ام

قاضیُ الحاجات، خَیرُالحاکمین!
رو به ربِ دادخواه آورده ام

یا أنیسَ الذّاکرین و یا بَصیر!
اشک توبه از نگاه آورده ام

یا حَلیم و یا کَریم و یا غَفور!
خلوتی، تار و سیاه آورده ام

هارِبٌ مِنکَ إلَیکَ، یا اله!
من به سوی تو پناه آورده ام

وَاصرِف عَنی سَیّدی الأسواء، حفیظ!
وَاقضِ عَنَّ الدَین، آه آورده ام

یا غیاثَ المُستغیثین! ربّنا!
یک زبان عذر خواه آورده ام

لا تُخَیِّبنی،أنا العَبدُ الحُسین
گریه بر این پادشاه آورده ام...

آسمان قسمت ما بود که بی بال شدیم

دل به فریاد سپردیم ولی لال شدیم

ما به این حنجره گفتیم که لب وا نکند

عاقبت پای سکوت دلمان چال شدیم...🍁🍁

🌸🌸🌸🌸🌸
ﻣﻦ ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫد
ﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﭘﺮ ﺩﻭﺳﺖ
ﮐﻨﺞ ﻫﺮ ﺩﯾﻮﺍﺭﺵ
ﺩﻭﺳﺘﻬﺎﯾﻢ ﺑﻨﺸﯿﻨﻨﺪ ﺁﺭﺍﻡ
ﮔﻞ ﺑﮕﻮ ﮔﻞ ﺑﺸﻨﻮ
ﻫﺮﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ
ﻭﺍﺭﺩ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺮ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺻﻔﺎﯾﻢ ﮔﺮﺩﺩ
ﯾﮏ ﺳﺒﺪ ﺑﻮﯼ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ
ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﺪﯾﻪ ﮐﻨﺪ
ﺷﺮﻁ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﺸﺘﻦ
ﺷﺴﺖ ﻭ ﺷﻮﯼ ﺩﻟﻬﺎﺳﺖ
ﺷﺮﻁ ﺁﻥ ﺩﺍﺷﺘﻦ
ﯾﮏ ﺩﻝ ﺑﯽ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺭﯾﺎﺳﺖ
ﺑﺮ ﺩﺭﺵ ﺑﺮﮒ ﮔﻠﯽ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﻢ
ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﺳﺒﺰ ﺑﻬﺎﺭ
ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﺍﯼ ﯾﺎﺭ
ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﻣﺎ ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ
ﺗﺎ ﮐﻪ ﺳﻬﺮﺍﺏ ﻧﭙﺮﺳﺪ ﺩﯾﮕﺮ
" ﺧﺎﻧﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ "
ﻓﺮﯾﺪﻭﻥ ﻣﺸﯿﺮﯼ

🌸🌸🌸

من و تو میدانیم ....
کز پی هر تقدیر
حکمتی می آید
من و فرسایش دل ......
تو و تصمیم و مکان ....
ما و تقدیر و زمان...

چه شود آخر دلتنگیها !
خدا می داند٭ً
🌸🌸🌸🌸

متنی بسیار زیبا از,,
" حسابي "
❤️❤️❤️
زنده بودن حرکتی است افقی
از گهواره تا گور ......
اما زندگی کردن حرکتی است عمودی
از فرش تا عرش......
زندگی یک تداوم بی نهایت اکنون هاست.
ماموریت ما در زندگی
"بی مشکل زیستن " نیست
"با انگیزه زیستن است
"سلطان دلها"باش, اما دل نشکن.
بگذار همه عاشقت باشن اما تو عاشق یک نفر باش.....
پله بساز اما از کسی بالا نرو,
دورت راشلوغ کن اما در شلوغی ها خودت را گم نکن.....
"طلا" باش اما خاکی.....

اهل آرامش که شدی
شاد کردن ديگران ،
بيشتر از شاد بودن خودت
به دلت می چسبد ...
و از اين کار حال خوشی پيدا ميکنی
از درون به خود ميبالی
ارزشمندتر از هميشه ات می شوی

به اين نقطه که برسی
آرامش وجودت را فرا می گيرد،
آرامشگر می شوی ...

نه به راحتی می رنجی
و نه به آسانی می رنجانی ...

آرامش
سهم دل هايی ست
که نگاه شان به نگاه خداست ...

آن چنان غرق تو بودم که خودم یادم رفت
خیره در چشم تو آنقدر که غم یادم رفت

نذر چشمان تو هر شب به حرم می رفتم
محو چشمان تو بودم که حرم یادم رفت

بین دستان تو با من دو قدم فاصله بود
دو قدم فاصله تنها، دو قدم یادم رفت

خواستم نام تو هر روز به یادم باشد
پشت دستم بنویسم... که قلم یادم رفت

کاش میشد به من و حرف دلم گوش کنی
کاش باور بکنی حرف خودم یادم رفت

دلا امشب هواي شب نشيني با قلم دارم
هواي جرعه اي از شعرهاي تازه دم دارم

من امشب از رديف و وزن و از مصراع بيزارم
ميان دفتر شعرم، فقط يک عـشق کم دارم

سکوت خفته ي شب را به آه سينه بشکستم
که اندر سينه ي مجروح ، دردي صد رقم دارم

ندانستم که دل بندم بچشمان تو محکومم
به خود تا آمديم ديدم قلبي متهم دارم

محال است در جدال عشق محکوم و فنا گردم
من اندر کار و زار عشق هم ، خيل وحشم دارم

امانم ده شبي ديگر ، اي فرشته ی مرگ
که در سر آرزوي وصل ياري محترم دارم

گره خوردست جان من به شهد خنده ليلا
من امشب حال روحاني به سان محتشم دارم
.

کاش می شد خویشتن را بشکنیم
یک شب این تندیس تن را بشکنیم
بشکنیم این شیشه صد رنگ را
این تغافل خانه نیرنگ را
آسمان دوستی آبی تر است
شب در این آیینه مهتابی تر است
من نمی گویم کسی بی درد نیست
هر کسی دردی ندارد مرد نیست
لیک می گویم که فصل سوختن
آب را هم می توان آموختن
خنده ها را می توان تقسیم کرد
گریه ها را می توان ترمیم کرد
گر خطر می بارد از این فصل سرد
دوستی را باید اول بیمه کرد
عشق با لبخند مردم زنده است
زندگی هم با تبسم زنده است....

@linktarannom
💗

غروب ها
گوشه ای
خودم را بغل می کنم
و فکر میکنم
به ساکنان شهرهای ساحلی
دلشان که می گیرد
می روند
و غصه هایشان را
در دریا غرق می کنند

فکر میکنم
به عصر جمعه های بارانی پاییز
و من که اگر زنده از دریا برگردم
شاهکار کرده ام



#پیمان_لطیف_نیا

بترس از کسی که مختصات تو را میداند ...
هندسه روحت را میشناسد،
و میانبرهای دلت را بلد است،
او بهتر از هر کسی میتواند
معادلات زندگیت را غلط حل کند ؛؛
از ارتفاع دلت بالا برود ،
و قاعده حیاطت را بهم بریزد ،
دلت را بازیچه کند
و با یک لبخند ملیح بگوید :
متأسفم!
او بلد است
کدام آجر شکسته را بیرون بکشد !
تا دیوارت یکسره فرو بریزد

آهو نگران است، بزن تیر خطا را
صیاد دل از کف شده! تا کی به کمینی؟؟؟؟؟


ای عشق! چه در شرح تو جز «عشق» بگوییم
در ساده‌ترین شکلی و پیچیده‌ترینی........

(فاضل نظری)

دلهای ما که به هم نزدیک باشد دیگر چه فرقی میکند کجای این دنیا باشی، دور باش اما نزدیک... که من از نزدیک بودن های دور میترسم... (شاملو)

بهانــــــــــه هم اگر می گیری ...
بهانه ی مرا بگیر !
من تمام خواســــــــــتن را وجب کرده ام
هیچکــــــــــس به اندازه من ..
عاشق تو و بــــــــــهانه هایت نیست!

همیشه عاشق آدمای مغرور بودم...
چون گفتن "دوست دارم" خیلی واسشون سخته
ولی وقتی میگن عجیب به دلت میشینه...
میدونی چرا...؟!!
چون مطمئنی از سر عادت نگفته...
چون مطمئنی تیکه کلامش نیس...
چون مطمئنی واسه گفتنش پا رو همه ی غرورش گذاشته
چون...
چون مطمئنی "دوست دارم" یعنی واقعا "دوست داره"

اندیشیدن به تو زیباست
و امید بخش
چون گوش سپردن به زیباترین صدا در دنیا
زمانی که زیباترین ترانه ها را می‌خواند
اما امید برایم بس نیست
دیگر نمی‌خواهم گوش دهم
می خواهم خود نغمه سر دهم ...

.
ای رفته ز دل ، رفته ز بر ، رفته ز خاطر
بر من منگر ، تاب نگاه تو ندارم
.
بر من منگر ، زانکه به جز تلخی اندوه
در خاطر از آن چشم سیاه تو ندارم
.
ای رفته ز دل راست بگو ! بهر چه امشب
با خاطره ها آمده ای باز به سویم ؟
.
گر آمده ای از پی آن دلبر دلخواه
من او نیم ، او مرده و من سایه اویم
.
من او نیم ، آخر دل من سرد و سیاه است
او در دل سودازده از عشق شرر داشت
.
او در همه جا ، با همه کس ، در همه احوال
سودای تو را ای بت بی مهر ! به سر داشت
.
من او نیم ، این دیده من گنگ و خموش است
در دیده او آن همه گفتار ، نهان بود
.
وان عشق غم آلود در آن نرگس شبرنگ
مرموزتر از تیرگی شامگهان بود
.
من او نیم آری ، لب من این لب بی رنگ
دیری ست که با خنده یی از عشق تو نشکفت
.
اما به لب او همه دم خنده جان بخش
مهتاب صفت بر گل شبنم زده میخفت
.
بر من منگر ، تاب نگاه تو ندارم
آن کس که تو میخواهیش از من به خدا مرد
.
او در تن من بود و ندانم که به ناگاه
چون دید و چه ها کرد و کجا رفت و چرا مرد
.
من گور ویم ، گور ویم ، بر تن گرمش
افسردگی و سردی کافور نهادم
.
او مرده و در سینه من ، این دل بی مهر
سنگی ست که من بر سر آن گور نهادم
.
#سیمین_بهبهانی
دلم کم دارد تو را
مثل کم داشتن هوا برای نفس کشیدن
مثل تنها بودن،
در یک روز بارانی پائیز..
غمی در قلبم سنگینی می کند،
به سنگینی غروبهای جمعه
به حجم دل تنگ وامانده ام برای تو...
این چشمها هنوز و همیشه به راه توست
چشم انتظاری نیز زیباست
وقتی که برای
تو
باشد
تویی که ناب ترین حس زیبای منی
جمعه و غصه ی تنهایی و بی حوصلگی

تازه این اول ظهر است و ...
غروبش در پیش ...

#مهدی_امیری
نقاشِ خــــوبی نــــبودم اما

این روزها به لطـــــــــــفِ تــــــــــو

انـــتظــــــار را دیـــــــــــدنی می کـــــِـــــــشـَـم