شعر و شیدایی

                        

همگروهی درد دارم, بغض دارم,خسته ام...
همگروهی دل به دنیای مجازی بسته ام...

همگروهی اشک چشمم را نمی بینی چه خوب
یا نمی بینی که دست از زندگانی شسته ام...

همگروهی نقطه چین های مرا پر میکنی
باوجودت لحظه ها از درد ودنیا رسته ام...

همگروهی آنکه پیمان حقیقی راشکست
کاش میدیدم که همچون شیشه ای بشکسته ام...

همگروهی دوستت دارم چو کودک پاک,پاک
با وجودت, من ردیفم,وزن دارم,دسته ام...
همگروهی چون درختی سبز,من درسایه ات

یا تویی چون میوه ی شیرین ومن چون هسته ام...

چه بگویم سحرت خیر؟توخودت صبح جهانی
من شیدا چه بگویم؟که توهم این وهم آنی

به که گویم که دل ازآتش هجرتوبسوخت؟
شده ای قاتل دل ؛ حیف ندانی که ندانی

همه شب سجده برآرم که بیایی تو به خوابم
و در آن خواب بمیرم که تو آیی و بمانی

چه نویسم که قلم شرم کند از دل ریش ام
بنویسم ولی افسوس نخوانی که نخوانی

من و تو اسوه ی عالم شده ایم باب تفاهم
که من ام غرق تو و تو به تمنای کسانی

به گمانم شده ای کافر و ترسا شده ای
کآیتی از دل شیدای مسلمان تو نخوانی

بشنو"صبح بخیر"از من درویش و برو
که اگر هم تو بمانی غم ما را نتوانی

💫💫💫💫💫💫💫💫✨✨✨
عشق، جذاب ترين خلقت شيرين خداست

چشمه اي ناب که نوشيدن آن عين خطاست

طعم تلخي که دهد مزه ي شيرين عسل

مرگ تدريجي قلب است در آغوش اجل

عشق، تکرار پريشاني و آشوب دل است

پادشاهيست ستمکاره که منصوب دل است

عشق فريادگره خورده ےبغضي به گلوست

عشق،آشفته شدن ،در طلب ديدن اوست

عشق،سرمنشاء بيدادگري هاي غم است

عشق،دلبستگي و خستگي دم به دم است
💕✨
💫💫💫💫💫💫💫✨✨✨✨

چه بگویم سحرت خیر؟توخودت صبح جهانی
من شیدا چه بگویم؟که توهم این وهم آنی

به که گویم که دل ازآتش هجرتوبسوخت؟
شده ای قاتل دل ؛ حیف ندانی که ندانی

همه شب سجده برآرم که بیایی تو به خوابم
و در آن خواب بمیرم که تو آیی و بمانی

چه نویسم که قلم شرم کند از دل ریش ام
بنویسم ولی افسوس نخوانی که نخوانی

من و تو اسوه ی عالم شده ایم باب تفاهم
که من ام غرق تو و تو به تمنای کسانی

به گمانم شده ای کافر و ترسا شده ای
کآیتی از دل شیدای مسلمان تو نخوانی

بشنو"صبح بخیر"از من درویش و برو
که اگر هم تو بمانی غم ما را نتوانی

شهریار
🌹🌿🌹🌿🌹🌿🌹

. حق من نیست که ویران بشوم باور کن
عاشقم باشی و کتمان بشوم،باور کن

تو بگویی که برو در دل من جای تو نیست
بعد هم گوش به فرمان بشوم،باور کن

من تو را ،عشق تو را جار زدم ،حقم نیست
پیش چشم همه پنهان بشوم،باور کن

حق من نیست که در قلب تو تنها دو سه روز
با بفرمای تو مهمان بشوم،باور کن

چشم من منتظر آمدنت می ماند
میروم راهی کنعان بشوم،باور کن.

"دوستت دارم" ولی با ترس و پنهانی
که پنهان کردن یک عشق یعنی اوج ویرانی!

دلم رنج عجیبی می برد از دوریت اما
نجابت می کند مانند بانو های ایرانی. . .

تحمل کردن این راز از من سخت ودشوار است
که روزی خسته خواهد شد دل از اندوه طولانی

غمت را میخورد هر شب دل نازک تر از شیشه
تو سنگی را نمی خواهی کنار شیشه بنشانی!

مرا باور کنی شاید به راه عشق برگردم
نه از این دست باورهای مردم در مسلمانی!

"عزیزم دوستت دارم" غم این جمله را دیدی ؟!
تفاوت دارد این سیلاب با شب های بارانی

@linktarannom

به خواب من بیا
به شهر خستگی تنم
آنچنان در همم
که خود را خواب می بینم
شلوغی گنجشکان در سرم
خبر از طوفانی فجیع دارد
که از کلافگی چهره ام
آیینه، تو را می بیند.

گفته بودم مردها بی جنبه اند عاشق نشو
غصه آور مثل صبح شنبه اند,عاشق نشو

گفته بودم از دم انگاری که فوق دکتری
در بریدن های سر با پنبه اند,عاشق نشو

ظاهرا زیبا و سرخ,اصلا انار ساوه اند
گاه در باطن چو زرد انبه اند,عاشق نشو

عاشقی شان مبهم و سر درگم و دیوانه وار
بیشتر آشفته و ,بعضا به اند,عاشق نشو

حرف های عشق با آنها زدن بی فایدست
مثل توصیفات شهری بر (ده) اند,عاشق نشو

عاشقی کردن زمان میخواهد اما این زمان
مردها از کار بیش از حد له اند عاشق نشو

عاشق مردی شدی,دیگر چه گویم دل به تو
گفته بودم مردها بی جنبه اند عاشق نشو

#

مرد وقتی عاشق زنی می‌شود
در دل خود پنهانش می‌کند مبادا که دیگران او را بدزدند،
اما زن وقتی عاشق شد آن را جار می‌زند تا کسی برای نزدیک شدن به آن مرد تلاش نکند.
مرد به خاطر یک عقیده هرکسی را قربانی می‌کند و زن به خاطر یک نفر هر عقیده‌ای را.
مرد عقل است و زن قلب...
به همین خاطر در هر رابطه‌ای زن بیشتر از مرد اذیت می‌شود...


دیشب ترا بوسیدمت وقتی که چشمت خواب بود
وقتی که دنیا ، غرق در زیبایی مهتاب بود

از لابلای دفترم، شعری صدا می زد تو را
دیدم که حتی بالشم، ازدوریت بی تاب بود!

انگار بوی مردگی پیچیده بود در خانه ام
ماهی سرخ تنگ هم ، آماده ی قلّاب بود !

گلهای یاس روی میز از دوریت پژمرده اند
آن زنبق توی حیاط، با بودنت شاداب بود

دیشب تو را بوسیدمت، حتی درون قاب عکس
طعم لب شیرین تو ، یک مزه ی نایاب

چشمهای تو خداوند غزلهای منست
شور لبهای تو در تک تک اعضای منست

شهد گل خوردن زنبور و عسل دادن او
شکل لبهای تو و شکل غزلهای منست

چشم من کاش که یک گوشه ز دنیای تو بود
به خدا گوشه ی چشمت همه دنیای منست

غم دلبسته شدن روزی امروزم بود
غم دلکنده شدن روزی فردای منست

چه عجیب است نگاهت مگر آیینه شدم
که چنین چشم تو مشغول تماشای منست

دیگر آنروز که آغوش تو جای من نیست
مطمئن باش فقط گور و کفن جای منست

باز باران...اما کو ترانه؟؟؟

کو دو دست کودکانه؟؟؟

کو نگاه عاشقانه؟؟؟؟؟؟

کو سلامی بی بهانه؟؟؟

دل شکسته،قد خمیده،آخر دنیا رسیده.

بی کسی تنها رفیق است،

دلخوشی با ما غریب است.

چشم در چشمان باران.

هیچ کس جز او نمانده.

از میان جمع یاران باز باران.

باز هم دستخوش به باران.!!!!!!!!!

سر سبز دل از شاخه بریدم، تو چه کردی؟
افتادم و بر خاک رسیدم، تو چه کردی؟

من شور و شر موج و تو سر سختی ساحل
روزی که به سوی تو دویدم، تو چه کردی؟


هر کس به تو از شوق فرستاد پیامی
من قاصد خود بودم و دیدم تو چه کردی

مغرور، ولی دست به دامان رقیبان
رسوا شدم و طعنه شنیدم، تو چه کردی؟

«تنهایی و رسوایی» ، «بی مهری و آزار»
ای عشق، ببین من چه کشیدم تو چه کردی 

صبح است ساقیا قدحی پرشراب کن
دور فلک درنگ ندارد شتاب کن
زان پیشتر که عالم فانی شود خراب
ما را ز جام باده گلگون خراب کن
خورشید می ز مشرق ساغر طلوع کرد
گر برگ عیش می‌طلبی ترک خواب کن
روزی که چرخ از گل ما کوزه‌ها کند
زنهار کاسه سر ما پرشراب کن
ما مرد زهد و توبه و طامات نیستیم
با ما به جام باده صافی خطاب کن
کار صواب باده پرستیست حافظا
برخیز و عزم جزم به کار صواب کن

ناز چشمان قشنگت اینچنین مستم نکن
گوشه ی میخانه ها با باده پیوستم نکن

من به اغوش تو بدجوری که عادت کرده ام
یا که پا بندم نکن یا رفته از دستم نکن

در افق های نگاه تو که من گم بوده ام
با ستمهای زبانت اینچنین سختم نکن

چون سحر با بوسه هایت روزه هایم دیدنی ست
وقت افطاری که شد با باده هم بستم نکن

اخر ای عالیجناب قصه های این غزل
با نفسهای خودت اما چنین مستم نکن ..!

❣


باغ لبهایت انار و طعم چشمانت عسل
خنده هایت استعاره ، عشق تو ضرب المثل

تا هماره بی گمان تک بیت ابروهای تو
حرف دارد بیشتر از یک قصیده ، یک غزل

جدول عشقی و در هفت عمودی مانده ام
این دو حرفی را بگو تو ، جدولم شد با"تو" ، حل

جشن تحویل نگاهت،ساعت چند دل است؟
ساعت چند تغزل ، بوسه و عشق و بغل

دست هایت جاودانه در نوازش گرم باد
تا ابد جاریست قانون عمل ، عکس العمل

بی تو دنیای دلم درگیر بحران می شود
حرف رفتن می زنی ای فتنه بین الملل ؟!

گریه و داغ و عطش ، پس لرزه های عاشقیست
زلزله، شد سرنوشت خانه روی گسل

می توان معجون نابی ساخت با شهد و انار
عشق،تو،لبخند،باران،معجزه،شور و غزل...

نفرین به عشقی که نبود

لعنت به عشقی که بود

نفرین به دل سنگ و سیاه تو

لعنت به زندگی من که با خون نوشته شد

نفرین به آن عشق دروغین تو که نفس کشید

لعنت به عشق پاک من که تا عرش پر کشید

نفرین به آن دلت که عشق را دروغ دید

لعنت به این دلم که دروغ را عشق دید

نفرین به نگاه پر گناه تو

لعنت به نگاه بی گناه من

نفرین به تو که گناه من شدی

لعنت به من که نگاه تو شدم

نفرین به تو که مال خود شدی

لعنت به من که از آن تو شدم

نفرین به نگاهت که پر دروغ بود

لعنت به چشم من که پر فروغ بود

نفرین به سرنوشت تو که آواره کرد مرا

لعنت به بخت من که پرستید تو را

نفرین به تو لعنت به من

   

می نویسم عشق و می لرزد دلم
می نویسم عشق و اشکم می چکد

می نویسم یاد و یادت می کنم
می نویسم ابر و باران می چکد

می نویسم تا تو را پیدا کنم
از میان برگ های دفترم

تو که هستی تو چه هستی خوب من
ای تمام شعرهای دفترم

تو که هستی که دلم شیدای توست
تو که هستی‌که پریزاد منی
تو تمام لحظه هایم با منی
یا که نه شاید که همزاد منی

سواد بوسه ندارم، دهاتی است لبم
خودت بچش! نمکت را بریز بر رطبم

پری که گمشده دنبال باد می گردد
من فلک زده اما به جستجوی شبم

شبی که شعله ی بوسه شویم سرتاپا
به ذره ذره ات آتش زند وجب وجبم

حواس پنجره تاریک رو گرفتن توست
بکن عیادتی ای ماه!از هوای تبم

معطر است به داغ تو بازوان من، آه
در انتظار تو (تبت یدا ابی لهبم )

رفیق من سنگ صبور غمهام
به دیدنم بیا که خیلی تنهام

هیشکی نمیفهمه چه حالی دارم
چه دنیای رو به زوالی دارم

مجنونم و دلزده از لیلی ها
خیلی دلم شکسته از خیلی ها

نمونده از جوونیام نشونی
پیر شدم پیر تو ای جوونی

تنهای بی سنگ صبور
خونه سرد و سوت و کور

توی شبات ستاره نیست
موندی و راه چاره نیست

اگر چه هیچکس نیومد
سری به تنهاییت نزد

اما تو کوه درد باش
طاقت بیارو مرد باش

ترانه سرا: امیر ارجینی