شعر و شیدایی

                        

غمگین مشو عزیز دلم🍁🍂☕️
مثل هوا در کنار توام
نه جای کسی را تنگ می کنم
نه کسی مرا می بیند
نه صدایم را می شنود
دوری مکن
تو نخواهی بود
من اگر نباشم.

شمس لنگرودی
🍂🍁☕️

بعد از این میخاهی آهو باش میخاهی نباش
خوشخرام دشت شب بو باش میخاهی نباش

مهربان نامهربان دیگر به حال من یکی ست
مرمر ایوان نه تو باش میخاهی نباش

پیرهن ابریشم گل دامن پروانه پوش!
پیله کن رقص هیاهو باش میخاهی نباش

بر درختان یادگاری خاستی حک کن نکن
دوست داری پنج وارو باش میخاهی نباش

با لبت زنبورها را شهد شیرین شو نشو
پادشاه قصر کندو باش میخاهی نباش

کشف باد از روسری برداشتن های تو بود
مو پریشان! غرق هوهو باش میخاهی نباش

غرقه ی دریای چشمت کی به ساحل میرسد؟
زیر توفان پلک پارو باش میخاهی نباش

میکشد هرچند او ناز تو را و تابلوست
دلبر از نقاش جادو باش میخاهی نباش

من زمستانم به دنبال بهار من نگرد
میکشد عشقت پرستو باش میخاهی نباش

عاشقی دیوانه ام ورد لبم "تو"، تو ببخش!
میل میل توست با "او" باش میخاهی نباش

عاشقانه های #شهراد_میدری

@boostansheroadab
ساقیا شد عقل‌ها هم خانه دیوانگی
کرده مالامال خون پیمانه دیوانگی

صد هزاران خانه هستی به آتش درزده
تشنگان مرد و زن مردانه دیوانگی

ما دوسر چون شانه‌ایم ایرا همی‌زیبد به عشق
در سر زنجیر زلفش شانه دیوانگی

در چنین شمعی نمی‌بینی که از سلطان عشق
دم به دم در می‌رسد پروانه دیوانگی

پنبه در گوشند جان و دل ز افسانه دو کون
تا شنیدند از خرد افسانه دیوانگی

کفش‌های آهنین جان پاره کرد اندر رهش
چون در او آتش بزد جانانه دیوانگی

عقل آمد با کلید آتشین آن جا ولیک
جز کلید او نبد دندانه دیوانگی

چونک عقل از شمس تبریزی به حیرت درفتاد
تا شده یاران و ما دیوانه دیوانگی

#مولانا

اﻣﺸﺐ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﺑﯽ ﺍﻧﺘﻬﺎ ﮔﺮﻓﺖ
ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺭﻧﮓ ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ

ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻗﺪﻡ ﺑﺰﻧﻢ ﺳﺎﺣﻞ ﺗﻮ ﺭﺍ
ﺩﺭﯾﺎ ﺩﻟﺶ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﻮﺍ ﮔﺮﻓﺖ

ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻭ ﻣﻦ ﻫﺎ ﺷﻮﯾﻢ ﻣﺎ
ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻭﻟﯽ ﺩﻝ ِ ﺗﻨﮓ ﺷﻤﺎ ﮔﺮﻓﺖ

ﺧﻮﺩﮐﺎﺭ ﻣﺸﮑﯽ ﻭ ﻭﺭﻕ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﮎ ﺑﻮﺩ
ﻧﻘﺶ ﺩﻭﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﯽ ﻫﻮﺍ ﮔﺮﻓﺖ

ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﻭ ﺷﮑﺴﺘﻢ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺗﺮ ﺷﺪﻡ
ﺁﺷﻮﺏ ﻧﺎﮔﺰﯾﺮ ﻣﺮﺍ ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﮔﺮﻓﺖ

ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻫﺎﯼ ﯾﺦ ﺯﺩﻩ ﺍﻡ ﺩﺭ ﮔﻠﻮ ﺷﮑﺴﺖ
ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻨﺎﯼ ﺳﺮﮐﺶ ِ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭘﺎﮔﺮﻓﺖ

ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﻦ ِ ﺗﻮ ﺧﺘﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﻗﻠﺐ ِ ﺧﺪﺍ ﮔﺮﻓﺖ

شهرزاد را ديده اي ؟
داستان دو عاشقي كه هرگز به هم نميرسند
دو عاشق جدا از هم ، در فكر هم
و در غم از دست دادن يك ديگر
اما هر يك زندگي ديگري مي سازند
فردايي متفاوت از آنچه ميخواهند
داستان ما هم همين است
جايي كه بايد باشيم نيستيم و با اين نبودن ها مي سازيم !
اي كاش زندگي جور ديگري مي بود ... !

خود به خود دیوانه ام میخانه میخواهم چکار!؟
سایه ات کافی ست بر من،خانه میخواهم چکار؟!
گاه گاهی زیر لب یا زیر بارانی ترین
لحظه،جا خوش میکنم پس شانه میخواهم چکار؟!
هم خدایم باش،هم لیلای من،باشی اگر..
یک تنه دیوانه ام، دیوانه میخواهم چکار؟!
دست از هرکس که دست از دست هایت میکشد..
میکشم،از غیر تو،من دانه میخواهم چکار؟!
عالم معنا فقط یک جمله در گوشم سرود
ساقی ات پروانه ات،پروانه میخواهـــ(ـــــــی ) چکار؟؟!

لب انگوريت شيراز باشد

طنين خنده هايت ساز باشد

براى من برقص اى تن شرابى

كمى هم دكمه هايت باز باشد .

چقدر دوست داشتنی اند
آدم هایی که شبیه حرف های شان هستند...




#میلان_کوندرا

موهایم بین انگشتانت
تفألِ شب یلدایند!
فالی خوش بساز ،
بابوسه‌ای هم...
پیشانی بختم با بوسه‌ات
بلند میشود...

#مرتضی_قرائی

مرا دوست بدار

به سان ِ گذر از یک سمت خیابان

به سمتی دیگر

اول به من نگاه کن

بعد به من نگاه کن

بعد باز هم مرا نگاه کن…!

در این طوفان
که ماهی هم
به دریا دل نخواهد زد!!!


کجا
با کشتی ات بردی
دلم را
ناخدای من!؟

دوباره می سرایمت تو را که شاعرانه ای
بهانه می کند دلم تو را که بی بهانه ای

همیشه چشم های تو دلیل شعرهای من
میان این همه غزل فقط تو عاشقانه ای

خدا تو را نیافرید مگر برای قلب من
که از تبار صبحی و زلال صادقانه ای

بخند خنده های تو بهانه ی ترانه هاست
دلیل هر سکوتی و شروع هر ترانه ای

تو ضربدر دل منی و حاصل شما غزل
همیشه جذر تو منم تویی که بی کرانه ای

نهاد بی گزاره ای اگر چه بی خبر ولی
رسیدی و برای من همیشه جاودانه ای

پشت این پنجره باران قشنگیست گلم
حال من حال پریشان قشنگیست گلم

قبل از آنی که بیایی ، چه كويرى بودم
زندگی با تو ، چه گلدان قشنگیست گلم

سرنوشت من و تو ، روز ازل تعیین شد
فال ما ، داخل فنجان قشنگیست گلم

نوحم از لطف تو بانو ، که تمام عمرم
راه رفتن توی ‌دالان قشنگیست گلم

من لامذهب بی دین ، به تو ایمان دارم
خیلی این کفر من ایمان قشنگیست گلم

حاضرم بنده چشمان سیاهت باشم
توی چشمان تو شیطان قشنگیست گلم

یوسفم! بوی تو کافیست مرا ، این دنیا
با حضور تو، چه کنعان قشنگیست گلم
♣️

چشمت به چشم ما و دلت پیش دیگری است

جای گلایه نیست ! کــه این رسم دلبری است

هر کس گذشت از نظرت در دلت نشست

تنهـــا گنـــاه آینـــه هـــا  زود باوری  است

مهرت به خلق بیشتر از جور بر من است

سهـــم  برابر  همگان  ،  نابرابری  است

دشنام یا دعای تو در حق من یکی است

ای آفتاب هرچـــه کنـی ذره پروری است

ساحــل  جــواب  سرزنش  مـــوج  را  نداد

گاهی فقط سکوت جواب سبکسری است

ای که با ناز نگاهت به دلم چنگ زدی
روز و شب فلسفه ی خواب مرا رنگ زدی

رفتی و نرگس شهلای تو بی تابم کرد
مست عالم شدی و پا به دل تنگ زدی

نغمه ی عشق تو در سینه ی من رویایست
تا که با دست محبت به دل آهنگ زدی

نازم آن ناز نگاهت که به خط دل من
با طنین نفس عاشق خود زنگ زدی

نفس گرم تو تا عرش صفایم می برد
هم نفس از چه دراین جاده کمی لنگ زدی

چنگ بردار و کمی خسته دلان را بنواز
ای که با ناز نگاهت به دلم چنگ زدی

🌞


مجنون اگر شكست ، ليلى بهانه بود
دنيا از اولش ديوانه خانه بود !

اين ها بهانه اند تا با تو سر كنم
تا با تو از جهان صرف نظر كنم

با من قدم بزن ، چله نشين عشق
فرمانرواى قلب ، در سرزمين عشق

اين مرد را كه باز ، در تلخىِ غم است
مهمان به قند كن ، چاى ات اگر دم است

در برف چاىِ داغ ، دنياى ما دو تاست
فنجانِ چاىِ بعد ، آغازِ ماجراست




علیرضا آذر

من عاشقم عشق و غزل در سینه دارم
یک قلب صاف و صادق و بی کینه دارم

از من فقط تو مانده در هر مصرع من
از عشق تو تنها غمی دیرینه دارم

یک قلب شاعر دارم و یک جیب خالی
در قلب شاعر صدهزار آیینه دارم

یک شاعر درمانده ی یک عمر عاشق
یک عالمه شعر و غزل گنجینه دارم

از تو فقط یک واژه مانده با خیالت
من هم فقط از تو همین نقدینه دارم

عاشق شدن چیزی برایم جز ... ولش کن
در قلب خود صد ها خراش و پینه دارم

چیزی نمانده تا ته شعرم چه پنهان
از تو ،برای تو ، فقط تو ... کینه دارم

یک شعر و یک شاعر تناقض یا سیاست
عمرا اگر من حسرت کابینه دارم...

ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰﯼ ڪﻪ ﺧﺮﺟﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﺟﺎﺭﯼ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ..…
ﭘﺲ ﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﺟﺎﺭﯼ ﺷـــــــﻮﯾﻢ
ڪﻪ ﺧﻨـــــــﺪﻩ ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺸـــــــﺎﻥ
ﻧـــــــﻘﺶ ﺑـــــــﺒﻨﺪﺩ …
ﻧﻪ ﻧـــــــﻔﺮﺕ ﺩﺭ ﺩﻟﺸـــــــﺎﻥ…

آدمايي که محبت ميکنند کميابند.. آدمايي که قدر محبت رو ميدونن ناياب..!

آدمهايى که شما را بارها و بارها مى آزارند
مانند کاغذ سمباده هستند!
آنها شما را مى خراشند و آزار مى دهند
اما در نهايت شما صيقلى و براق خواهيد شد
و آنها...
مستهلک و فرسوده!
پس به قول نيما يوشيج :
چايت را بنوش و نگران فردا نباش
از گندمزار من و تو, مشتى کاه مى ماند براى بادها و يادها.