شعر و شیدایی

                        

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید
قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

فصل گل می گذرد هم نفسان بهر خدا
بنشینید به باغی و مرا یاد کنید

عندلیبان گل سوری به چمن کرد ورود
بهر شاد باش قدومش همه فریاد کنید

یاد از این مرغ گرفتارکنید ای مرغان
چو تماشای گل و لاله و شمشاد کنید

هر که دارد ز شما مرغ اسیری به قفس
برده در باغ و یاد منش آزاد کنید

آشیان من بیچاره اگر سوخت چه باک
فکر ویران شدن خانه صیاد کنید

شمع اگر کشته شد از یاد مدارید عجب
یاد پروانه هستی شده بر باد کنید

بیستون بر سر راه است مبادا از شیرین
خبری گفته و غمگین دل فرهاد کنید

جور و بیداد کند عمر جوانان کوتاه
ای بزرگان وطن بهر خدا داد کنید

گر شد از جور شما خانه موری ویران
خانه خویش محال است که آباد کنید

کنج ویرانه زندان شد اگر سهم بهار
شکر آزادی و آن گنج خدا داد کنید

مو پریشان می کنی در باد، بابا بی خیال
می سپاری دل به باداباد، بابا بی خیال

دلربایی می کنی با چرخشی در آینه
رقص می گیری چه شاد شاد، بابا بی خیال

قد و بالا بیستون، شبدیز مو، شیرین لبت
پلک هایت تیشه ی فرهاد، بابا بی خیال

شهر کشته مرده ات با یک مژه برهم زدن
چشم هایت باز هم جلاد، بابا بی خیال

در حسادت هرچه آیینه ترک برداشت باز
تکه تکه بر زمین افتاد، بابا بی خیال

این همه در زیر آوار تو ماندم بس نبود؟
من خرابم خانه ات آباد ! بابا بی خیال

با هزار و یک شبت دیوانه ام کردی بس است
شهرزاد قصه ی بغداد ! بابا بی خیال

هی نیا در شعرهایم این همه دلبر نشو
دست بردار از سرم ای داد، بابا بیخیال

..ماهِ دردانه بگو، خانه ی ما را بلدی؟؟؟
بی ریا غربتِ مستانه ی ما را بلدی؟؟؟

ما زمین گیرِ فلک بوده و هستیم هنوز...
راه افلاکی افسانه ی ما را بلدی؟؟؟

قصه، آنگونه شروع شد که نباید میشد...
راه برگشتنِ ویرانه ی ما را بلدی؟؟؟.

عشقِ ما، گر طلب توبه و کفاره کند...
قبله ی حاجتِ رندانه ی ما را بلدی؟؟؟

هوش اگر رونقِ مدهوشی ما را ببرد...
تو در این دهکده، میخانه ی ما را بلدی؟؟؟

کافر آن کس که پناهنده نباشد به کسی...
با وفا باش و بگو شانه ی ما را بلدی؟.

[Forwarded from Sadegh]
سه محمود بر خاک ما تاختند
به تخریب این خاک پرداختند:

یکی غزنوی بود و بیدادگر
که نی با خدا بود و نی با بشر

دوم بود افغان و مرگ آفرین
که سرها برید از یسار و یمین

سوم بود بوزینه ی گرمسار
که ماندیم از کار او شرمسار

خدایا به حق ارس رودها
رهامان کن از شر محمودها...

دکتر داوود کیاقاسمی. در ادامه می‌فرماید:

ولی غزنوی جرم جبران نمود
به آبادی ملک ایران فزود

که فردوسی از او شکوفا شدی
زکارش به میهن چه غوغا شدی

وافغان به ایران وفادار شد
بعهدش بس آبادی وکار شد

رهانید کشور زسلطان حسین
صفاهان وتبریزوحتی خمین

ولی عنتر گرمساری زشت
زخودغیر دزدی وزشتی نهشت

خزانه بتاراج بردی چنان
که فقرش گرفتی کران تا کران

دروغ وفسادو رش واختلاس
چنان گسترانید بی اقتباس

بتاریخ کس را نباشد بدیل
که در اوج مکنت خفیف ذلیل

کجا برده هفتصد هزاران هزار
برآورده از ملت خود دمار

تجارت وصنعت زاو ناتوان
وفریاد مردم برفت آسمان

نظام ونسق را بهم بردرید
بدزدید ود رکنج عزلت خزید

چو موشی به سوراخ پر دانه شد
زکارش جهان مات وحیرانه شد

بتاریخ ما لکه ی ننگ بود
که تخريب او بدتر از جنگ بود

[Forwarded from Morad]
کودکی در گوشه ای کز کرده بود
آتشی روشن ز کاغذ کرده بود

سوز سرما بود و کودک بی لباس
صورتش سرخ و نگاهش آس و پاس

صد تَرَک در دستهای کوچکش
خط پیری بر جبینِ کودکش

ضَجّه می زد ناله را در خویشتن
دردِ یک صد ساله را در خویشتن

ابر می بارید و سرما بس عجیب
باد هم شلاق می زد نانجیب

رهگذرها جملگی در کارِ خویش
یک به یک گمگشته در افکار خویش

زین میان یک تَن به کودک خیره بود
غصه ی کودک به جانش چیره بود

اشک در چشمان مستش حلقه بست
بر سر کودک کشید از مهر دست

مثل یک مجنون لباسش را درید
اشک ریزان بر تن کودک کشید

کودک بیچاره با یک آه سرد
با صدایی زخمی از چنگال درد

دیده بالا برد و با آن مرد گفت
از خدا کُت خواستم او هم شنفت

با خدا فامیل نزدیکید؛ نیست؟
از کنار او مرا دیدید؛ نیست؟

گفت آری بنده ی اویم رفیق
گر چه طاعت را از او کردم دریغ

خنده بر لبهای کودک نقش بست
داد بر آن مرد اشک آلود دست

گفت می دانستم از انجام کار
نسبتی داريد با پروردگار

[Forwarded from Morad]
تو چه کردی که شدم عاشق دلداده ی تو
گشته ام مست و خراباتی میخانه ی تو

چه نمودی که برفت از بدنم روح و روان
تو بسان شمعی و من سوخته پروانه ی تو

تو چه داشتی به روح و رخ افسونگر خود
که به یک لحظه نظر دل شده دیوانه ی تو

گر چه دیدم هزاران زشت و زیبا به عمر
منظر روی تو کرد مستم و مستانه ی تو

عاشقان در ره معشوق جامه را چاک دهند
جان کنم من فدای رخ یکدانه ی تو .....

[Forwarded from Morad]
اگرسهمي ازفردا داشتم...

كه هيچ...

اما اگرفردا سهم من نبود

به ياداين همه سادگي...

يك يادش بخيرساده

ازسهم خودت برايم كناربگذار...

تا تلافي كرده باشي امروزي راكه...

تمام سهمم رابراي دلتنگيت كنارگذاشتم!!

شب عاشقان بی دل چه شبی دراز باشد
تو بیا کز اول شب در صبح باز باشد

عجبست اگر توانم که سفر کنم ز دستت
به کجا رود کبوتر که اسیر باز باشد

ز محبتت نخواهم که نظر کنم به رویت
که محب صادق آنست که پاکباز باشد

به کرشمه عنایت نگهی به سوی ما کن
که دعای دردمندان ز سر نیاز باشد

سخنی که نیست طاقت که ز خویشتن بپوشم
به کدام دوست گویم که محل راز باشد

چه نماز باشد آن را که تو در خیال باشی
تو صنم نمی گذاری که مرا نماز باشد

نه چنین حساب کردم چو تو دوست می گرفتم
که ثنا و حمد گوییم و جفا و ناز باشد

دگرش چو بازبینی غم دل مگوی سعدی
که شب وصال کوتاه و سخن دراز باشد

قدمی که برگرفتی به وفا و عهد یاران
اگر از بلا بترسی قدم مجاز باشد
سعدى

🌸🌸🌸
دوست گر یکرنگ باشد من فدایش میشوم....
گر دو رنگی کرد سنگ زیر پایش میشوم.

دوست گر یکدل شود دل را بنامش میکنم....
گر زرنگی کرد هستی را حرامش میکنم.

دوست گر صادق بُوَد دل را به دستش میدهم....
نقش اگر بازی کند فوراً شکستش میدهم.

منکه عمری در جهان دُرِّ رفاقت سُفته ام....
بارها با دوستان خویش این را گفته ام.

که ای دل و جانم فدای دیدهٔ بیدارتان....
فکرتان را میتوانم خواندن از رخسارتان.

چشمْ بسته نقش لیلی را به مجنون میکشم....
شاعرم من موی را از ماست بیرون میکشم.
🌸🌸

کاش خطی بنویسی و دلم باز شود

کاش اصلا برسی از در و آغاز شود

عشق دیوانه کند باز مرا تا هر شب

از شراب تن تو، شهر چو شیراز شود....

میشود ناز کنی ،من غزلم ناب شود
گیسو رها کنی ،من بغلم باز شود

میشود خنده کنی ،غنچه ی لب باز شود
غزل اکنده کنی ، حجله ی شب سازشود

میشود روسری برداری ومو بر باد دهی؟
رسم دلبری برگیری و عشق مرا یاد دهی

میشود، در حریم آغوش تو لانه کرد؟
شعر خواند رقصید،تورا دیوانه کرد؟

میشود، در کوچه باغ زندگی پروانه بود
بالب گلها ،عشق بازی کرد و همخانه بود

میشود قمار کنی، جهان سراب شود؟
چشمان خمار کنی، زمان خواب شود؟

میشود شعر لبهایت همه دف گردد
دلبرا ذکر شبهایت همه صدف گردد

به گمانم
خواب
یادش رفته
بیاید
مرا ببرد !

آنقدرعشقت به جانم ریشه کرد
آنقدرمهرت دراین دل خانه کرد

آخرش عشقت مرادیوانه کرد
این دل دیوانه رابیچاره کرد

من بدون توشوم بی محتوا
بی تو پوچم، فانی و سربه هوا

باوجودت عشق درجانم نشست
بی وجودت، ازجهان دل راگسست

آخرش من بی تودیوانه شدم
آخرش من بی توویرانه شدم

عشق توآتش به جان من زده
عشق توهم تلخ، هم شیرین شده
🌺🌺🌺❤️🌺🌺🌺
رویا_بشکنی

چه بگویم سحرت خیر؟توخودت صبح جهانی
من شیدا چه بگویم؟که توهم این وهم آنی

به که گویم که دل ازآتش هجرتوبسوخت؟
شده ای قاتل دل ؛ حیف ندانی که ندانی

همه شب سجده برآرم که بیایی تو به خوابم
و در آن خواب بمیرم که تو آیی و بمانی

چه نویسم که قلم شرم کند از دل ریش ام
بنویسم ولی افسوس نخوانی که نخوانی

من و تو اسوه ی عالم شده ایم باب تفاهم
که من ام غرق تو و تو به تمنای کسانی

به گمانم شده ای کافر و ترسا شده ای
کآیتی از دل شیدای مسلمان تو نخوانی

بشنو"صبح بخیر"از من درویش و برو
که اگر هم تو بمانی غم ما را نتوانی

ای صبا؛با تو چه گفتند که خاموش شدی
چه شرابی به تو دادند که مدهوش شدی

تو که آتشکده عشق و محبت بودی
چه بلا رفت که خاکستر و خاموش شدی

تو به صد نغمه،زبان بودی و دلها همه گوش
چه شنیدی،که زبان بستی و خود گوش شدی

خلق را گرچه وفا نیست ولیکن گل من
نه گمان دار که رفتی و فراموش شدی

راستش خجالت نه
اما
کشیدن را خوب بلدم
کشیدن تصویرت را در بوم خیالم
کشیدن نازت را
راستی
آه کشیدن را از همه بهتر بلدم
وقتی که تو نیستی

#سیامک_نوری

گاهی اوقات ،

مجبوریم بپذیریم که

برخی از آدم ها

فقط می توانند در قلبمان بمانند

نه در زندگیمان...

ﻛﺠﺎﯾﯽ؟ !!!
ﺗـــــــــــﻮ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﻫَﻤﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫَﻨﺪ ﺟﺎﯼ ﺗـــــــــو ﺭﺍﭘُـــــــــــــﺮ ﻛﻨﻨﺪ !!

ﺑﯿﺎ !...
ﺏِ ﻫَﻤﻪ ﺑﮕﻮ !! ﺗــــــــــــــﻭ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺷُﺪﻧﯽ ﻧﯿﺴﺘﯽ !!! ﺟﺎﯼ
ﺗــــــــــــــﻭ ﺟﺰ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺕ ﭘُــــــــــــﺮ ﻧِﻤﯿﺸﻮﺩ


...................................................

[Forwarded from Channel]
در جهان غصه کوتاهی دیوار مخور
@canalemehrvarzan
حسرت کاخ رفیق و زر بسیار مخور

گردش چرخ نگردد به مراد دل کس

غم بی مهری آن مردم بی عار مخور

قرار بود كه عمری قرار هم باشیم
كه بی‌قرار هم و غمگسار هم باشیم

اگر زمین و زمان هم به هم بریزد باز
من و تو تا به ابد در مدار هم باشیم

اگر تمام جهان دشمنی كند با ما
من و تو یار هم و جان‌نثار هم باشیم

كنون بیا كه بگرییم بر غریبی هم
غریبه نیست، بیا سوگوار هم باشیم

در این دیار اگر خشكسالی آمده است
خوشا من و تو كه ابر بهار هم باشیم

#محمد_مهدی_سیا