شعر و شیدایی

                        

،،نفسی وجود دارم
که تو را سجود آرم

که سجود توست جانا
دعوات مستجابم،،

به سحر تویی صبوحم
به سفر تویی فتوحم

به بدل تویی بهشتم
به عمل تویی ثوابم،،.....

آنگاه که درباره ی تو می نویسم
با پریشانی دل نگران دواتم هستم
و باران گرمی که درونش فرو می بارد …
و می بینم که مرکب به دریا بدل می شود
و انگشتانم، به رنگین کمان
و غم هایم، به گنجشکان
و قلم، به شاخه ی زیتون
و کاغذم، به فضا
و جسم، به ابر!
خویشتن را در غیابت از حضورت آزاد می کنم
و بیهوده با تبرم بر سایه های تو بر دیوار عمرم حمله می کنم .
زیرا غیاب تو ، خود حضور است
چه بسا که برای اعتیاد من به تو
درمانی نباشد به جز جرعه های بزرگی از دیدار تو
در شریان من!

باید باشی...
وقتی میخواهمت باید باشی...
نه اینکه به صدایت اکتفا کنم...
نمیخواهم صدای نفس نفس زدنت را پشت گوشی بشنوم و نداشتنت را با خود مرور کنم...
نمیخواهم عادت کنم به اغوشی خیالی...

باید بیاییی...
مرا ببینی...
خواستنم را درک کنی...
دستانم را لمس کنی...
و لب هایم را ...
باید گوش کنی به داد و بیداد وقتی از من دوری...
وقتی بهانه ات را میگیرم...
دیونه باید درکم کنی...
آراممم کنی...
با همان کلمه ی همیشگی..
همان که میدانی از خود بیخود میشوم...
باید بگویی عاشقم هستی..
دستان لرزانم را ببین..
نفس گرفته ام را ببین...
همه یک چیز میخواهند...
تو را...
بودن تو را...
خواستن تو را.....
پس چرا نمیایی؟!
این را بفهم!
نباشی نابود میشوم..
پس باید باشی!!

[Forwarded from sahie]
یکــــــــــ بار که تنــــــــــها بمانی

یکــــــــــ بار که بشکنـــد دلتــــــــــ

غرورتــــــــــ

اعتمادتـــــــــ

همین یکــــــــــ بار کافیســـت

تا یکــــــــــ عمـــر

از پشتــــــــــ نگاهـــی ترک خورده به آدمهــا بنگری ...!

همین یکــــــــــ بار کافیســـت

تا دیگر هیــچ نگاهــــــــــی دلتــــــــــ را نلرزانـــد ...

گیسوانت زیر باران، عطر گندم زار ... فکرش را بکن

با تو آدم مست باشد، تا سحر بیدار ... فکرش را بکن

در تراس خانه رویارو شوی با عشق بعد از سال ها

بوسه و گریه، شکوه لحظه ی دیدار ... فکرش را بکن

سایه ها در هم گره، نور ملایم، استکان مشترک

خنده خنده پر شود خالى شود هر بار ... فکرش را بکن

ابر باشم تا که ماه نقره ای را در تنم پنهان کنم

دوست دارد دور هر گنجی بچرخد مار ... فکرش را بکن

خانه ی خشتی، قدیمی، قل قل قلیان، گرامافون، قمر

تکیه بر پشتی زده یار و صدای تار ... فکرش را بکن

از سماور دست هایت چای و از ایوان لبهایت قند را

بعد هم هی سیگارو هی سیگارو هی سیگار ... فکرش را بکن

اضطراب زنگ، رفتم وا کنم در را، که پرتم می کنند

سایه ها در تونلی باریک و سرد و تار ... فکرش را بکن

ناگهان دیوانه خانه ... و پرستاری که شکل تو نبود

قرص ها گفتند: دست از خاطرش بردار. فکرش را نکن

به یک پلک تـــو مـی‌بخشم تمـــام روز و شب‌ها را

که تسکین می‌دهد چشمت غم جانسوز تب‌ها را

بخوان! با لهجه‌ات حسّی عجیب و مشترک دارم

فضا را یک‌ نفس پُر کن بـــه هــــم نگذار لب‌ها را

به دست آور دل من را چه کارت با دلِ مردم!

تو واجب را به جا آور رها کن مستحب‌ها را

دلیلِ دل‌خوشـــی‌هایم! چه بُغرنج است دنیایم!

چرا باید چنین باشد؟... نمی‌فهمم سبب‌ها را

بیا این‌بار شعرم را به آداب تو می‌گویم

که دارم یاد مــی‌گیرم زبان با ادب‌ها را

غروب سرد بعد از تو چه دلگیر است ای عابر

برای هــر قدم یک دم نگاهــی کن عقب‌ها را

[Forwarded from Farzad B]
کنارپنجره میروم،
روبه رو خانه های نیم ساخته
دردلم خانه هایی ویران!
کسی خانه نیست،سیگارکهنه ام راروشن میکنم ،پک میزنم،
عمیق!
گلویم میسوزد ،دودش رااز ازدرزپنجره ی نیمه بازبیرون میدهم
به روزهای نیامده می اندیشم به حجم بزرگ تنهایی پیش رو...
به مرگ...
سردم است به لباسهایم نگاهی می اندازم ،یادآوراصالت زیبایی*، امادرتضادی عجیب با سیگارلای انگشتانم...
صدای درمی آید،مادرم برگشته!
سیگارراباعجله کنارلاشه ی سیگارهای قبلی ام می اندازم.
.. +بوی سوختگی می آید!
-چیزی نیست مادرم!
وزیرلب زمزمه میکنم: کاش دل سوخته هم،بوداشت...

کسی رو داری که ..

وقتی اعصاب نداری درکت کنه...

وقتی دلت گرفته قربون صدقه ات بره...

وقتی بهونه میگیری .. بفهمتت و صبور باشه..

و از همه مهم تو رو دوستت داشته باشه و ..

تو هم دوستش داشته باشی ...

اگه داری قدرشـــــــو بدون و هیچ جوری...

از دستش نده.. !!

باز در کوچه کسی عاشق باران شده است
این دروغ است ولی نامِ تو عنوان شده است

پرده ی صافِ اتاقت به کناری رفته ...
و همین باعثِ یک شکِ دو چندان شده است...

فصل چشمان تو آن قدر هوایش سرد است
که شبیه نفس باد زمستان شده است

چه قَدَر فکر کنم سوء تفاهم باشد
که کسی پشتِ نفس های تو پنهان شده است

بس کن آقا، برو و شال و کلاهت بردار
مدتی هست دلت مثل خیابان شده است

آسمان ابری و بغضی به گلویش انگار
موعدِ ریزش یکباره ی باران شده است

[Forwarded from S.h. Aź]
امروز معلم عشقم گفت: دوخط موازی هیچگاه به هم نمیرسند

مگر اینکه یکی از آنها خود را بشکند.

گفتم: من که خودم را شکستم پس چرا به او نرسیدم،

لبخند تلخی زد و گفت: شاید او هم به سوی خط دیگری شکسته باشد

ﺟﺮﻡ ﻣﻦ ﭼﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺷﯿﺪﺍﯼ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ
ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﻭﺍﻟﻪ ﮐﻪ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﻧﻤﺎﯾﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ
ﺟﺮﻡ ﻣﻦ ﭼﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭﮐﻠﺒﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺧﻮﯾﺶ
ﺯﺍﻫﺪ ﮔﻮﺷﻪ ﻣﺤﺮﺍﺏ ﻟﺒﺎﻧﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ
ﺁﺧﺮ ﺍﯼ ﺍﺧﺘﺮ ﺗﺎﺑﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺳﭙﻬﺮ
ﺟﺮﻡ ﻣﻦ ﭼﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺭﺳﻮﺍﯼ ﺯﻣﺎﻧﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ
ﺁﻣﺪﯼ ﺳﺎﺩﻩ ﻧﺸﺴﺘﯽ ﺑﻪ ﮔﻠﯿﻢ ﺩﻝ ﻣﻦ
ﺟﺮﻡ ﻣﻦ ﭼﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﻧﻮﺍﺯﺕ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ
ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻮﺭﺟﻮﺍﻧﯽ ﺧﻮﺩﺕ ﺳﺮﻣﺴﺘﯽ
ﺳﺎﻏﺮﯼ ﻧﻮﺵ ﮐﻪ ﺳﺎﻗﯽ ﺷﺮﺍﺑﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ
ﺁﻣﺪﯼ ﺳﺎﺩﻩ ﻧﺸﺴﺘﯽ ﻭ ﭼﻮ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺭﻓﺘﯽ
ﻫﯿﭻ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻧﺪﯾﺪﯼ ﮐﻪ ﺧﺮﺍﺑﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ

خیمه بزن بر قلب من،صاحب این خانه تویی
مستم کن از جام لبت،ساقی و پیمـانه تویی


آغوش سردم را ببین،محتاج دوزخ توام
روشن نما چشم دلم،خورشید کاشـانه تویی


بر تخت ملک دل نشین،تا که شوی سلطان من
این بارگاه و کاخ توست،لایق شاهـانه تویی


با عشق تو ای دلبرم،جنت نخواهم من دگر
هم دین و هم دنیـای من،بهشت جانانه تویی

#مولانا

[Forwarded from گذرگاه تنهایی]
ﮔﺮ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﺮﺳﯽ ﻣﺴﺖ ﻧﮕﺮﺩﯼ ، ﻣﺮﺩﯼ
ﮔـــﺮ ﺑﻪ ﺫﻟﺖ ﺑﺮﺳﯽ ﭘﺴﺖ ﻧﮕﺮﺩﯼ ، ﻣﺮﺩﯼ
ﺍﻫﻞ ﻋــــــﺎﻟﻢ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﺯﯾﭽﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﻮﺳﻨﺪ
ﮔـــــﺮ ﺗﻮ ﺑﺎﺯﯾﭽﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﻧﮕﺮﺩﯼ ، ﻣﺮﺩﯼ شاعر ???

از عشق نگو بامن ،بیگانه شوی آخر
از مستی این باده،دیوانه شوی آخر

من سنگ بجای دل ؛در سینه نهان دارم
در کلبه ی احساسم ویرانه شوی آخر...!

🌾🌾🌾
🌾🌹
🌾
@jsher

امشب ز شراب شوق او مستم باز
ساقی ندهی پیاله در دستم باز
دیگر ز چه رو به خواب بینم رویش
کز دوری او نمردم و هستم باز

#شهریار

شبی عشق رخت سودای من بود.....
جهانی محشر از غوغای من بود.....

شبی بود و تو بودی و شرابی ....
فغان و درد و غم گویای من بود....

شرابی بود و جامی پر می ناب ....
دل دیوانه هم پروای من بود....

کز آ ن شورو هیاهوی دل من ....
یکی را زان میان همتای من بود....

ز شوق عشق چشمان تو هردم...
فروغی اشک بر سیمای من بود.....

وفای " اشک چشمم" را بنازم....
که از شب تا سحر همپای من بود....

شبی که عاشقانه باختم دل.....
یکی از بهترین شبهای من بود.....


[Forwarded from Farzad B]
به هرچه فکر میکنم، اتفاق می افتد!
بار دیگر من،بار دیگر تو،بار دیگر هیچ!
چه بیکران سخن برای گفتن هست،چه بی اندازه نیش برای زدن...
بگریز!
این من وحشی جنون آسا،
در آغوش کوچک تو جای نمیگیرد.
بگریز!
در عصر زوال آلود چشمهایم،
انجماد،اتفاق ساده ایست...

حالا که رفته ای

پرنده ای آمده است

در حوالی همین باغ روبرو

هیچ نمی خواهد،

فقط می گوید : کو کو...