شعر و شیدایی

                        

برخیز دلا که دل به دلدار دهیم ...

جان را به جمال آن خریدار دهیم

این جان و دل و دیده پیِ دیدنِ اوست

جان و دل و دیده را به دیدار دهیم


هوشنگ_ابتهاج

این شراب یاد تو
بد مست مستم میکند
هر دو پیک بودنت
هوش از سرم وا میکند
دین من، دنیای من
ای پادشاه قلب من
نرگس چشم خمارت
بد، خرابم میکند
ماه من، پیشم بمان
عطرت برایم زندگیست
عشق من، پیک لبت را
بوسه باران میکند
عاشقم در یک کلام
آنکه تمنا میکند
خسرو ام، با عشق شیرین
جان، پیشکش میکند...

گفتم:که چیست، فرق میان، شراب و آب
کاین یک، خنک دل و آن یک، کند کباب
گفتا:که آب، خنده ی عشق است در سرشک
لیکن شراب، نقش سرشک است در سراب

میان کوچه ها رفتی، به هر بیگانه شک کردم
به رفت و آمد مشکوک صاحب خانه شک کردم

چرا پس دیر کرده ؟ هان ؟ چرا آخر نمی آید ؟
تو رفتی تا که برگردی ، چه بی صبرانه شک کردم

درون باغ وقتی که به آن پروانه خندیدی
نمی دانم چه شد حتی به ان پروانه شک کردم

تو در آغوش من بودی ، صدایی ناگهان آمد
به رخت اویز و دیوار و چراغ خانه شک کردم

هم اینکه رو بروی آینه رفتی و برگشتی
به سنجاق و تل و موگیر و عطر و شانه شک کردم

تو هر جایی که خندیدی به هرکس یا که هر چیزی
من مجنون زنجیری ، من دیوانه شک کردم...

بی تو به سامان نرسم؛ای سر و سامان همه تو
ای به تو زنده همه من؛ای به تنم جان همه تو

من همه تو ، تو همه تو ، او همه تو ، ما همه تو
هرکه و هرکس همه تو ، ای همه تو ، آن همه تو

من که به دریاش زدم؛ تا چه کنی با دلِ من
تخت تو و ورطه تو؛ ساحل و طوفان همه تو

ای همه دستان ز تو و،مستی مستان ز تو هم
رمز نیستان همه تو ؛ راز نیستان همه تو

شور تو آواز تویی ؛ بلخ تو شیراز تویی
جاذبه ی شعر تو ؛جوهر عرفان همه تو

همّتی ای دوست که این دانه ز خود سر بكشد
ای همه خورشید تو و، خاک و باران همه تو

"حسین منزوی"

آدمهايى هستند در زندگيتان؛
نمي گويم خوبند يا بد..
چگالى وجودشان بالاست...
افکار،
حرف زدن،
رفتار،
محبت داشتنشان
و هر جزئى از وجودشان امضادار است...
يادت نمي رود
"هستن هايشان را.."
بس که حضورشان پر رنگ است.
ردپا حک مي کنند،اينها روى دل و جانت...
بس که بلدند "باشند"...
اين آدمها را، بايد قدر بدانى...
وگرنه دنيا پر است از آن ديگرهاى
بى امضايى که شيب منحنى حضورشان، هميشه ثابت است. . .
بعضی از آدم ها ترجمه شده اند
بعضی از آدم ها فتو کپی آدم های دیگرند.
بعضی از آدم ها با چند درصد تخفیف به فروش می رسند.
بعضی از آدم ها فقط جدول و سرگرمی دارند
بعضی از آدم ها خط خوردگی دارند
بعضی از آدم ها را چند بار باید بخوانیم تا معنی آنها را بفهمیم
و بعضی از آدم ها را باید نخوانده کنار گذاشت
از روی بعضی از آدم ها باید مشق نوشت و از روی بعضی از آدم ها جریمه...
"قیصر امین پور"

"فراموشی"
واژه ی غریبی ست
باور کنید زودتر از آنچه فکرش را بکنید
فراموش می شوید
ولی نوبت خودتان که باشد،
مگر میشود فراموش کرد
مگر می شود..

#حمید_جدیدی

در دل تنهای باران،من صدایت می کنم
بر عبور چشمه ساران،من نگاهت می کنم
پاکی دریای دل،سهم من از یاد تو است
سوی آن دلبستگیها،دل فدایت می کنم
گرچه سهمم از تو اینک یک نگاه ساده است
بر نگاه مهربانت،جان نثارت می کنم
در کلامت روشنایی غرق در باران شده
چتر دل را سایه بان غصه هایت می کنم
فصل سبز آشنایی را در این دیدار دل
عاشقانه زیر باران،من به نامت می کنم
اینک این احساس من حسی پر از مهتابی است
من در این احساس پاکم،جان فدایت می کنم
#سمیه_خلج

مرد اگر عاشق شود شب زنده دارى ميكند
زن ولى در عاشقــى ها بيقــرارى ميكند

مرد ساكت ميشود بسيار و با بغض زياد
در درونش موجى از افكار جارى ميكند

زن اساساً در نبرد عاشقى بازنده است
درد را آرامتر با گريه زارى ميكند

مرد كم صبر است اين در چهره اش معلوم نيست
زن وليكــن بيشتر چشــم انتظارى ميكند

از شدت عشق تو، دیوانه شدن زیباست
آواره شدن با تو،بی خانه شدن زیباست

امشب قدح عشقت،پُر شد ز مِيِ توحید
دردست مریدانت، پیمانه شدن زیباست

از قصه ي چشم او،کارم به خدا افتاد
در آخراین قصه، افسانه شدن زیباست

در پیچ و خم زلفت،عمریست گرفتارم
دررشته ي مويِ تو،چون شانه شدن زیباست

هرجاقفس عشق است،من عاشق صیادم
اندرهوس دام ات،بی لانه شدن زیباست

یک شهرپُراز عاشق،درحسرت یک معشوق
ازمردم این وادي،بیگانه شدن زیباست

پرپر زدنم هر شب،از جنس کمال توست
ازپیله ي عشق تو،پروانه شدن زیباست

دردی که انسان را
به سکوت وا می دارد ،
بسیار سنگین تر از دردیست که
انسان را به فریاد وا می دارد ... !
و انسانها
فقط به فریاد هم میرسند ،
نه به سکوت هم ... !

درتقدیر هرانسانی معجزه ای ازطرف خدا تعیین شده که قطعأ در زندگی، در زمان مناسب نمایان خواهد شد!
یک شخص خاص..
یک اتفاق خاص..
یا یک موهبت خاص..
منتظر اعجاز خدا در زندگیتا باش،بدون ذره ای تردید!
زندگی درست مثل نقاشی کردن است..
خطوط را با امید بکش..
اشتباهات را با آرامش پاک کن..
قلم مو را در صبر
غوطه ور کن...
وباعشق رنگ بزن..

باز در چهرهٔ
خاموش خیال
خنده زد چشم گناه آموزت
باز من ماندم و
در غربت دل
حسرت بوسهٔ هستی سوزت

ای همدم روزگار چونی بی من؟
ای مونس و غمگسار چونی بی من؟
من با رخ چون خزان خرابم بی تو
تو با رخ چون بهار چونی بی من؟

مولانا

ماه آمد و هی دور تو چرخید...دلش ریخت
با دیدن این منظره خورشید دلش ریخت

نزدیک زمین شد، همه جا آتشی افتاد
از سوختنت ابر که ترسید، دلش ریخت

باران زد و لیلای درختان شدی آنروز
باران زد ومجنون تو شد بید... دلش ریخت

آشفته که در باد سوی خانه دویدی
یک شهر-فقط بوی تو پیچید- دلش ریخت

در راه ترا دیدم و افتادم و هرکس-
آن بغض مرا دید که ترکید دلش ریخت

یکسو زدی از صورت خود موی خودت را
تا آینه چشمان تو را دید دلش ریخت

دیـــــگــــر حـــــــــرفــــــــی نــــیســـــــت


اگــــر هــــم باشـــد، دلــــتـنــگــــی هــــای مـــربـــوط بــــه

تـــــنــهـــــاییســـــت ..

دیــــگــــر کـــســــی نــــــیســــــت تـــــا فــــریــــادم را بــــشــنـود

و حـــتــی نـــایـی بــــــرای فــــریــــاد نــــــیـــســـــت،

پـــس مـی گـذارم به جای من ، سکوتم فریاد بـزنـد

[In reply to Sogand]
فریاد

فرياد نزن ای عاشق
من صدايت را درون
قلب خود می شنوم
درد را در چهره ی عاشق تو
با ذهن خود می نگرم
فرياد نزن ای عاشق
فرياد نزن !

بی سبب نيست چنين فريادم
بی گناه در دام عشق افتادم
چه درست و چه غلط زندگيه
هم خودم هم تورو بر باد دادم
بی گناه در دام عشق افتادم

اگر احساسمو می فهميدی
قلبتو دوباره می بخشيدی
لحظه ی پايان اين ديدار را
روز آغازی دگر می ديدی

اگه بيهوده نمی ترسيدم
عشقو آن گونه که هست می ديدم
شايد اين لحظه ی غمگين وداع
قلبمو دوباره می بخشيدم
کاش از اين عشق نمی ترسيدم !

ما سزاواريم اگر گريانيم
اين چنين خسته و سرگردانيم
ما که دانسته به دام افتاديم
چرا از عاشقی رو گردانيم ؟

وقتی پيمان دل و می بستيم
گفته بوديم فقط عاشق هستيم
ولی با عشق نگفتيم هرگز
از دو ایل نا برابر هستیم
از دو ایل نابرابر هستیم

نه گناهکاریم نه بی تقصیریم
منو تو بازیچه ی تقدیریم
هردو در بیراهه ی بی رحم عشق
با دل و احساس خود درگیریم

بیشتر از همیشه دوستت دارم
گرچه از عاشقی و عاشق شدن بیزارم
زیر آوار فرو ریخته ی عشق
از دلم چیزی نمونده که به تو بسپارم

تو که همدردی مرا یاری بده
به من عاشق امیدواری بده
اگر عشق با ما سر یاری نداشت
تو به من قول وفاداری بده !
تو به من قول وفاداری بده !

فریاد

فرياد نزن ای عاشق
من صدايت را درون
قلب خود می شنوم
درد را در چهره ی عاشق تو
با ذهن خود می نگرم
فرياد نزن ای عاشق
فرياد نزن !

بی سبب نيست چنين فريادم
بی گناه در دام عشق افتادم
چه درست و چه غلط زندگيه
هم خودم هم تورو بر باد دادم
بی گناه در دام عشق افتادم

اگر احساسمو می فهميدی
قلبتو دوباره می بخشيدی
لحظه ی پايان اين ديدار را
روز آغازی دگر می ديدی

اگه بيهوده نمی ترسيدم
عشقو آن گونه که هست می ديدم
شايد اين لحظه ی غمگين وداع
قلبمو دوباره می بخشيدم
کاش از اين عشق نمی ترسيدم !

ما سزاواريم اگر گريانيم
اين چنين خسته و سرگردانيم
ما که دانسته به دام افتاديم
چرا از عاشقی رو گردانيم ؟

وقتی پيمان دل و می بستيم
گفته بوديم فقط عاشق هستيم
ولی با عشق نگفتيم هرگز
از دو ایل نا برابر هستیم
از دو ایل نابرابر هستیم

نه گناهکاریم نه بی تقصیریم
منو تو بازیچه ی تقدیریم
هردو در بیراهه ی بی رحم عشق
با دل و احساس خود درگیریم

بیشتر از همیشه دوستت دارم
گرچه از عاشقی و عاشق شدن بیزارم
زیر آوار فرو ریخته ی عشق
از دلم چیزی نمونده که به تو بسپارم

تو که همدردی مرا یاری بده
به من عاشق امیدواری بده
اگر عشق با ما سر یاری نداشت
تو به من قول وفاداری بده !
تو به من قول وفاداری بده !