شعر و شیدایی

                        

دیشب که بیاد رخ زیبای تو بودم
در وصف رخت یک غزل ناب سرودم

آماده شدم بهر نمازم که به ناگاه
یاد تو رسید و تو شدی بود و نبودم

هنگام اقامه لبت آمد به خیالم
یک بوسه از آن کنج لب لعل ربودم

هم رفت نماز از کف و هم مست نگشتم
از هر دو طرف بوسه ضرر بود نه سودم

بین دو نمازم غزلی فاصله افتاد
با چشم و لبت بود همه گفت و شنودم

در رکعت دوّم مثلاً سخت گرفتم
از چشم تو گفتم عوض ذکر سجودم

خون کرده دلم را غم چشمان سیاهت
بنگر که ببینی چه سیاه و چه کبودم

یک تیر ز مژگان بلند تو رها شد
صاف آمد و بنشست در اعماق وجودم

میترسم از آن روز که با غیر نشینی
تقصیر خودم نیست که اینگونه حسودم...

#فرهاد_شریفی

تو نباشی نَفَسم را به دَرَک خواهم داد
پاسخ ِ لطف ِ خدا را مَتَلک خواهم داد


دوره گردی اگر از کوچه یِ تقدیر گذشت
جان ِ شیرین و جگر را به نمک خواهم داد

تو نباشی همه یِ ثانیه ها مرگ ِ من است
صورت ثانیه را دست ِ کُتَک خواهم داد

گور ِ بابایِ شعور و ادب و شخصیّتم
ناسزاهایِ رکیکی به فلک خواهم داد...!!

به درک رفت اگر وزن ِ غزل .... شعر فدای سر ِ تو
تو نباشی همه یِ زندگی ام را به درک ..... ، «خواهم داد»
?

منم زخمی ترین عاشق،تویی تنها پرستارم
به شوق با تو بودن ها تمام عمر بیمارم

برای عشق شیرینت بریدم از همه عالم
به جز تو از همه وابستگی ها سخت بیزارم

سراپا شور وخواهش می شوم وقتی که می بینم
تب تند نگاهت را به وقت وگاه دیدارم

شکوه هیبت اسطوره های قرن پیشینی
ومن آن عکس افسرده که گاهی روی دیوارم

از این بیگانه بودن ها رهایم کن که می دانم
تو هم عاشق ترینی و نداری قصد آزارم

کنارم باش و دنیا را به خوابی خوش تو دعوت کن
حسادت می کند خورشید هم،
وقتی تو را دارم.....!

پُست من را كم بخوان اما دمادم لايك كن
تا بميرد اين رقيب از غصه و غم لايك كن

پست هاى عاشقانه كم شده اين روز ها
گـــر گذارم از جناب محتشم هم لايك كن

آنقدَر اشعار تكرارى شده پِست و كپى
البته من فرق دارم پِيست كردم لايك كن

گر رقيبم شعر نابى را گذارد توى پيج
تو ولش كن ، استيكرِ خنده ام را لايك كن

گاه ميبينى ندارم شعر خوبى بهر پيج
شعرهايم را اگر چه هست مبهم لايك كن

البته اصلا ندارم بنده كمبودى ز لايك
باز هم چون مشكلى اصلا ندارم لايك كن

كورى چشم رقيبم لايك كن ، گفتم سلام
تا كه چشمانش ز جا من در بيارم لايك كن

رهگذر

گیج ز هر عابر و هرکس

پرسید:
پس خدا کو نکند گم شده است؟!!

همه از پرسش او سخت به خود لرزیدند


خوشبختي ما در سه جمله است :

تجربه از ديروز، استفاده از امروز، اميد به فردا

ولي ما با سه جمله ديگر زندگي مان را تباه مي کنيم:

حسرت ديروز، اتلاف امروز، ترس از فردا

لغزنده چون اثیر
رخشنده چون شهاب
رقصنده چون فریب
گیرنده چون شراب

پوینده چون امید
گوینده چون نگاه
پاینده چون خیال
سوزنده چون گناه

فرخنده چون شباب
دلزنده چون بهار
اینست آنچه من
خوانم به نام : « یار »

ڪسی دیگر نمی ڪوبد در این خانه ی متروڪ ویران را

ڪسی دیگر نمی پرسد چرا تنهای تنهایم

و من چون شمع میسوزم و دیگر هیچ چیز از من نمی ماند

و من گریان و نالانم و من تنهای تنهایم

درون ڪلبه ی خاموش خویش اما

ڪسی حال من غمگین نمی پرسد

ومن دریای پر اشڪم ڪه توفانی به دل دارم

درون سینه ی پر جوش خویش اما

ڪسی حال من تنها نمی پرسد

و من چون تڪ درخت زرد پاییزم

ڪه هر دم با نسیمی میشود برگی جدا از او

و دیگر هیچ چیز از من نمی ماند

رویای من
در من سرشار از عطریست که از بوی
گیسوان تو استشمام کرده ام...

همان آخرین بار موقع خداحافظی...
که باد موهای ابریشمی ات را پریشان کرد...

همان لحظه که سرت را برگرداندی
و موج گیسوانت به صورتم اصابت کرد

همان موقع را میگویم...
این عطر را از همان لحظه بوئیدم

هنوز هم مست همان عطرم
ای زیباترین رویا
از خواب من بیرون نرو...

تختخوابم بی تو سرشار از کابوس میشود
؟؟؟؟؟؟

من هنوزم عاشقم اما تو عاشق نيستى
سينه خشك مرا حتى شقايق نيستى

آنقَدَرخواندى به گوشم تا كه ليلايت شوم
حال كه ليلا شدم مجنون سابق نيستى

من پر از عذرا و عاشق در هواى عاشقى
تو براى عشق من يك ذره وامق نيستى

وقت ديدارتو نبض ساعتم تب مى كند
لحظه ايى فكر من و نبض دقايق نیستی

هر طرف فانوس عشقت بود من چرخيده ام
زورق عشق مرا باد موافق نيستى

مدتى در قلب من بودى و حالا در سرم
ظاهرا رويايى و روح حقايق نيستی !!!!!

روی قبرم بنویسید که خواهر بودم
سالها منتظر روی برادر بودم

بنویسید گرفتار نباشم چه کنم؟
من اگر منتظر روی برادر نباشم چه کنم؟

روی قبرم بنویسید جدایی سخت است
این همه راه بیایم، تو نیایی سخت است

یوسفم رفته و از آمدنش بی خبرم
سال ها می شود و از پیرهنش بی خبرم

روی قبرم بنویسید ندیده رفتم
با تن خسته و با قد خمیده رفتم

بنویسید همه دور و برم ریخته اند
چقدر دسته ی گل روی سرم ریخته اند

چقدر مردم این شهر ولایی خوبند
که سرم را نشکستند، خدایی خوبند

بنویسید در این شهر سرم سنگ نخورد
به خداوند قسم بال و پرم سنگ نخورد

چادرم دور و برم بود و به پایی نگرفت
معجرم روی سرم بود و به جایی نگرفت

من کجا شام کجا، زینب بی یار کجا؟
من کجا بام کجا کوچه و بازار کجا؟

من تورا میخواهم و یاد تو در من ماندنيست
چشم تو چون شاه بیتی در غزلها خواندنیست
.
روی خود پنهان نکن ای عشق پنهانی من
چهره زیبای تو چون باغ گلها دیدنیست
.
گفته بودی قلب پرخون خواهی و آه جگر
چون منی دیوانه قلبش را به یغما بردنیست
.
رفتی و با رفتنت ابری شد این شبهای من
نور خورشیدم، نتابی ابر غم باریدنیست
.
حالتی دارم میان رویش و پرپر شدن
حالت عشق است،این احساس من ناگفتنیست
.
کی رسد آندم که جانی گیرم از چشمان تو
جان شیرین هم بپای ناز چشمت دادنیست....*
🌺
🌺🌺
🌺🌺🌺

سوخته را آتش زدن دیگر چه معنا میدهد...
مرده راخنجرزدن یارب چه معنا میدهد
من که دیگرسوخته ام آتش چه کارم میکند...
برتن آشفته ام زجرت چه معنا میدهد
من دگرتا حد مردن دردو غم دیدم برو...
پس چنین آزارتو برمن چه معنامیدهد
من هزاران بارخنجر خورده ام از آشنا...
خنجرتو بی وفا برمن چه معنا میدهد
بال پرواز مرا هرکس رسید آتش کشید...
برچنین باله شکسته ،پر چه معنا میدهد
زیرپیراهن ببینی جای چاقوهای یار...
برتنه خط خطیم خنجر چه معنا میدهد

من هزار نیش از رفیقان خورده ام دیگرنزن...
نیش تو بر این تنم دیگر چه معنا میدهد
پس دگر با قلب من بازی نکن ای رهگذر ,.,

مرا به آغوشت راه بده ....
امشب
جا نمازم را به سوی قبله گاه "قلب تو" پهن
می کنم !
سینه ات را سجاده ام کن
بگذار در هر رکوع
نگاهم را به نگاه پر مهرت کوک بزنم ....
امشب در مأمن چشمانت ،
"خدا" دیدنی ست ....
می خواهم این "نماز عشق" را
در آغوش "تو" بخوانم ....
سینه ات را سجاده ام کن
بگذار در حریم پاک خانه ی "قلبت" رستگار شوم
مرا
به آغوشت
مهمان کن ....

احتیاجی به "تسبیح" نیست
دستانت را که به من بدهی
با انگشتانت
ذکر "دوست داشتن" می گویم٭ً🌹

※※※※※※※※※※※※※※※

ای تن دریایی من ، عشوه ی رویایی من ؛
موجب رسوایی من ، آن گل مرداب منم !

این دل هشیار منم ، محرم اسرار منم. ؛
خاطر دیدار تویی ، عاشق کمیاب منم !

راد تویی ، داد تویی ، عاشق "فریاد" تویی ؛
مست تویی ، هست تویی ، ساقی محراب منم !

درد منم ، داد منم ، ناله و " فریاد " منم ؛
شهره و مشهور تویی ، عاشق تواب منم

#_مولانا @

خانمانسوز بود آتش آهی گاهی
ناله ای می شکند پشت سپاهی گاهی

گرمقدر بشود سلک سلاطین پوید
سالک بیخبر خفته به راهی گاهی

قصه یوسف و آن قوم چه خوش پندی بود
به عزیزی رسد افتاده به چاهی گاهی

روشنی بخش ازآنم که بسوزم چون شمع
روسپیدی بود از بخت سیاهی گاهی

عجبی نیست اگر مونس یار است رقیب
بنشیند بر گل هرزه گیاهی گاهی

زردروئی نبود، عیب مرانم از کوی
جلوه بر قریه دهد خرمن کاهی گاهی

این غزل هایی که می گویم همه مال شماست!
شعرهایم طالب توصیف احوال شماست!

مهربانی می چکد از گوشه ی لبخندتان
از همین رو چشم من پیوسته دنبال شماست!

من شما را دوست دارم! مانده ام تنها ولی
عذر می خواهم! ولی... آن هم ز اهمال شماست!

سلطه دارید این چنین سرسخت بر اشعار من
بیت و مصراع و تخلص زیر چنگال شماست!

در تمام فال ها نامی ست نیکو از شما
اسم و رسمی از کدام عاشق در اقبال شماست ؟

گوش هاتان تیز گردانید بر اشعار من ؛
ای شمایی که غزل هایم در اشغال شماست !

من نمی دانم چرا این روزها عاشق شدم ؟!
من که تقصیری ندارم این ز اغفال شماست !

💐تقدیم به دوستان عزیزم 💐

"

دنیا ... به " شایستگی هایت " پاسخ میدهد نه به "آرزوهایت" پس شایسته ی آرزوهایت باش.
چه بسیار انسانها دیدم تنشان" لباس "نبود !
و چه بسیار لباسها دیدم که درونش" انسانی" نبود!

به هر کس" نیکی "کنی او را" ساخته ای" و به هر کس" بدی "کنی به او "باخته ای" پس بیا بسازیم و نبازیم. ....

غزلم قهر نکن،من که غزل خوانِ تواَم
من که تا صبحدمان سخت نگهبانِ تواَم

تو بیا لحظه ی بی رنگ مرا رنگین کن
تا سحر رقص کنان لاله ی خندانِ تواَم

شده دریا به خروش و دل تن ها به سکوت
منم آن آب روان، قطره ی بارانِ تواَم💝
ی خندانِ تواَم

شده دریا به خروش و دل تن ها به سکوت
منم آن آب روان، قطره ی بارانِ تواَم💝

خَبَرى نيست که در من بکند هلهله اى
تا که کوتاه کند قصه ى هر فاصله اى

بی تو تنهاییِ هر روزِ جهانی گنگم
در غروبی که در آن پر نزند چلچله اى

سيل سنگينِ نگاهت به دلِ شهر افتاد
کس نديده ست به ويرانگرى اش زلزله اى

بُگْذَر از بهتِ جهانم ، بِگُذَر بار دگر
تا بیفتد به تنش از گذرت ولوله ای

یوسفِ قصه ی من در دلِ چاه افتاده ست
نیست دیگر خبری از گذرِ قافله اى

رسمِ عاشق کشی ات شهره ی عالم شده است
تو مرا مى کشى و از تو ندارم گله اى

آمدم تلخ که با طعم عسل برگردم

یک دوبیتی بدهم با دو غزل برگردم

نکند باز بیایم تو نگاهم نکنی

بقچه ام را بزنم زیر بغل برگردم