شعر و شیدایی

                        

تویی بهانه آن ابرها
که می گریند

بیا که صاف شود این هوای بارانی

#قیصر_امین_پور

در جان من زیبایی او جا نمی شد
این تنگ هرگز جای ماهی ها نمی شد

هر بار می بوسیدمش با گریه می گفت:
یک روز عاشق می شوم ...اما...نمی شد

من گم شدم در خاطرات کهنه، ای کاش
این قاب عکس گم شده پیدا نمی شد

هر وقت می آمد دلش با دیگری بود
هر وقت تنها می شدم تنها نمی شد

آتش گرفت آن شمع و جمعی خیره در من
پر ...وا...نمی شد...آه...نه...پر...وا...نمی شد!

بر خاک افتاد اشک من ، آن رود حق داشت
این قطره دیگر لایق دریا نمی شد...
.
#مهدی_مظاهری

عاقبت بعد از هزاران زنگ و پیغام آمدی
خانه ام را موزه کردند و سرانجام آمدی

آمدی تشریف بردی بی سلام و بوسه ای
مثل ماموران تشریفات اعدام آمدی

احتمال سکته ام را پیش بینی کرده ای
یا که از ناز تو بود آرام آرام آمدی

ماه را دیدم لبش لرزید حرف اما نزد
چارده شب بعد از آن شب که لب بام آمدی

دل به دستت دادم و گفتی که سیرم، می روم
روزی ات بوده بیا بنشین سرشام آمدی

ریسمانها دور دست و پای من پیچیده بود
آمدی اما برای دیدن دام آمدی

در خودم پیچیده بودم ناگهان برخاستم
با دوای قطعی درمان سرسام آمدی

#آرش_شفاعی

امروز کبوتر روی بام من نشسته بود
نمیدانم از تو خبری آورده بود
یا می خواست از دلتنگی من باخبرت کند
#لیلا_صابری_منش

مطرب مهتاب رو آنچه شنیدی بگو
ما همگان محرمیم آنچه بدیدی بگو

ای شه و سلطان ما ای طربستان ما
در حرم جان ما بر چه رسیدی بگو

نرگس خمار او ای که خدا یار او
دوش ز گلزار او هر چه بچیدی بگو

ای شده از دست من چون دل سرمست من
ای همه را دیده تو آنچه گزیدی بگو

عید بیاید رود عید تو ماند ابد
کز فلک بی‌مدد چون برهیدی بگو

در شکرستان جان غرقه شدم ای شکر
زین شکرستان اگر هیچ چشیدی بگو

می‌کشدم می به چپ می‌کشدم دل به راست
رو که کشاکش خوش است تو چه کشیدی بگو

می به قدح ریختی فتنه برانگیختی
کوی خرابات را تو چه کلیدی بگو

شور خرابات ما نور مناجات ما
پرده حاجات ما هم تو دریدی بگو

ماه به ابر اندرون تیره شده‌ست و زبون
ای مه کز ابرها پاک و بعیدی بگو

ظل تو پاینده باد ماه تو تابنده باد
چرخ تو را بنده باد از چه رمیدی بگو

عشق مرا گفت دی عاشق من چون شدی
گفتم بر چون متن ز آنچ تنیدی بگو

مرد مجاهد بدم عاقل و زاهد بدم
عافیتا همچو مرغ از چه پریدی بگو

#مولوی

یک شبی در آتش عشق تو خاکستر شدم
جان به لب آمد ولی با یاد تو بهتر شدم

اشک هایم همچو سِیلی صورتم در بَر گرفت
میخروشد ابر چشمم من سراسر تَر شدم

تو وجودت پُر ز کِبر و غَره گشتی بر خودت
من برای حفظ عشقت از خودم کم تر شدم

دور میرانی مرا با دیگران سَر میکنی
در مقابل من فقط با غم صمیمی تر شدم

میگریزی از نگاهم خوب میدانی که من
بی وجودت بی حضورت بی کس و ابتر شدم

حرف ها در سینه دارم تا به کی حَبسش کنم
این شده حالم ببین هم صحبت دفتر شدم

خواهشی دارم بمان تنها تو یک شب در بَرم
خواهشم رد کردی و با مرگ همبَستر شدم

گفتی از من دور شو یا سجده کن بر چشمِ من
سارق دین , قاتل ایمان بیا , کافَر شدم

مردمان, مُرتد مرا خوانند و سنگم میزنند
خون به سر ,خونین جگر ,اینگونه زیبا تر شدم

#امیرپورنامدار

When I got up,
The first greeting;
I heard from your lips!
As usual
We ate breakfast together.
I went to work!
And you returned back to my poetry book!
Evening I come back,
Make your tea ready...
I want on always weariness
Drink sonnet!....

بیدار که شدم،
اولین سلام را؛
از لب های تو شنیدم!
طبق معمول
صبحانه را با هم خوردیم.
من رفتم سرِ کار!
و تو برگشتی تویِ دفتر شعرم!
عصر که برمیگردم،
چایت به راه باشد...
می خواهم روی خستگی های همیشه
غزل بنوشم!...

#الف-مهاجر

عشق بحریست که چون
بر سر طوفان آرد..

دست شستن ز متاع دو جهان
ساحل اوست..

#صائب

در کنارم هستی و اظهار قربت می کنی
در کنارت هستم و احساس غربت می کنی

جمع این أضداد در ذهنم کمی لاینحل است
می کُشی ... در عین حالی که محبت می کنی

مانده ای با من بمانی یا که بی من سر کنی!!
بازهم دیوان حافظ ... باز نیّت می کنی
.
رفتی و حتی نگاهی هم به من ننداختی
با همین رفتن ، مرا درگیر وحشت می کنی

این طرف کابوس ، خواب هرشب من شد ... ولی
آن طرف بی هیچ فکری خواب راحت می کنی .

با زبان بی زبانی ... گفت رفتارت به من
میهمان خوش نشین ... کِی رفع زحمت می کنی .

برخلاف حال و روزت ... حالم اصلا ً خوب نیست
بسکه با این عاشق خسته لجاجت می کنی

یاد من کن تا نظر بر منحنی قامتِ...
سر در دانشسرای "علم وصنعت "می کنی .

نور باش و مثل چشمانت زلالم کن ... همین
خواهشی از تو ندارم ... جز حلالم کن . همین

#اسماعیل_شبرنگ

تو در صدر خبرهای منی ای مرز اشغالی
برای من خلاصه می شود دنیا در آغوشت

رها کن چون و چندم را، جدا کن هفت بندم را
ازین هم سخت تر با من بگیر اما در آغوشت

#علیرضا_بديع

مجنون به ریگِ بادیه غم‌های خود شمرد

یاد زمانه‌ای که غم ِدل حساب داشت

#صائب_تبریزی

این مهم نیست که دل تازه مسلمان شده است
کـــه بـــه عشق تو قمــــر قاری قرآن شده است

مثــل من باغچـــــه ی خانــه هـــــم از دوری تــــو
بس که غم خورده و لاغر شده گلدان شده است

بس کـــه هر تکــه ی آن با هوسی رفت ، دلم
نسخه ی دیگری از نقشه ی ایران شده است

بی شک آن شیخ که از چشم تو منعم می کرد
خبـــــر از آمدنت داشت کـــه پنهان شده است

عشق مهمان عزیزی ست که با رفتن او
نرده ی پنجره ها میله زندان شده است

عشق زاییده ی بلـــخ است و مقیم شیراز
چون نشد کارگر آواره ی تهران شده است

عشــــق دانشـــکده تجــــربـــــه ی انسانهـــاست
گر چه چندی ست پر از طفل دبستان شده است

هر نو آموختــه در عالـــم خود مجنون است
روزگاری ست که دیوانه فراوان شده است

ای که از کوچـــه معشوقـــه ی ما می گذری
بر حذر باش که این کوچه خیابان شده است

#غلامرضا_طریقی

نامش برای لحظه ی آغاز کافی است
عطر تنش را لطف یک پرواز کافی است
از نفت گفتن جنبه ی رد گم کنی داشت
چشمش برای رونق اهواز کافی است.

#شعر #مهدی_غفارزاده

دوستتت دارم ، نمی دانم ، چرایش را نپرس
اتفاقی دل سپردم ماجرایش را نپرس

بارها باریده ام در کوچه های بی کسی
در هوای بودنت ، اما کجایش را نپرس

آسمانت را حریم صحن آغوشم بکن
چون به پرواز آمدم حال و هوایم را نپرس

زندگی طعم غزل از استکان حافظ است
فال من خوش نیست بی تو ، محتوایش را نپرس

چه قدر حس زلالی ست شاعرت باشم
شریک خلوت شب های خاطرت باشم

چه قدر با تو قشنگ است منتظر ماندن
قطار باشی و من هم مسافرت باشم

قرار باشد و بوسه، درخت باشد و برگ
به کوچه کوچه ی پاییز، عابرت باشم

سکوت باشی و خواهش، کلید باشم و در
شراب باشد و بستر، مجاورت باشم

همین دو جمله ی کوتاه راز خوشبختی ست:
به خاطر تو بمانم... به خاطرت باشم...


#مسعود_جعفری

مواظب رایحه
حرفهایمان باشیم...
حرفها رایحه دارند....
بو دارند
عطر دارند.....
رایحه حرفهایمان
تا ساعتها
روی جان و تن می نشیند......
تا مدتها در فضا میماند.....
تا سالها
در خاطره ها جا خوش میکند.
عطر حرفهایمان ، هر چه باشد.....
تند و تلخ، گرم و شیرین،
تیز و شورانگیز
آرام و روح انگیز و...
ما را، در خاطره ها
به یاد می آورد.....
شمیم رایحه حرفهایت...
را انتخاب کن؛
بدان که به یاد میمانند..

باید امروز حواسم باشد
که اگر قاصدکی را دیدم ،

آرزوهایم را
بدهم تا برساند به خدا ،

به خدایی که خودم میدانم ،
نه خدایی که برایم از خشم ،
نه خدایی که برایم از قهر،
نه خدایی که برایم ز غضب ساخته اند .
به خدایی که خودم میدانم ،
به خدایی که دلش پروانه است ،

و به مرغان مهاجر هر سال راه را میگوید،
و به باران گفته است باغها تشنه شدند ،
و حواسش حتی

به دل نازک شب بو هم هست،
که مبادا که ترک بردارد ،

به خدایی که خودم میدانم
چه خدایی .....
جانم



#سهراب_سپهری

خنده ی خشکی به لب دارم ولی بارانی ام

ظاهری آرام دارم باطن طوفانیم

#سجاد_سامانی

هوای صبح را
از همه سو نفس می کشم.
دستی بر شاخساران بلند نیایش ‌
و دستی به هیاهوی روزی
و دغدغه نان،
لابه لای دقایق رها ساخته ام.
پروردگارا...
با اولین قدم هایم بر جاده های صبح،
نامت را عاشقانه زمزمه می کنم.
کوله بار تمنایم خالی است
و موج سخاوت تو، همچنان جاری.
نمی ایستم از حرکت
تا باران مهربانی ات نایستد.
سپاس و ستایش از آن توست که
با چنگ خورشید در پرده شب زده ای،
و صبح را
چون جلوه جبروت خویش ،
بر عالم گسترده ای....

امیدوارم آنچه بر دلت جاریست و بر فکرت باقی، برایت روایت شود

نفسم باش مرا چون تو کسی نیست عزیز
شهر خالی ست مرا همنفسی نیست عزیز

حافظ از حال من سوخته آگاه تر است
زده ام فالی و فریاد رسی نیست عزیز

نیست حتی پر و بالی که به سویت بپرم
آسمان بی تو مرا جز قفسی نیست عزیز

کیمیایی و من خسته مسی ناچیزم
به سر کوی توام دسترسی نیست عزیز

قلب بیمار مرا عشق شما درمان است
غیر آغوش تو دل را هوسی نیست عزیز.