شعر و شیدایی

                        

می‌خواهمت اندازه‌ی ناباوری‌ات، کاش
ما هر دو نگوییم چه اندازه، چه مقدار

تحلیلِ تو، تعریف من از عشق، همین است
این اندکیِ اندک و بسیاریِ بسیار

"مهدى فرجى"

گلی از شاخه اگر می چینیم

برگ برگش نکنیم

و به بادش ندهیم

لااقل لای کتاب دلمان بگذاریم

و شبی چند از آن

هی بخوانیم و ببوسیم و معطر بشویم

شاید از باغچه کوچک اندیشه مان گل روید

سهراب سپهری

دوستت دارم، برایم حرف ِ مردم باطل است
غیر ِ نامت بر زبانم هر تکلــــم باطل است

چشمهایت مرجع ِ تقلید ِ من شد بعد از این
اقتــدا بر حوزه ی ِ علمیه ی ِ قم باطل است

غیر ِ لبخند ِ ژکوندت که مرامش دلبری ست
عشق فتوا داده بر هر لب تبسم باطل است

نامت اقیانـــــوس ِ آرام است و در اقلیم ِ تو
موج موج ِ هرچه دامن در تلاطم باطل است

موی ِ تو، ابروی ِ تو رمال ها را خســـته کرد
در حضور ِ تو طلسم ِ مار و کژدم باطل است

ساقه ترد ِ خوشه گیســوی ِ قد و بالا طلا !
تا تو زرین باف ِ شعری کشت ِ گندم باطل است

عاشق ِ من نیستی این گونه دلسوزی نکن
مهربانی کردن از روی ِ ترحم باطل است

کعبه ام هستی و میگردم به دورت تا ابد
گرچه آیین ِ طواف از دور ِ هشتم باطل است

اشهد ان لا "الاهــــــــــــه ناز" الا ناز ِ تو
جز تو در ذهن ِ بنان هرچه تجسم باطل است

من غروری زخمی ام سوی ِ تو می بندم نماز
چون دلم را آب کردی پس تیمم باطل است #شهراد_میدری..

مدام
نگرانی که مبادا
چیزی از تو به دل بگیرم
رها کن
موهای پریشان را در باد
هرچه از توست
خوش است
همچون عطر گیسوانت
که مشام جهان را خوش میدارد
من از تو
چیزی جز عشق
به دل نخواهم گرفت ....

مست از نگاهت می شوم انگور انگور
شهد از لبانت می برم زنبور زنبور

تا سینه از داغ شما آتش بگیرد
دزدیده می بینم تو را از دور از دور

بانو نمک بر زخم لبهایم مپاشان
تا می خورم طعم لبان شور با شور

آری من آن دیوانه تنهای شهرم
می خواهمت بانوی من ناجور ناجور

مثل تمام لحظه ها پایان شعرم
سر را به روی شانه ات با زور با زور

من زندگی خودم را میکنم و
برایم مهم نیست چگونه قضاوت میشوم .
چاقم,
لاغرم,
قد بلندم,
کوتاه قدم,
سفیدم ,
سبزه ام همه به خودم مربوط است .

مهم بودن یا نبودن رو فراموش کن
روزنامه ی روز شنبه زباله ی روز یکشنبه است
زندگی کن به شيوه خودت
با قوانين خودت
با باورها و ايمان قلبی خودت
مردم دلشان می خواهد
موضوعی برای گفتگو داشته باشند
برايشان فرقی نمی کند چگونه هستی...
هر جور که باشی،
حرفی برای گفتن دارند.
شاد باش و
از زندگی لذت ببر

چه انتظاری از مردم داری ؟؟؟

میشود قابِ دلم را تو پر از عکس کنی؟؟
و در آن قاب همه خنده ی بی مکث کنی؟؟

گفته ای قاعدتا دوست نداری تو مرا!
میشود رحم کنی ،قاعده بر عکس کنی؟!

I love my EYES when you see them
I love my NAME when you say it
I love my HEART when you love it
I love my LIFE when you are in it
چشامو وقتی دوست دارم که تو بهشون نگاه میکنی
اسممو وقتی دوست دارم که تو صداش میکنی
قلبمو وقتی دوست دارم که تو دوسش داشته باشی
زندگیم رو وقتی دوست دارم که تو توش هستی

پاک کردم همه را از دل خود الا تو
چه کسی باعث این فاصله شد من یا تو؟؟

بار آزار مرا یک تنه بر دوش نکش
این روا نیست مقصر بشوی تنها تو

کاش باوربکنی دارو ندارم بودی
میروم تا ته آواره شدن، اما تو...

روی لبهای من آن روز به جز خنده نبود
پای غم را نکشاندی به دلم ایا تو؟؟

کاش میشد که کمی فاصله کوتاه شود
لااقل حرف دلم را بزنم من با تو

قصه ی ساده ماگرچه به پایان نرسید
با همه خاطره ها میروی از اینجا تو

از تمنای نگاهم تا نگاهش....نقطه چین
آرزوی بوسه تا میل گناهش....نقطه چین

در دل هر نقطه چینی صد هزاران راز و رمز
چشم من مانده به در تا پیچ راهش...نقطه چین

عشق میخواهد دلم، شعر و شراب و نقطه چین!
از نوک انگشت او تا روی ماهش...نقطه چین

حرفهای ناتمامت نقطه چینی تا خداست
از سکوت قلب من تا سوز آهش...نقطه چین

دکمه ی پیراهن او ...نقطه چین تا شرم من
از دلم تا برق چشمان سیاهش ...نقطه چین

داغ بوسه اشتباها خورد بر لبهای او...
از خطای دید من تا اشتباهش...نقطه چین... .....

آرزو داشتم اين بار... به تو تکیه کنم
پیشِ من باشی و بر شانه ي تو گریه كنم

پیش من باشی و جز تو، به جهنم برود
اصلا از حافظه ام عالم و آدم برود
.
.
.
آمدم از نفَست کام بگیرم اما..........
لحظه ای با لبت آرام بگیرم اما.........
.
جاي اسمت به سه تا نقطه رسيدم اي واي
در جهانم اثري از تو نديدم ، اي واي
.
#پویا_جمشیدی

تو به فال قهوه اعتقاد داری،
به پیش بینی،
به بازی‌های بزرگ.
من امّا فقط،
به چشم‌هایت!

دل را
نگاه گرم تو
دیوانه می‌کند...

صائب

هرکجا باشی تو،ای زیباترین تندیس عشق

روح من آنجاست،میدانم که میدانی چرا

تا بنده ز خود فانی مطلق نشود

توحید به نزد او محقق نشود

توحید حلول نیست نابودن توست

ورنه به گزاف ، باطلی حق نشود

مولانا

با نوشتن هر شعر

یک قدم به تو

نزدیک تر می شوم

خودت بگو :

کجا رفته ای

که با این همه شعر

هنوز به تو

نرسیده ام ...

فکر تو در سر من آفت یک جان شده است
شبهی مثل جنون، یا تب مستان شده است


خلسه نام تو، روح از تن من بیرون برد
عشق تو بکرترین حالت عرفان شده است

#مسعود_محمدپور

می‌چکد شبنم احساس قشنگ از قلمم
دل من می‌گوید
می‌شود در دل تلخی،عسل ناب چشید
می‌شود زیبا دید
می‌شود زیبا خواند
می‌شود زیبا گفت
شرط آن است که زیبایی را
بنشانیم پس پنجره‌ی دیده‌ی خویش
گره از گیسوی شب باز کنیم
وببینیم سِپیدی سَحر
بگشاییم در و پنجره را
و به هر رهگذری
کز سر کوچه‌ی ما می‌گذرد
بفرستیم به لبخند درود

خزان که مال ما شد ، بهار مال شما

صاف و ساده بگویم ، سلام حال شما !؟

چه زیبا گفت فروغ فرخزاد..
دلت را بتکان...
اشتباهاتت وقتی افـتاد روی زمین...
بگذار همانجا بماند...
فقط از لابه لای اشتباه هایت،یک تجربه را بیرون بکش...
قاب کن ....و بزن به دیوار دلت..
اشتباه کردن اشتباه نیست......
در اشتباه ماندن اشتباه است....