شعر و شیدایی

                        

ڪاش می شد لحظه ها را پس گرفت
عشق های بی صدا را پس گرفت

يا ورق زد ڪودڪی را باز هم
روزهای با صفا را پس گرفت
.
روے بودن يا نبودن خط ڪشيد
لطف بی حدّ خدا را پس گرفت

بار ديگر يك غزل را كوك ڪرد
قصه هاے آشنا را پس گرفت

انتهاے عشق را ول ڪرد و رفت
ابتداے ماجرا را پس گرفت

پرسه زد در ڪوچہ ی ديروزها
باز آن حال و هوا را پس گرفت

دو ســه خط شــعر نوشتم کـه تـو آغاز شوی
بیش از ایــن غنچه نمانی، گـــل من باز شوی

مـن زمین گیر تو هستم، همـه را پس زده ام
بی پــر و بــــال شـــدم تــــا پــــر پرواز شوی

حــرف هـا در دل من هست و زبانم خــاموش
این سکوت است که باعث شده یک راز شوی

عـلت هــــــر تپش قلب منـــی امـــــا حــــیف
قسمت ایـــن است کــه از دور ورانـداز شوی

وصف زیبایـــی تــــو لایق صدهــــا بیت است
مصلحت بــــود در این شــعر کــه ایـجاز شوی

شــده ام دست به دامـــان غـــزل تــا شاید..
شـاید این بـــار بخوانی...گــل مــن باز شوی

یک نفس، باتوکشیدن، به جهان می ارزد ..."
ساعتی با تو ، به صدسال زمان می ارزد ...."

لحظه ای خیره به چشمان تو و مست شدن
به سبوی همه ی باده کشان می ارزد ...!

غنچه ی خنده ،که بر روی لبت می شکفد ..."
به هزاران گل لبخند زنان می ارزد ..."

ارزش بودن همراه تو، درمقیاسی ست ...
که به اندازه ی هرگنج نهان می ارزد ...!

تابشی را که نگاهت به دلم می ریزد ...
به شب و گنبد الماس نشان، می ارزد ..."

عشق تا در بزند، دل به تپش می افتد ..
تپش عشق ، به شور وهیجان می ارزد ....

عاشقی ، باگذر عمر ندارد ربطی ..."
عشق، در منظرچشم همگان می ارزد ..

آمدی جانم به قربانت صفا آورده ای
درد بی درمان قلبم را دوا آورده ای

دور از روی چوماهت خانه غم بود دل
غمگسارم گشتی و با خود شفا آورده ای

با خودم گفتم اگر آیی سخن ها گویمت
چون بگویم چون لبی پر مدعا آورده ای

روز و شبها را به امید لقایت بوده ام
وعده ها دادی مرا حالا وفا آورده ای

با خودم گفتم ملک ایام هجران شد تمام
آمدی خوش آمدی جانی مرا آورده ای

پناه بر عشق !

دو رکعت گریستن در آستین آسمان

برای دوری از یادهای تو واجب است

واجب است تا از قنوت جهان

راهی به آتنا فی مشعر الجنون بیابم !


#سید_علی_صالحی
⠀

با سی و چند حرف الفبا
نمی توانم حرف بزنم
به گنگ ترین زبان دنیا
شعر می نویسم
شاید کسی
قرنها بعد
خطی برای خواندن دست خطم
ابداع کند

لیلا رنجبران

برگرد که من تاب دل تنگ ندارم
با حرف بیا حوصله ی جنگ ندارم

خیلی به سکوت دل خود کرده ام عادت
اعصاب سه تار و دف و آهنگ ندارم

درگیر توام منزجر از فلسفه و درک
بگذار بگویند که فرهنگ ندارم

از خانه ی تو فاصله یک متر زیاد است
خب حق بده من طاقت فرسنگ ندارم

باید تو بیایی و بمانی که نمیرم
برعکس تو من جای دلم سنگ ندارم

باز در خانه قلبم سخن از روی تو بود
تن به هر یک نفسش مست از آن بوی تو بود

زائر این دل عاشق به ره عشق تو رفت
هر کجا رفت نشان از گذر کوی تو بود

مست کردی تو مرا با نفس تازه خویش
حبس، انگشت دلم در گره موی تو بود

قبله ای کو که دلم سجده کند تا دم صبح
قبله جستیم بسی ،آخر سر روی تو بود

سخت اندیشه تو گرد سرم میچرخد
وین پریشانی اندیشه چو گیسوی تو بود

عشق در سینه فراوان ،چو تو معشوق مراست
از نخستین سخنت دیده ی دل سوی تو بود

ای تو امان هر بلا ما همه در امان تو
جان همه خوش است در سایه لطف جان تو

شاه همه جهان تویی اصل همه کسان تویی
چونک تو هستی آن ما نیست غم از کسان تو

ابر غم تو ای قمر آمد دوش بر جگر
گفت مرا ز بام و در صد سقط از زبان تو

جست دلم ز قال او رفت بر خیال او
شاید ای نبات خو این همه در زمان تو

جان مرا در این جهان آتش توست در دهان
از هوس وصال تو وز طلب جهان تو

نیست مرا ز جسم و جان در ره عشق تو نشان
ز آنک نغول می‌روم در طلب نشان تو

بنده بدید جوهرت لنگ شده‌ست بر درت
مانده‌ام ای جواهری بر طرف دکان تو

شاد شود دل و جگر چون بگشایی آن کمر
بازگشا تو خوش قبا آن کمر از میان تو

تا نظری به جان کنی جان مرا چو کان کنی
در تبریز شمس دین نقد رسم به کان تو



مولوی

لازم نیست چیزی بنویسی
مردم به عکس تو رأی می دهند
برعکس من!

#خلیل_جوادی

بُغـْض
کاش
خوردنـی بود
یا مثلا
جـویدنی
یا اینکه
در آب حل میکردی
و سر میکشیدی !
یا چشمانت را میبستی
و باز میکردی
میدیدی
رفتـه !
حیف که فقط
بـزرگ شدن را
یاد گرفته است ...

#مریم_قهرمانلو

من یقین دارم همین جا در همین دنیا شبی

آه این هر شب نخوابیدن. بگیرد دامنت ...!

#محمد_مقدم

کاش دور و بر ما این همه دلبند نبود
و دلم پیش کسی غیر خداوند نبود

آتشی بودی و هر وقت تو را می دیدم
مثل اسپند دلم جای خودش بند نبود

مثل یک غنچه که از چیده شدن می ترسید
خیره بودم به تو و جرأت لبخند نبود

هرچه من نقشه کشیدم به تو نزدیک شوم
کم نشد فاصله؛ تقصیر تو هرچند نبود

شدم از «درس» گریزان و به «عشقت» مشغول
بین این دو چه کنم نقطه ی پیوند نبود

مدرسه جای کسی بود که یک دغدغه داشت
جای آنها که به دنبال تو بودند نبود

بعد از آن هر که تو را دید رقیبم شد و بعد
اتفاقی که رقم خورد خوشایند نبود

آه ای تابلوي تازه به سرقت رفته!
کاش نقاش تو این قدر هنرمند نبود

به پیش خلق نامش عشق و
پیش من بلای جان

بلا و محنتی شیرین
که جز با وی نیاسایی.......

#مولانا

دلگیرم و دلتنگم و دل سرد و دل آشوب
فرمانده ی شرمنده ی یک لشگر مغلوب

فرعون به گل مانده ی افسانه ی نیلم
هر بار شود گوشه ی چشمان تو مرطوب

شیرینی خرما ، عسل و شهد زیاد است
اما نه به اندازه ی لبخند تو مطلوب

چشمان تو فیروزه و لبهات عقیق است
احسنت به دستی که تراشیده تورا خوب

اى كاش كه مهتاب شبم روى تو باشد
ظلمتكده ام سلسله موى تو باشد

موم لب تو پرشده از شهد عسل تا
تلخى لبم حسرت كندوى تو باشد

در فصل درو كاش تنم خوشه گندم
تا در بغل داس دو بازوى تو باشد

چشمى كه خمار قدحى باده ناب است
مست مى آن نرگس جادوى تو باشد

موسى يد بيضا و مسيحا نفسش گرم
درمان دلم گوشه ابروى تو باشد

بگذار سرت رابه سر شانه ام امشب
بر دست دلم حلقه گيسوى تو باشد

#طاهره_داوری

ناگفته هایم شعر شد اما بگو تا کی .


نامت میان بیت هایم نقطه چین باشد...

گهی مستانه می آیم گهی دیوانه می آیم
گهی بر آتش عشقت چو آن پروانه می آیم
.
به هر راهی که باشد جان من ای عشق
حدیث جان زمن بشنو که من رندانه می آیم
.
خرامان میشوم سویت به هر دشت پر از آتش
که تا سوزم ز بحر تو وزان فرزانه می آیم
.
اگر قابل کنی جان را ز بهر هدیهء چشمت
چو جان از خود کنم مفلس وزآن بیگانه می آیم.

دلم شور میزند؛




نکند شیرینِ این و آن شده باشی!

باز دریا ،‌ بوی باران بوی شرجی ، نای عشق
میروم بر بال رویاهــــــــــــای لیلایی عشق
میشوم مست از نگاه آسمان در عمق شب

میروم تا ناکـــــــــجای بودنت ، تا پای عشق
عشق را تفســــیر دل کردم در این بازار رنگ
من مرید رنگ سرخم رنگ دل ، سودای عشق
عشق یعنی گم شـدن در هر چه بادا بادها
در تلاطم ،‌ غرق امواجی در این دریای عشق
عشق آمد ، دل دچارش شد ،‌ نگاهی بیقرار
مثنوی وزنش شکست و قافیه شیدای عشق
شعر شد همرنگ شب ،‌شب پر ستاره غرق راز
کمتر از آنم که گویم وصــــــفی از زیبای عشق