شعر و شیدایی

                        

با یاد ِ تو می خوابم

در خواب تو را بینم

از خواب چو برخیزم

اول تو به یاد آیی ...



#مولانا

آنچنان در خون خود غلتیده این دل بهر تو


زیر پا هر لحظه آیی فرش قرمز حاضر است

به رسم هر شب.... 00:00 ❤️

قبل از خواب دلم عجیب هوای ِ این را کرد که برای کسی بنویسم دوستش دارم......

اینجا مینویسم ! برای ِتو که امشب دلت میخواهد از لبم بشنوي:


"دوســــــــــتـت دارم"❤️

ساعت عاشقی

❤️❤️:❤️❤️

00 : 00
امشب,
راس ساعت صفر عاشقي
کمی کمتر بر من بتاب
تا به وقت کوچ,
به وقت ساعت بیست و پنج تنهایی
نبودنت را
تاب بیاورم

❤️00:00 ❤️

صد غزل بر ساعت صفر دلم گفتم نشد

عاشق دلبر شدم اما ، ز دل رفتم نشد

با خیالات رخت ساعت به ساعت سوختم

ساعت صفرم که شد،با ناز تو خفتم نشد

ساعت 00:00 ❤️❤️❤️❤️❤️

دوباره ساعت صفر و غم نبودن تو
غمی که میکُشد آخر تمامی جان ها

دوباره ساعت صفر و دوباره سوگندی
که هیچ وقت نخوردی برای پیمان ها

دوباره ساعت صفر و من و شب و مهتاب
و فکر چیدن لبهات روی لیوان ها

دوباره ساعت صفر و منی که جا ماندم
میان درّه ی وهم و تن بیابان ها...

00:00

نه با صفر ... نه با ساعت 💫

نه با روز ... نه با شب 💫

برای من فرقی نمی کند 💫

ساعت چند ... کدام روز 💫

کدامین شب باشد 💫

برای من که تو را دارم 💫

هر ثانیه ام 💫

لحظه ای برای عاشقی ست 💫

آرام جانم میشوی .پشت وپناهم میشوی؟
من خسته ازبی مهریم!تومهربانم میشوی؟

قلبم گواهی میدهد؛ هم مهربان هم لایقی!
آیاتوهم رویای من!فکر و خیالم میشوی؟

من سخت بیمارم ولی! محتاج دارو نیستم!
آیا پرستار تب و درد و عذابم میشوی؟

من هرشب از بهر رخت! هذیان به لب دارم همی!
آیا تو در بیداریم! ورد زبانم میشوی؟

تاریکی و ظلمت مرا در دام خود کرده اسیر!
آیا چراغ روشن ! شبهای تارم میشوی؟

سیمین تنی شکر لبی!افتاده در دامت دلم!
من عاشقی دلداده ام! جانا شکارم میشوی؟

فصل نبودنهای تو !فصل خزان است ای دریغ!
شیرین من لیلای من فصل بهارم میشوی

در چنین عهدی که نزدیکان ز هم دوری کنند



یاریِ غم بین که از من یک نفس هم دور نیست

#رهی_معیری

بعضی از آدمها پر از مفهوم هستند
پر از حس های خوبند
پر از حرف های نگفته اند
چه هستند .. هستند
و چه نیستند .. هستند
یادشان .. خاطرشان .. حس های خوبشان
آدمها .. بعضی هایشان .. سکوتشان هم پر از حرف هست
پـر از مرهم به هر زخم است !

ای چشم تو مست خواب و سرمست شراب
صاحبنظران تشنه و وصل تو سراب

مانند تو آدمی در آباد و خراب
باشد که در آیینه توان دید و در آب

#سعدی "..

‌ تا به حال از عسل چشم کسی مست شدی ؟!!
تا به حال عاشق دیوانه ی سرمست شدی؟!!

من همان عاشق دیوانه ی سرمست توام...
توبه اندازه من پای کسی هرز شدی؟!!

من که از دوری تو تار دلم می لرزد...
تو هم اندازه من اینهمه دلتنگ شدی؟!!

هوس خواستنت مثل عسل شیرین است ...
تو بگو،عاشق این قلب پر از درد شدی؟!! ..

ترکیب نگاه

و هنر اخم

و صدایت

ادم کش و خون ریز

و دل انگیز و نجیب است

نکند فکر کنی

در دل من

یاد " تو" نیست

گوش کن

نبض دلم

زمزمه اش
با "تو" یکیست

چای بهانه‌ایست برای هم صحبت شدن با کسی.
چای میتواند دلیل پیش پا افتاده ای باشه برای تازه کردن یک دیدار
که خیلی وقت است باید اتفاق میافتاده و به هر دلیلی نیافتاده...
چای میتواند واحد اندازه گیریه رفاقت و صمیمیت باشد!
هرچه تعداد فنجانهای خورده شده بیشتر، شوق کنار هم بودن بیشتر...
هرچقدر چای یخ کند نشان میدهد چقدر حرف دارید برای گفتن که چای فراموش میشود!
اگر نظر من را بخواهید چای باید همیشه قندپهلو باشد،
که یادمان نرود با یک شیرنیه کوچک هم میشود از تلخی ها لذت برد!
و گاهی استکان را سر بکشیم و بگوییم بازهم یخ کرد!
چای را جدی بگیرید!
روزی دلتنگ این بهانه ی کوچک خواهید شد.....

ای در دل من
میل و تمنا
همه تو....
وندر سر من
مایه سودا
همه تو!
هر چند
به روزگار
در مینگرم
امروز
همه تویی و
فردا همه تو

#مولانا

الهی رحمتت را شاملم کن.
سراپا عیب ونقصم؛کاملم کن.
کمال آدمیت حق شناسیست.
به جمع حق شناسان واصلم کن.
هزاران مشکل هم درکار باشد.
زلطف خویش حل مشکلم کن.
منم غافل خدایا آگهم ساز.
منم جاهل خدایا عاقلم کن.
نخستین منزل کوی تو تقواست
الهی ساکن این منزلم کن

از سر زلف تو پیداست که "سر" می خواهی
از فروپاشی یک شهر خبر می خواهی

عشق، میدان جنون است نه پس کوچه ی عقل
دل دیوانه مهیاست! اگر می خواهی..

میوه ام عزت و آزادگی ام بود که رفت
از تهی دستی یک سرو، ثمر می خواهی؟

شاخه ی خویش شکستم که عصایت باشم
تو ولی از من افتاده، تبر می خواهی

عطر گیسوی تو تا ملک سلیمان رفته ست
زلف وا کرده ای و شانه به سر میخواهی

"مصلحت نیست که از پرده برون افتد راز"!
مصلحت نیست که از هرکه نظر میخواهی..

وصف تو کار کسی نیست بجز "حافظ" و من
عاشقی اهل دل و اهل هنر میخواهی...

شیرانی

مهربان باش دلم
با دگران باش دلم
چون زمین باش دلم
سبزترین باش دلم
گرچه افتاده به خاکی دل من
همچنان کوه، چنین باش دلم
بعضی از مردم این شهر به غم نزدیکند
با غم مردم این شهرعجین باش دلم
خودپسندی صفتی نیکو نیست
همه بین باش دلم،
پاک ترین باش دلم
گفته بودند که انگشتر ایمان صبر است
بهر انگشتری صبر، نگین باش دلم…

با منِ دردآشنا ، ناآشنایی بیش از این؟
ای وفادارِ رقیبان، بی‌وفایی بیش از این؟

گرمِ احساس منی، سرگرم یاد دیگران،
من کجا از وصل خشنودم، جدایی بیش از این ؟

موجی و بر تکه‌سنگی خُرد، سیلی می‌زنی
با به‌خاک‌افتادگان، زورآزمایی بیش از این؟

زاهد دلسنگ را از گوشه محراب خود
ساکن میخانه کردی، دلربایی بیش از این؟

پیش از این زنجیرِ صدها غم به پایم بسته بود
حال، تنها بندۀ عشقم، رهایی بیش از این؟

سجاد سامانی