شعر و شیدایی

                        

من به دنبال توأم "ماه" منی و "عسلم"...

مجری "ماه عسل " کشک بسابد فعلا....

عشق تو اسیر اضطرابم کرده

بیمار و بداحوال و خرابم کرده


این درد فقط پیش تو درمان دارد

دکتر دوسه سال است جوابم کرده


#حسینی

از وقتی که رفته ای
"شعر" پشت سرت زیاد شده است !

قلم ها
دهان به دهان
حرف تو را در کاغذها
پخش می کنند ...

وَ گوش دفترها
پرشده از
پچ پچ های عاشقانه ات ؛
کاش برمی گشتی...

#مینا_آقازاده

موهايت را به باد بده
دستانت را به گندم زار
نفس اَت را به گل هايِ نرگس
اما
قلب اَت را به هيچكس نده ،
بيشتر از اين بَدَنِ مرا
ميانِ اين گور
نلرزان!
من
اوايلِ
همين
شعر
مٌردم !

#امير_ريحاني

@mey3ames
قلم در دست گرفته ام
اما نه ،
دست بر قلم گرفته ام !
این روزها نام ها و واژه ها را "پَس" و "پیش" میکنم
شاید "پیش" آمد که یکبارِ دیگر "پَس" از مدت ها روبرویم نشستی !
حتی با نامت ، برای چند خطِ کوتاه
در دفتر شعر هایم ...
#میثم_ا

بعضی از آدمها مثل یک آپارتمان هستند...
مبله..شیک..راحت..
اما دو روز که توش زندگی میکنی..
دلت تا سرحد مرگ میگیره !

بعضی آدمها مثل یه قلعه هستند !!!
خودت را می کشی تا بری داخلش !
بعد می بینی اون تو هیچی نیست..جز چند تا سنگ کهنه و رنگ و رو رفته !

اما !!!
بعضی ها مثل باغند ..!
میری تو، قدم میزنی،
نگاه میکنی !!!
عطرش رو بو می کشی،
رنگ ها رو تماشا میکنی...
میری و میری...
آخری در کار نیست...
به دیوار که رسیدی بن بست نیست !
میتونی دور باغ بگردی !!!

چه آرامشی داره
همنفس بودن با کسی که عمق سینه اش ...
سرشار از عطر گلهای سرخ و بهار نارنج است...

زندگیتون پر از آدم هایی که مثل باغ هستند.

ساز دل گفت که تو زمزمه ی ناب منی
صدف قعر دلی،گوهر جذاب منی

شیون عشقی و در دام نی افتاده دلت
گل نیلوفر و در غارت مرداب منی

آسمان دل من بی تو چه ابریست صنم
روی بگشای ،که تو زیور شب تاب منی

از حدیث نگهت ناز بسی شرمنده است
سجده گاهت شده دل ،داد که محراب منی

طره ی موی تو تابیده به جان و دل من
خلقت ناب خدایی تو که اعجاب منی

ساز من ،زخمه بزن بر دل تارم امشب
ساغر مستی و قاصد شده در خواب منی

شور شهنازی "فریاد"م و ماهور زنم
دف و سنتور و رباب دل بی تاب ,منی...

ساز دل گفت که تو زمزمه ی ناب منی
صدف قعر دلی،گوهر جذاب منی

شیون عشقی و در دام نی افتاده دلت
گل نیلوفر و در غارت مرداب منی

آسمان دل من بی تو چه ابریست صنم
روی بگشای ،که تو زیور شب تاب منی

از حدیث نگهت ناز بسی شرمنده است
سجده گاهت شده دل ،داد که محراب منی

طره ی موی تو تابیده به جان و دل من
خلقت ناب خدایی تو که اعجاب منی

ساز من ،زخمه بزن بر دل تارم امشب
ساغر مستی و قاصد شده در خواب منی

شور شهنازی "فریاد"م و ماهور زنم
دف و سنتور و رباب دل بی تاب ,منی...

دلم تا برایت تنگ می شود
نه شعر می خوانم
نه ترانه گوش می دهم
نه حرفهایمان را تکرار می کنم
.
دلم تا برایت تنگ می شود
می نشینم
اسمت را
می نویسم
می نویسم
می نویسم
بعد می گویم
این همه -او-
پس دلتنگی چرا ؟
.
دلم تا برایت تنگ می شود
میمِ مالکیت به آخرِ اسمت اضافه می کنم
و باز
عاشقت می شوم ❤
❤️

من که از عشقت وفا میخواستم

در دلت یک ذره جا میخواستم

چون غریبی ساده و بی ادعا

مثل تو یک آشنا میخواستم

آمدی اما به وقت رفتنت

ماندنت را از خدا میخواستم

من دعا کردم بمانی بیشتر

از تو هم من یک دعا میخواستم

من برای اشک هایم بعد تو

قدر یک دریاچه جا میخواستم... 

تا دهان وا میکُنم، محکوم میگردد دلم

زندگی در گوشه‌ای خلوت خدایی بهتر است

حالِ بی منظورِ اشعارم کمی برگشته است

هیس! ساکت! عاشقی با
بی‌صدایی بهتر است...
🍒

گفتم كه با فراق مدارا كنم، نشد
يك روز را بدون تو فردا كنم، نشد

در شعر شاعران همه گشتم كه مصرعى
در شأن چشم هاى تو پيدا كنم، نشد

گفتند عاشق كه شدى؟ گريه ام گرفت
ميخواستم بخندم و حاشا كنم، نشد

بيزارم از رقيب كه تا آمدم تو را
از دور چند لحظه تماشا كنم، نشد

شاعر شدم كه با قلم ساحرانه ام
در قاب شعر، عشق تو را جا كنم،
نشد

تا ماه شدی ، برکه شدم ، باتن تب دار
آیینه شدم ، محوشدی، تکه و تکرار

باید بنشینم ، بنوازم ، بنوازی
شهناز شوی ، ناز شوم با نفس تار

من پنجره را پلک زدم تا تو بیایی
شاید که دری باز شود در دل دیوار

ای دورترین بغض زمین ، مرز نفس گیر
نزدیک تر از من به خودم ...وعده ی دیدار

غوغای غریبی ست میان من و این آه
ما هر دو شکستیم در این حادثه بسیار

باید بروم سمت غروبی که تو رفتی
یک صبح به تو ختم نشد باز هم انگار

من روسری ام را به پر باد سپردم
افتاد به یادم گره بغض تو هر بار

محبوب من ای شعر غزل خیز دل انگیز
ای دوست ترین دوست ترین دوست
ترین یار..

امشب از داغ غمت،،،،،،دل را چراغان میکنم
تا سحر بیدارم امشب،،،،،،با تو پیمان میکنم

گاهی از شوق وصالت،،،ساز مستی می زنم
گاهی از شرم گنه،،،،،،سر در گریبان می کنم

با غم عشقت بسازم،،،،،،،،یا بسوزم منتظر؟؟
فال مستی میزنم،،،،،،،نه،نه،به از آن میکنم

بی من آنجا، غافل ازمن، غافل از این انتظار
بی تو اینجا, بیقرارم بیقرار بیقرار!


تابیایی، با همه احوال پرسی میکنم
تا نگویند اهل کوچه, آمدم اینجا چکار

ریشه در تنهایی ام دارد، نه در تن خواهی ام !
درک من سخت است با این مردم ناسازگار

دیرکردی یازمان ازدست من خارج شده ست؟
دیرکردی مطمئنن!! من که روزی چندبار...

ازخداپنهان نبوده، از تو پنهان میشوم
ازتوکه هرقدرهم پنهان شوی باز آشکار...

دوستت دارم غریبه،،! همچنان بافاصله
دوستت دارم، نمیدانم چرا دیوانه وار...

باغ ات آباد است، حق داری که چادرسرکنی
سیب صورت, چشم خرما, گونه حلوا ,لب انار!...

ناخوشی، شاید برایت استراحت داده اند
وای یعنی ناخوشی امروز؟ یاپروردگار!!!!

ناخوشم, گیجم, غمینم, خسته ام ,مات ام, ببین
با نبودت هربلایی بود آوردی به بار!

هی غریبه ! میروم امانمیدانی چقدر
بی تواینجا بی قرارم بی قرار بی قرار...

🍀🍀🍀🍀🍀

رد می شوی هر لحظه از حال و هوایم
از پرده ی سازم ، سکوتم ، شعرهایم

می ایستی پایان شعری که نگفتم
تا با ردیف دوستت دارم بیایم

#وجيهه_ابراهيمي

💞💞💞💞💞💞💞💞
🌹🌹من تو را، من دوستت دارم، بفهم!
پس مشو اربابِ آزارم، بفهم!
🌹🌹من تو ‌را تا عرشِ اعلا می‌بَرم
در وجودت عشق می‌کارم، بفهم!
🌹🌹ای کویری‌تر زِ صحراهایِ مصر
همچو باران بر تو می‌بارم، بفهم!
🌹🌹مرگِ من، عاشق‌تر از من دیده‌ای؟!
من دوصد مجنون به دل دارم، بفهم!
🌹🌹ای حضورت مایه‌یِ رقص وُ سرور
بی ‌تو دائم من عزادارم، بفهم!
🌹🌹بی تو اهوازم که خاکم بر سر است
بی‌ هوایت، زار و بیمارم، بفهم!
🌹🌹پا درونِ قلبِ من بگذار تا...
تا ببینی دوستت دارم، بفهم!

استکان شکسته
چای را
در خود نگه نمی دارد.
درخت تبر خورده
میوه نمی دهد.

صندلی فرسوده
تکیه گاه خسته ای نمی شود.

تار سیم بریده
گوشه ای را
به خاطر نمی آورد.

من اما
همچنان
سرشار شعرهای عاشقانه ام
برای تو.

بودنم بی تو محـال است مبادا بروی
زندگی زیـر سؤال است مبادا بروی

بنشین تا نشمارم گــــذر ثانیــه را
بی تو یک ثانیه سال است مبادا بروی

غیبتت را نتــوان هیـچ تحــمل بکنم
در دلم جنگ و جدال است مبادا بروی

دل تـو با دل من کی به تفاهم برسد؟
همدلی شرط وصال است مبادا بروی

کلمات از لب تو جاری و ساری بشود
حرف تو شعر زلال است مبادا بروی

لب تو قند من و چشم تو فنجان من است
نوبت قهوه و فــال است مبادا بروی

در بــزنگاه خطر عازم صحرا نشوی
موقـعِ صید غـزال است مبادا بـروی

سوز و سرمای شدیدی پسِ آبادیِ ماست
زوزه ی گرگ و شغال است مبادا بروی

ای عسل باده حرامست ولی روی لبت
دو سه تا بوسه حـلال است مبادا بروی...

عصرهای پنجشنبه
جای خوبی برای گم شدن
در میان بغض هاست

#مرضیه_ذوالفقاری