شعر و شیدایی

                        

قصه ات هرچه بود.. خوب حالم را جا اورد!
یادت بماند این روز هارا
روزی میرسد که دیووانه وار دل تنگ منی ...
روزی میرسد که آرزوی ثانیه ای خواستن مرا به خودت میخواهی...!
و من آن روز حتی حسرت نگاهم در چشمانت را به دلت میگذارم...!
بیاد داشته باش این روز ها را !

در منی و این همه ز من جدا
با منی و دیده ات به سوی غیر
بهر من نمانده راه گفتگو
تو نشسته گرم گفتگوی غیر

غرق غم دلم به سینه می تپد
با تو بی قرار و بی تو بی قرار
وای از آن دمی که بی خبر ز من
بر کشی تو رخت خویش از این دیار

سایهٔ تو اَم به هر کجا روی
سر نهاده ام به زیر پای تو
چون تو در جهان نجسته ام هنوز
تا که برگزینمش به جای تو

شادی و غم منی به حیرتم
خواهم از تو ... در تو آورم پناه
موج وحشیم که بی خبر ز خویش
گشته ام اسیر جذبه های ماه

گفتی از تو بگسلم ... دریغ و درد
رشتهٔ وفا مگر گسستنی است ؟
بگسلم ز خویش و از تو نگسلم
عهد عاشقان مگر شکستنی است ؟

دیدمت شبی به خواب و سرخوشم
وه ... مگر به خوابها ببینمت
غنچه نیستی که مست اشتیاق
خیزم و ز شاخه ها بچینمت

شعله می کشد به ظلمت شبم
آتش کبود دیدگان تو
ره مبند ... بلکه ره برم به شوق .
در سراچهٔ غم نهان تو

کوچه های قلب من خالی تر از شبهای توست
واژه های شعر من غمگین تر از غمهای توست

گرچه پنداری که تنها میروی تا مرز شب
لیکن این چشمان خسته تا سحر همپای توست

آنچه می آید به دل ،هرگز نیاید برزبان
تا بگویم این دل ویران من ، شیدایی توست

گرچه میگویند دنیاپر ز نیرنگ وریاست
مهربانی رنگ زیبای دل دریای توست؟!

خستگی... شاید گناهی از قدمهای من است
پس رسیدن لایق دستان بی پروایی توست ؟!

زندگی هم رسم خوبی بود ورفت از یاد من
بازگردد این باده هم از ساغر صهبای توست

نمیدانم همین یک شعر آخر را شنیدی یا به گوش باد میگفتم/ تو انجا بودی و من قصه مردی که شد مجنون تر از فرهاد میگفتم /چه پایانی رسید آن قصه یادت هست میدانم همان جایی که من بر هر چه باداباد میگفتم...

دلم برايت تنگ شده....
ميتواند يك جمله ي ساده باشد براي شما و حتي بغل دستيتان....
دلم برايت تنگ شده....
چند بار پيش خود تكرار كنيد بي معني هم ميشود حتي!
دلم برايت تنگ شده...
مگر جان دارد اصلا كه بخواهد تنگ هم بشود؟
دلم برايت تنگ شده....
اما جمله ايست پُر معنا....
دلم برايت تنگ شده....
براي يك آدم زخمي و شكسته دنيا دنيا سكوت است،دنيا دنيا استخوان لاي زخم كردن است.....
دلم برايت تنگ شده...
براي چون آدمي شكستنِ كمر است....
دلم برايت تنگ شده...
اصلا ذهنيتي داريد از اين جمله؟
دلم برايت تنگ شده يعني خواب را از چشمانم ربودي...يعني عظيمت خواب را كه ميكنم خط به خط چهره ات،بند به بند وجودت را در فاصله اي خيلي نزديك ميبينم...احساسش ميكنم...اما فقط تا مرز پُشت پلك هايم...گرماي دستانت را مهرِ نگاهت را...من نه روحم حِس ميكند...
دلم برايت تنگ شده يعني دلم براي خودم زماني كه كنارت روي ابر ها بودم تنگ است...يعني دلم برق چشمانِ مُرده ام را جايي زير اين بارانِ اسيدي كَم آورده است....
دلتنگ ها را ساده نگيريد...

جستم از دام ، به دام آر گرفتار دگر
من نه آنم که فریب تو خورم بار دگر

شد طبیب من بیمار مسیحا نفسی
تو برو بهر علاج دل بیمار دگر

گو مکن غمزهٔ او سعی به دلداری ما
زانکه دادیم دل خویش به دلدار دگر

بسکه آزرده مرا خوشترم از راحت اوست
گر سد آزار ببینم ز دل آزار دگر

وحشی از دست جفا رست دلت واقف باش
که نیفتد سرو کارت به جفا کار دگر

وحشی بافقی

، من خاکم و من گردم من اشکم و من دردم
تو مهری و تو نوری تو عشقی و تو جانی

خواهم که ترا در بر بنشانم و بنشینم
تا آتش جانم را بنشینی و بنشانی

ای شاهد افلاکی در مستی و در پاکی
من چشم ترا مانم تو اشک مرا مانی

در سینه سوزانم مستوری و مهجوری
در دیده بیدارم پیدایی و پنهانی

من زمزمه عودم تو زمزمه پردازی
من سلسله موجم تو سلسله جنبانی

از آتش سودایت دارم من و دارد دل
داغی که نمی بینی دردی که نمی دانی

دل با من و جان بی تو نسپاری و بسپارم
کام از تو و تاب از من نستانم و بستانی

ای چشم رهی سویت کو چشم رهی جویت ؟
روی از من سر گردان شاید که نگردانی

رهی معیری

دیگر به یک دنیا نخواهم داد جایت را
من دوست دارم زندگی با دست‌هایت را

از بی‌قراری‌های قلب من خبر دارد
بادی که می‌دزدد برای من صدایت را

روی زمین بودی و من در ماه دنبالت
باید ببخشی شاعر سر به هوایت را

تسخیر تو سخت است آنقدری که انگار
در مشت خود جا داده باشم بی‌نهایت را

زود است حالا روی پاهای خودم باشم
از دست‌های من نگیری دست‌هایت را

هرکس تو را گم کرد دنبال تو در من گشت
انگار می‌بینند در من رد پایت را

بگذار تا دنیا بفهمد مال من هستی
گنجشک‌ها خانه به خانه ماجرایت را...

مادربزرگ می گفت : دل هر آدمی دری دارد

می گفت : باید باز کنی در دلت را روی لبخند آدم ها

می گفت : هر کدام از این درها یک کلید بیشتر ندارند

می گفت : کلید دل آدم دست خود آدم نیست

می گفت : انگاری کلیدها را دم خلقت پخش کرده اند

بین آدم ها و هر کسی یکی برداشته برای خودش

می گفت بلند شو برو بگرد

بگرد ببین کلید قلب کیست توی دست هایت ؟

ببین کلید قلبت کجاست ؟

تمام ِ آن چيزي که درباره ی تو ،
در سرم هست
ده‌ها کتاب مي‌شود ..
اما تمام ِ چيزي که
در دلم هست ،
فقط دو کلمه است ؛
" دوستت دارم "
❤️

می گویند با هر کس باید مثل خودش رفتار کرد.
شما گوش نکنید،چون اگر چنین بود، از منش و شخصیت هیچکس
چیزی باقی نمی ماند.
هر کس هرچه به سرت آورد ،فقط خودت باش...نگذار برخورد نادرست آدمها،اصالت و طبیعت تو را خدشه دار کند.
اگر جواب هر جفایی ،بدی بود، که داستان زندگی ما خالی از آدمهای
خوب می شد...

🌷
بگذارید فقط خدایم مرا
قضاوت کند
و بد بودنم را فقط او تشخیص دهد
ﺍﺣﺴﺎﺱ تاسف
ﺑـﺮﺍﯼ ﺗﻤـﺎﻡ ﮐﺴﺎﻧــﯽ ﮐـﻪ ﺑـﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻣﯿـﮑﻨﻨد
ﺣـﺲ نمیکنند
نمیشنوند
نمیچشند
ﻓﻘـﻂ ﻣﯿﺒﯿﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺘهم میکنند
خدایـــا به آدم هایت بیاموز
تــــو خدایی نه آن ها
دســـت از خدایی کردنشان بردارند.

دلبرا .....
از هوس دیدن رویت
دل من تاب ندارد
نگهم خواب ندارد
قلمم! گوشه ی دفتر غزل ناب ندارد.....
همه گویند به انگشت اشاره
مگر این عاشق دلسوخته ارباب ندارد
در گذرگاه زمان
خیمه شب بازی دهر،باهمه تلخی و شیرینی خود میگذرد
عشقها می میرند!
رنگ ها رنگ دگر میگیرند
و
فقط
خاطره هاست.....
که چه شیرین و چه تلخ ......
دست ناخورده به جا می ماند....
#اخوان ثالث

"مایوس نباش "
من امیدم را در یاس یافتم
مهتابم را در شب
عشقم را در سال بد یافتم

و هنگامی که داشتم
خاکستر میشدم
گر گرفتم ....

#احمد_شاملو

حال دل ما
حکایت زمستانیست
سخت در تلاش نمایش بهار !!

صورتمان همه آفتابی و دلپذیر

دهان که می گشاییم
سوز آهمان
تا مغز استخوان را میسوزاند ...


#هستی_دارایی

ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﯽ ﺳﻬﺮﺍﺏ!!!!

ﻣﻦ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺗﺮﺩﯾﺪﻡ،،
ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻋﺮﺻﻪ ﺁﻏﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﺑﻐﺾ
ﻟﺐ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺩﯾﺪﻡ..
ﭼﺸﻢ ﮔﺮﯾﺎﻥ ﺩﯾﺪﻡ..،،
ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ..........
ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺧﻨﺪﯾﺪﻡ!!
ﺭﻣﺰ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼ ﺭﺍ،
ﭘﺸﺖ ﺑﯽ ﺧﻮﺍﺑﯽ ﺍﯾﻦ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎ ، ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ..!!
ﺗﻮ ﺑﻪ ﺁﻣﺎﺭ ﺯﻣﯿﻦ .."ﻣﺸﮑﻮﮐﯽ"
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻟﻬﺎﯼ ﺯﻣﯿﻦ.." مشكوكم

شايد که نداني غم ويران شدنم را
در برزخ اين فاجعه مهمان شدنم را

جنگيدن بي وقفه ي من هر شب و هر روز
آنسوي اگرهاي تو پنهان شدنم را
هرگز تو نفهميدي و رفتي که نبيني
پيوند من و بهمن و گريان شدنم را
بعد ازتو به آغوش خودم بوسه زدم تا
کمتر بکشم درد زمستان شدنم را
تقصير نگاه من و اصرار خودت بود
با ثانيه ها وارد بحران شدنم را
بازنده ي اين قصه ي پر درد منم من
بيچاره نفهميد پشيمان شدنم را
شاعر شده ام تا همه ي شهر بدانند
دلدادگي و بي سروسامان شدنم را

گفتم ای دل، نروی؟
خار شوی، زار شوی
بر سرِ آن دار شوی
بی بَر و بی بار شوی

نکند دام نهد؟
خام شوی، رام شوی؟
نپَری جلد شوی،
بی پر و بی بال شوی؟

نکند جام دهد؟
کام دهد، ازلب خود وام دهد؟
در برت ساز زند، رقص کند،
کافر و بی عار شوی؟

نکند مست شوی؟
فارغ از این هست شوی؟
بعد آن کور شوی،
کر شوی، شاعر و بیمار شوی؟

نکُنَد دل نکَنی،
دل بکَنَد،
بهرِ تو دِل دِل نَکُنَد؟
برود در بر یار دگری،

هیچکس حاضـر نشد این قصـه را باور کند
جای من باشد، دو روز از زندگی را سر کند

در مسـیـر بـاد پـایـیـزی شکفـتـم! لاجـرم
میـرسد از راه تا این غـنـچـه را پـرپـر کنـد

تـک درختـی بـودم و هر کاروانـی که رسید
خـستـگـی آورد بـلـکـه در کـنــارم در کـنـد

بـارگــاهـی در مـیـان مـردمـی غـم پــرورم
هرکسی آمـد، فقـط آمد که چشمـی تـر کند

عـشـق لازم بـود، امـا دیـر فـهـمـیـدم هـوا
مـی تـوانـد آتـشـی را بـاز شعـلـه ور کـنـد

می کشـم در آینـه خود را در آغوش خودم
می تواند این هـم آغوشی مـرا بهتـر کنـد...!!!!؟؟؟؟

وضع ما در گردش دنیا چه فرقی می‌کند؟
زندگی یا مرگ، بعد از ما چه فرقی می‌کند؟

ماهیان روی خاک و ماهیان روی آب
وقت مردن ساحل و دریا چه فرقی می‌کند؟

سهم ما از خاک وقتی مستطیلی بیش نیست
جای ما اینجاست یا آنجا چه فرقی می‌کند؟

یاد شیرین تو بر من زندگی را تلخ کرد
تلخ و شیرین جهان اما چه فرقی می‌کند؟

هیچ کس هم صحبت تنهایی یک مرد نیست
خانه‌ی من با خیابانها چه فرقی می‌کند؟

مثل سنگی زیر آب از خویش می‌پرسم مدام
ماه پایین است یا بالا چه فرقی می‌کند؟

فرصت امروز هم با وعده‌ی فردا گذشت
بی‌وفا! امروز با فردا چه فرقی می کند؟