شعر و شیدایی

                        

زیر باران هیچ قلبی خالی از یک عشق نیست

نمره عاشق شدن در زیر باران ، نمره دیوانگیست

زیر باران راه رفتن ، مثل باران تازگیست

زیر باران خیس ماندن ، بوی ناب زندگیست

عشق آدم را داغ می‌کند و دوست داشتن، آدم را پخته



هر داغی یک روز سرد می‌شود،

اما

هیچ پخته‌ای دیگر خام نمی‌شود

چه کسی گفته که درد من وتو مشترک است
هرکجا می نگرم پر ز ریا وکلک است

دل من زخمی و کاشانه من مانده خموش
لب بی حوصله ام پر ز طنین کمک است

چهره ی شاد من آمیخته با درد و سکوت
نگهم منتظر آمدن شاپرک است

هیچکس راه ندارد به حریم دل من
چشم من معنی پرپر شدن قاصدک است

شب کنم ناله و چون روز شود خندانم
وسعت آه دل من ا ز زمین تا فلک است

برو از کوچه ی باغ دل من زود برو
بنگر زخم دلم پر زخیال وترک است

رو به مرگ است نگاه من مست ای ساقی
باورم نیست که درد من وتو مشترک است




ﺷﮑﺴﺘﻢ ﺗﻮﺑﻪ ﺍﻡ ﺳﺎﻗﯽ، ﺗﻮ ﻫﻢ بشکن ﺳﺮ ﺧُﻢ ﺭﺍ
ﺑﺰﻥ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺸﮑﻦ ﺑﺸﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺸﺐ
ﺷﮑﺴﺘﻢ ﺗﻮﺑﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺲ ﺷﮑﻦ ﺩﺭ ﺯﻟﻒ ﺍﻭ ﺩﯾﺪﻡ
ﺩﻝ ﺯﺍﻫﺪ ﺷﮑﺴﺖ ﺍﺯ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺸﮑﻦ ﺑﺸﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺸﺐ
ﻗﺪﺡ ﺑﺸﮑﺴﺖ ﻭ ﺩﻝ ﺑﺸﮑﺴﺖ ﻭ ﺟﺎﻡ ﺑﺎﺩﻩ ﻫﻢ ﺑﺸﮑﺴﺖ
ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﭼﻪ ﺑﺸﮑﻦ ﺑﺸﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺸﺐ
ﺭﻓﯿﻘﺎﻥ ﺧﻤﺮﻩ ﺑﺸﮑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﻫﻢ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﺸﮑﺴﺘﯿﻢ
ﺗﻮ ﻫﻢ ﺍﻫﻞ ﺩﻟﯽ ﺑﺸﮑﻦ ﮐﻪ ﺑﺸﮑﻦ ﺑﺸﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺸﺐ
ﺻﻔﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺷﮑﺴﺖ ﺳﺎﻏﺮ ﻭ ﭘﯿﻤﺎﻧﻪ ﻭ ﺗﻮﺑﻪ
ﺑﯿﺎ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻊ ﺭﻧﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺑﺸﮑﻦ ﺑﺸﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺸﺐ
"مولانا"🌹🌹🌹🌹

لبانت , دیـــگر از جنـس دروغ است
نگاهت هـم چراغی بی فروغ است
تودستت سردوپایت همرهم نیست
سرت هـم مرحبا گویا شـلوغ است

..................................................
تـــو حتّا لحظــه ای صــادق نبودی
دل پاک مـــــــرا لایق نبودی
چه لافی می زدی از عشـق با من
برو ای مدّعی عاشق نبودی
.................................................
گمان کـردم که تـو عاشق ترینی
همان عاشـــق ترین فـرد زمینی
کنـــون با گـــریه ام اقــــرار کردم
که تـو غیر از خودت چیـزی نبینی

.................................................
چو می خواهند زیبایی به هر جا
شنیـــدم از تـو غوغایی به هرجا
به هـرکس دل بــدادی و گـرفتی
ندیدم چون تـو هرجایی به هرجا

................................................

عشق گاهی ...
مشق های کودکیست
حس بودن با خدا در سادگیست

عشق گاهی ...
کیمیای زندگیست
عشق در گل راز ناپژمردگیست

عشق گاهی ...
هجرت از من تا ما شدن
عشق یعنی با تو بودن ما شدن

عشق گاهی ...
بوی رفتن می دهد
صوت شبناک تو را سر می دهد

عشق گاهی ...
نغمه ای در گوش شب
عادتی شیرین به نجوای دو لب

عشق گاهی ...
می نشیند روی بام
گاه با صد میل می افتد به دام

عشق گاهی ...
سر به روی شانه ای
اشک ریز آخر ... افسانه ای

عشق گاهی ...
یک بغل دلواپسی
عطر مستی ساز شب بو ، اطلسی

عشق گاهی ...
هم حکایت می کند
از جدایی ... ها شکایت می کند !.

عشق گاهی ...
مشق های کودکیست
حس بودن با خدا در سادگیست

عشق گاهی ...
کیمیای زندگیست
عشق در گل راز ناپژمردگیست

عشق گاهی ...
هجرت از من تا ما شدن
عشق یعنی با تو بودن ما شدن

عشق گاهی ...
بوی رفتن می دهد
صوت شبناک تو را سر می دهد

عشق گاهی ...
نغمه ای در گوش شب
عادتی شیرین به نجوای دو لب

عشق گاهی ...
می نشیند روی بام
گاه با صد میل می افتد به دام

عشق گاهی ...
سر به روی شانه ای
اشک ریز آخر ... افسانه ای

عشق گاهی ...
یک بغل دلواپسی
عطر مستی ساز شب بو ، اطلسی

عشق گاهی ...
هم حکایت می کند
از جدایی ... ها شکایت می کند !.

کجا پنهان کنم تو را؟!
پشت کدامین واژه
کدامین سطر
که از خط شعرهایم بیرون نزنی
و طبل رسوایی ام را نکوبی
 
کجا پنهان کنم تو را ؟!
که گونه هایم
از عشق گل نیندازند
چشمانم
از دوری ات نبارند
و دستانم
بهانه ات را نگیرند
 
لبریز ام از تو
عطر دلدادگی ام
تمام شهر را پر کرده است
و تو
آشکارترین پنهان منی.
 

من به چشمانِ تو عادت دارم
دستِ من نیست کمی از تو خجالت دارم

بعد از آن حادثه ی تکراری
دل که رفت! از تو چه بسیار شکایت دارم!

تو که از رازِ دلم با خبری
حرف این است، من از این حادثه ها بیزارم

می خواهم دل از این آینه ها بردارم
خبرت هست؟ دلی پیشت امانت دارم؟!

#مریم_پترامی

ز دلتنگی به جانم با که گویم؟

ز غصه ناتوانم، با که گویم؟

به عالم در، ندارم غمگساری

نمی‌دارم، ندانم با که گویم؟

ز غصه صدهزاران قصه دارم

ولی پیش که خوانم؟ با که گویم؟



#عراقی

من روزگار غربتم را دوست دارم
اين حس و حال و حالتم را دوست دارم

يك عكس كوچك توى جيبِ كيفِ پولم
تنها ترين هم صحبتم را دوست دارم

بر عكس آدم هاى دل بسته به دنيا
هر تيك و تاكِ ساعتم را دوست دارم

امشب دوباره خاطرت مهمان من بود
مهمانى بى دعوتم را دوست دارم

هر چند باعث مى شود هر شب ببارم
اما دل كم طاقتم را دوست دارم

عادت شده اين گريه هاى بى تو ، هرچند
مى خندى امّا عادتم را دوست دارم

囧

#سید تقی سیدی

💐🍃🌿🌸🍃🌾🌼
🍃🌺🍂
🌿🍂
🌸

ﺩﻟﻢ ﯾﮏ ﺑﺮﻩ ﺁﻫﻮﯼ ﻧﺠﯿﺐ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﺑﯽ ﻧﺼﯿﺐ ﺍﺳﺖ
ﺑﻪ ﺳﻮﯾﺖ ﺁﻣﺪﻩ، ﺗﻨﻬﺎ ﻭ ﺧﺴﺘﻪ
ﺩﻟﻢ ﺍﯼ ﺿﺎﻣﻦ ﺁﻫﻮ، ﻏﺮﯾﺐ ﺍﺳﺖ
🌿
🌾🍂
🍃🌺🍂
💐🌾🍀🌼🌷🍃

بلدی حال دلم را تو کمی ساز کنی؟

بلدی عشوه کنی ، غمزه کنی ، ناز کنی؟

به دلم میکشم از طرح نگاهت غزلی

بلدی با نگهت ، در دلم اعجاز کنی؟ . . .

بیا ورق ورق کنیم این دفتر پریشان را
به دست باد سپاریم حدیث طوفا ن را
بیا گره بزنیم آب را به آیینه
زلال تر بسراییم نام باران را
بمان و خستگی ام را کمی مدارا کن
بهار سبز تو جان می دهد زمستان را
فقط عبارت چشم تو در غزل کافی است
که دست قصه سپاریم دین و ایمان را
تو از تبار کدامین قبیله ای زیبا!
که اتفاق تو معنا کند بهاران را؟
غزال دشت غزلهای ناب ناز آلود !
خمار چشم تو شیدا کند نیستان را

رضا قریشی نژاد

@Rihan
※※※※※※※※※※※※※※※


زنده دل‌ها می‌شوند از عشق، مست...
مرده دل كی عشق را آرد به دست...

عشق را با نیستی سودا بود...
تا تو هستی، عشق كی پیدا بود...

عشق می‌جوید حریفی سینه چاك...
كو ندارد از فنای خویش باك...

عشق در بند آورد عقل تو را...
تا نماند در دلت چون و چرا...

درد است به جانم چه کنم نیست طبیبی
پنهان شده در خنده ی من بغض عجیبی

در راه رسیدن به تو افتاده ام از پا
چنگی بزنم بی تو به دامان رقیبی

هر کس به طریقی ثمری دید ،ولی ما
جز خون دل از عشق نبرديم نصيبي

از غير اگر طعنه شنيديم غمي نيست
درد است ولي طعنه ی جان سوز حبيبي

لب تشنه به دنبال تو هر لحظه دویدم
شاید به سرابی دل ما را بفریبی

هر روز پريشان تر و تنها ترم از قبل
چون بلبل پركن شده ام، نيست شكيببي

در طالع ما نيست دلي شاد و سري خوش
آری که گران شد تمام چیدن سيبي......


ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺗـﻮ
ﺑﻮﯼ ﻣـﺰﺭﻋـﻪ ی ﻗﻬـﻮﻩ می ﺪﻫﺪ

ﺗﻤﺎﻡ ﺑﯽ ﺧـﻮﺍﺑﯽ ﻫﺎﯼ ﻣـﻦ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﺗـﻮﺳﺖ

ﺍﯼ تلخ ﺩﻭﺳـﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﯽ .

تنها به غمم تسکين ، بخشد غزلِ حافظ

آنجا که چه زيبا گفت ：داد از غمِ تنهايي

#محسن_دولتی

سر بر شانه ی خدا بگذار تا قصه ی عشق را چنان زیبا بخواند

که نه از دوزخ بترسی و نه از بهشت

به رقص درآیی

قصه ی عشق، انسان بودن ماست

اگر کسی احساست را نفهمید مهم نیست

سرت را بالا بگیر و لبخند بزن

فهمیدن احساس

کار هر آدمی نیست

#احمد_شاملو

سهراب سپهری...


چه هوایی ،
چه طلوعی ،
جانم ....
باید امروز حواسم باشد
که اگر قاصدکی را دیدم ،
آرزوهایم را
بدهم تا برساند به خدا ،
به خدایی که خودم میدانم ،
نه خدایی که برایم از خشم ،
نه خدایی که برایم از قهر،
نه خدایی که برایم ز غضب ساخته اند .....
به خدایی که خودم میدانم ،
به خدایی که دلش پروانه است ،
و به مرغان مهاجر هر سال راه را میگوید،
و به باران گفته است باغها تشنه شدند ،
و حواسش حتی
به دل نازک شب بو هم هست،
که مبادا که ترک بردارد ،

به خدایی که خودم میدانم
چه خدایی
جانم...