شعر و شیدایی

                        

برای بودنت میمانم
وبرای دیدنت میمیرم
باش تا بمانم
و بمان تا نمیرم

دریا بسیار است
اما
غرق شدن در چشمان تو
مرا عادت شده ......

دوست داشتنت
هوس نیست
که باشد یا نباشد
نفس است
تا باشم
تا باشی .......

من؛
قلب خاکی ام را
سنگ فرش
قدم هایت میکنم .....
من؛
هر روز
عاشقانه تر می نویسم
تا همه تب کنند
در حسرت داشتن
معشوقه ای
شبیه تو

فواره‌وار،‌سربه‌هوایی و سربه‌زیر
چون تلخی شراب، دل‌آزار و دل‌پذیر

ماهی تویی و آب، من و تنگ، روزگار
من در حصار تنگ و تو در مشت من اسیر

مرداب زندگی همه را غرق کرده است
ای عشق، همتی کن و دست مرا بگیر

ای مرگ می‌رسی به من، اما چقدر زود
ای عشق می‌رسم به تو، اما چقدر دیر

شیرینی فراق کم از شور وصل نیست
گر عشق مقصد است، خوشا لذت مسیر

چشم‌انتظار حادثه‌ای ناگهان مباش
با مرگ زندگی کن و با زندگی بمیر

فاضل_نظری

ای دوست
می ترسی از هوس آشیانه ات ؟
من بی هوس
دل به دل تو سپرده ام
گر روزها بگذرد
و صدایی ز تو نیاید به گوش دل
شاید خدا ببخشد و ببرد روح سرکشم
عاشقان دل
ساکتند در بی قراری حضور

ای وای اگر بوسه بخواهی ز من امشب
آغاز شود جنگ خوش تن به تن امشب

حک کرده ام از عشق به کاغذ دو سه بیتی
از شاعر شیرازی شیرین سخن امشب

"شب بو" ی شب امشب شده شاهد که شکستم
از عطر تنت شیشه ی آن نسترن امشب

آغاز سراییدن یک عمر دو بیتی است
برگ گل چسبیده به این پیرهن امشب

بگذار کمی مست تر از هر شب دیگر
دستان خودت بین دو دستان من امشب

مستم کن از این لحظه و بگذار بمیرم

گوشه اى دارى بميرم؟! غار باشد بهتر است
مرد عاشق از خودش بيزار باشد بهتر است
"سر" كه با زانو رفاقت مى كند از غم پر است
همدم اش عمرى اگر ديوار باشد بهتر است
وقت دلتنگى چه شيرين ترش رويى مى كنى
برگ گل گاهى كنارش خار باشد بهتر است
با خودم گفتم؛ -نمى شد راه آسان تر شود؟-
عشق پاسخ داد: ناهموار باشد بهتر است
باز با يادت نوشتم، باز بارانى شدم
چشم شاعر اندكى نم دار باشد بهتر است

در دست من بگذار آن دستان تنها را
در من بريز آشوب آن چشمان زيبا را

حيف است جاي ديگري پهلو بگيري عشق!
پهلوي من پايين بياور بادبانها را

بي طاقتي هاي تو را آغوش وا كردم
مانند بندرها كه توفانهاي دريا را

بر صخره هاي من بكوب اندوههايت را!
بر ماسه هايم گريه كن غمهاي دنيا را.!

اسم تو را بردم لبان تشنه ام خشكيد
مثل دهان نيل وقتي اسم موسي را...

#پانته_آ_صفائي

🔶زیباترین شعر مولانا :

عاقبت خاك شود حسن جمال من و تو،
خوب و بد مي گذرد واي به حال من و تو،
قرعه امروز به نام من و فردا دگري،
مي خورد تير اجل بر پر و بال من و تو،
مال دنيا نشود سد ره مرگ كسي،
گيرم كه كل جهان باشد از آن من و تو....،
هر مرد شتربان اویس قرنی نیست،
هر شیشه ی گلرنگ عقیق یمنی نیست،
هر سنگ و گلی گوهر نایاب نگردد،
هر احمد و محمود رسول مدنی نیست،
بر مرده دلان پند مده خویش میازار،
زیرا که ابوجهل مسلمان شدنی نیست،
جایی که برادر به برادر نکند رحم،
بیگانه برای تو برادر شدنی نیست...!

اﻣﺸﺐ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﺑﯽ ﺍﻧﺘﻬﺎ ﮔﺮﻓﺖ
ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺭﻧﮓ ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ

ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻗﺪﻡ ﺑﺰﻧﻢ ﺳﺎﺣﻞ ﺗﻮ ﺭﺍ
ﺩﺭﯾﺎ ﺩﻟﺶ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﻮﺍ ﮔﺮﻓﺖ

ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻭ ﻣﻦ ﻫﺎ ﺷﻮﯾﻢ ﻣﺎ
ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻭﻟﯽ ﺩﻝ ِ ﺗﻨﮓ ﺷﻤﺎ ﮔﺮﻓﺖ

ﺧﻮﺩﮐﺎﺭ ﻣﺸﮑﯽ ﻭ ﻭﺭﻕ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﮎ ﺑﻮﺩ
ﻧﻘﺶ ﺩﻭﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﯽ ﻫﻮﺍ ﮔﺮﻓﺖ

ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﻭ ﺷﮑﺴﺘﻢ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺗﺮ ﺷﺪﻡ
ﺁﺷﻮﺏ ﻧﺎﮔﺰﯾﺮ ﻣﺮﺍ ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﮔﺮﻓﺖ

ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻫﺎﯼ ﯾﺦ ﺯﺩﻩ ﺍﻡ ﺩﺭ ﮔﻠﻮ ﺷﮑﺴﺖ
ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻨﺎﯼ ﺳﺮﮐﺶ ِ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭘﺎﮔﺮﻓﺖ

ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﻦ ِ ﺗﻮ ﺧﺘﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﻗﻠﺐ ِ ﺧﺪﺍ ﮔﺮﻓﺖ 

وقتی برای بودنت جان می سپارم
بی تو اگر باشد دلم چیزی ندارم

لبریزم امشب از تمام بی کسی ها
مثل غزلهای دلم بی اعتبارم

در انتظار دیدنت هر لحظه بی تو
مرگ تمام لحظه ها را می شمارم

هر چنددر ناباوریها ماندگارم
اما بگو در خلوتت پا می گذارم

برگرد تا شوق نگاهم را ببینی
باور کنی من تا ابد در انتظارم

بگذار تا رنج نگاهم را بگویم
رنجی که از دوری تو در سینه دارم

تنها امید بودنم ای هستی من
با من بمان مفهوم آرام و قرارم

این بوده حرف آخرم مثل همیشه
من آرزو دارم که تو باشی کنارم

یک لحظه بنشین و ببین جان دادنم را
وقتی تو را تا پای جانم دوست دارم

خدﺍﻭﻧﺪﺍ ﺩﻭ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﮕﯿﺮ ...
ﺧﻮﺩﻣﺤﻮﺭﯼ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ
ﮐﻪ ﺍﻭﻟﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ ﻭ ﺩﻭﻣﯽ ﭘﺎﮐﯿﻢ ﺭﺍ.

ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﺩﻭ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻧﻢ ﺍﺭﺗﻘﺎﺀ ﺑﺒﺨﺶ ...
ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻭ ﺻﺒﺮ
ﮐﻪ ﺍﻭﻟﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯿﮑﻨﺪ
ﻭ ﺩﻭﻣﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ
ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﯿﮑﻨﺪ ....

ﺧﺪﺍﯾﺎ ﮐﻤﮑﻢ ﮐﻦ ﺑﻪ ﺩﻭ ﭼﯿﺰ ﻣﺒﺘﻼ ﻧﮕﺮﺩﻡ
ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﻭ ﻧﺎﺳﭙﺎﺳﯽ
ﮐه ﺍﻭﻟﯽ ﭘﺎﮐﯽ ﺟﺴﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ
ﻭ ﺩﻭﻣﯽ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺩﺭﻭﻥ ﺭﺍ ....

ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻦ ..
ﺑﺮﺍﯼ ﻫﺮﮐﺲ ﮐﻪ ﺍﺭﺯﺵ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ
ﻭ ﺍﺭﺯﺵ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯿﺪﺍﻧﺪ
ﯾﺎﺩﺕ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ
ﺁﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻨﺎﺭﺕ ﺑﺎﺷﻨﺪ
ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ...
ﻭ ﺁﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ
ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ می خواهند ...
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﻘﯿﻪ آﺭﺍﻡ ﻭ ﺑﯽ ﺳﺮﻭﺻﺪﺍ ﺭﺍﻫﺸﺎﻥ ﺭﺍﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﻭﻧﺪ

"فال" می خواهم بگیرم،میشود "نیت" کنی؟
میشود با این غزل ، احساس سنخیت کنی...؟

کاش شاعر می شدم ، مضمون شعرم میشدی
قوه ی شعر مرا درگیر" فعلیت "کنی...!

منطق "لب "های تو ، شد علت اشعار من
می شود با "بوسه" ای اثبات علیت کنی...؟

طبع من گرم است ، عشق من ندارد حد و مرز
تو زرنگی ، میشود آن را مدیریت کنی...؟

شعر من ، بی تو اهمیت ندارد نازنین
یک نظر کن ، تا غزل را پر "اهمیت" کنی

عذر میخواهم ، حواسم چند بیتی پرت شد
"فال" می گیرم دوباره ، ميشود" نیت" کنی


لعنت به پنجشنبه و دستان بسته اش
نفرین بر آن سکوت به عالم نشسته اش

انگار با تو عقربه ها خواب مانده اند
چسبیده ام به شعر و به وزن گسسته اش

در دیدگان ثانیه ها غرق می شوم
وقتی که می رسم به شب دل شکسته اش

برخیز و باز با نخ صحبت ، بکش مرا
بیرون ،از این کلافگی عصر خسته اش

فردا که تا فرا برسد باز می کشد
ما را غروب جمعه و آن دار و دسته اش...!

لعنت به تو که اين چنين، مست و خرابم مى کنى
من عاشقم روياى من، پر آب و تابم مى کنى

با گرمى انفاس خود، آن صوت خوب و بى نظير
مست و خمارم مى کنى، اينگونه خوابم مى کنى

هر لحظه در قلب منى، معشوق زيباى منى
با قهرهاى هر شبت، اندر سرابم مى کنى

اين کار با عاشق مکن، اين اخم هاى پر شرر
داغى به جانم مى زند، جام شرابم مى کنى

اى کاش قلبت خالى از مهر و وفا هرگز نبود
با بى وفايى هاى خود، اين طور آبم مى کنى

عاشقم من عطش جان تو را میخواهم
بوسه از آن لب و دندان تو را میخواهم

به چه دردم بخورد ماه که در بالا هست
من فقط صورت تابان تو را میخواهم

تو بگیرازدل من حال پریشانی من
در عوض موی پریشان تو را میخواهم

باده یا درد به مستی نرساند ما را
من فقط آن لب مستان تو را میخواهم

جانم آماده قربانی اندر ره توست
چشمک ناز تو فرمان تو را میخواهم

جان من یخ زده از درد و غم تنهایی
جان به قربان تو دستان تو را میخواهم.

تو میروی و جهان را
دنبال دامنت میکشی
من ایستاده ام روی چهارپایه
در اخرین نقطه جهان
جایی که دامنت
زیر چهارپایه گیر کرده است...



#سارا_کاظمی

من به بند تو اسیرم تو زمن بی خبری؟
آفرین! معرفت این است که ز من می گذری

طعنه ی غیر ندیدی که بسوزد دل تو
که بدانی که چه سخت است به خدا در به دری

خلوت عشق گزیدن هنر لب زدن است
لب من تر کن از آن جام لبان شکری

معرفت نیست من اینجا و تو آنجا و دلی
بگذاریم به امید نگاه دگری

درد و اندوه مرا تا قلم مرگ نوشت
قلم افسوس بخورد از من و این بی نظری

ما که رفتیم ولی این دل ناقابل ما هست
هست گرو پیش لبانت بخری یا نخری

منع عشق تو نمودند ولی من به جواب
گفتم این زن بود اما که نکوتر زپری.

ﻗـــﻬـــﺮﻫا ﺑـــﻬـــاﻧــــﻪ ﺍﺳــــﺖ !!!

ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﺩ ...

ﺑﺮﺍﯼ ﻣاﻧــــﺪﻥ ﺩﺭ ﺑﻴـــﻦ ﻫﺰاﺭاﻥ ﻧﻘﻄـــﻪ ﯼ ﺳﻴـــاﻩ ﺷــﺐ ﺣﺘـــﯽ ﺍﮔــﺮ ﯾــﮏ
ﻧﻘﻄــﻪ ﯼ ﺳﭙﯿــد ﺑﯿاﺑـــﺪ
ﺩﻟﯿﻠـــﺶ ﻣﯽ ﮐﻨــﺪ ﺑﺮاﯼ ﻣاﻧــدﻥ !!!

ﻭ ﮐﺴــﯽ ﮐــه ﻣـــﯽ ﺧﻮﺍﻫــد ﺑــﺮﻭﺩ...
ﺩﺭ ﺳﭙﻴـــﺪﯼ ﺭﻭﺯ ﺣﺘـــﯽ ﺍﮔــﺮ ﻧﻘﻄـــه ﺍﯼ ﺳﻴــاﻩ ﺭﺍ ﻫـــﻢ ﻧﻴﺎﺑــﺪ
ﺑﺂ ﺍﻧﮕﺸﺘـــﺶ ﺑـــﻪ ﮔﻮﺷـــه ﺍﯼ ﺍﺷـــاﺭﻩ ﻣـــﯽ ﮐﻨــد ﮐـــﻪ ﺍﻧـــﮕﺎﺭ

ﻧﻘﻄــﻪﺍﯼ ﺳﻴـــاﻩ ﻳاﻓﺘــﻪ !!!

ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﻨﯽ ﺍﺳﺖ ﺑــــﮕــــﺬﺍﺭ ﺑـــﺮﻭﺩ ......

, قاصدک !
شعر مرا از بر کن
برو آن گوشه ی باغ
سمت آن نرگس مست
و بخوان در گوشش
و بگو باور کن
یک نفر یاد تو را
دمی از دل نبرد

خودش اول نگاهم کرد خدایا /

به صد خواهش صدایم کرد خدایا

گناه این جدایی گردن اوست /

که او آخر رهایم کرد خدایا