شعر و شیدایی

                        

مرنج از بیش و کم، چشم از شراب این و آن بردار
که این ساقی به قدر « تشنگی » پیمانه می سازد

#فاضل_نظری

گفتم از عشق سخن گفتم و این آدم ها
فکرشان تلخ تر از زهر به من می خندید

من که از بعد چهارم به زمان پی بردم
ذهن تک بعدی یک شهر به من می خندید

ﺍﯾﻦ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﻝ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻗﻤﺮ ﻗﺎﺭﯼ ﻗﺮﺁﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﯼ ﺗﻮ
ﺑﺲ ﮐﻪ ﻏﻢ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻭ ﻻﻏﺮ ﺷﺪﻩ ﮔﻠﺪﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﺑﺲ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺗﮑﻪ ﯼ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻫﻮﺳﯽ ﺭﻓﺖ ، ﺩﻟﻢ
ﻧﺴﺨﻪ ﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺍﺯ ﻧﻘﺸﻪ ﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﺑﯽ ﺷﮏ ﺁﻥ ﺷﯿﺦ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻣﻨﻌﻢ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ
ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﺁﻣﺪﻧﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﻋﺸﻖ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻋﺰﯾﺰﯼ ﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﻭ
ﻧﺮﺩﻩ ﯼ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎ ﻣﯿﻠﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﻋﺸﻖ ﺯﺍﯾﯿﺪﻩ ﯼ ﺑﻠﺦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻘﯿﻢ ﺷﯿﺮﺍﺯ
ﭼﻮﻥ ﻧﺸﺪ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﯼ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﻋﺸﻖ ﺩﺍﻧﺸﮑﺪﻩ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﯼﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﺳﺖ
ﮔﺮ ﭼﻪ ﭼﻨﺪﯼ ﺳﺖ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻃﻔﻞ ﺩﺑﺴﺘﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﻫﺮ ﻧﻮ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻮﺩ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺍﺳﺖ
ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﻮﭼﻪ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﯼ ﻣﺎ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﯼ
ﺑﺮ ﺣﺬﺭ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﻮﭼﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ

شهنوازی کن نگارا، ساز میخواهم چکار؟
من که ایمان داشتم اعجاز میخواهم چکار؟

تا صدایت گوش هایم را نوازش میکند،
تار و سنتور و نی و آواز میخواهم چکار؟

تخت جمشید قشنگی هست در چشمان تو
تا تورا دارم دگر شیراز میخواهم چکار؟

تکیه گاه من تو باشی، من خودم یک ارتشم
قدرتم کافیست... نه... سرباز میخواهم چکار؟

باغ سرسبز و تو و آواز بلبل، بوی گل...
این زمین زیباست... پس پرواز میخواهم چکار؟

گرچه دیگر هیچ چیزی مثل دیروزش نیست
این غزل را فرصت آغاز میخواهم چکار؟

استاد شهریار

نفسم باش مرا چون تو کسی نیست عزیز
شهر خالی ست مرا همنفسی نیست عزیز

حافظ از حال من سوخته آگاه تر است
زده ام فالی و فریاد رسی نیست عزیز

نیست حتا پر و بالی که به سویت بپرم
آسمان بی تو مرا جز قفسی نیست عزیز

کیمیایی و من خسته مسی ناچیزم
به سر کوی توام دسترسی نیست عزیز

قلب بیمار مرا عشق شما درمان است
غیر آغوش تو دل را هوسی نیست عزیز

یک روز

یک جایی

عاشق کسی می شوی

که دوستت ندارد

حالا ؛،،،،،،،،،،

تمام دلتنگی های دنیا را هم که گریه کنی

سبک نمی شوی !................😢

عاشقم من عطش جان تو را میخواهم
بوسه از آن لب و دندان تو را میخواهم

به چه دردم بخورد ماه که در بالا هست
من فقط صورت تابان تو را میخواهم

تو بگیرازدل من حال پریشانی من
در عوض موی پریشان تو را میخواهم

باده یا درد به مستی نرساند ما را
من فقط آن لب مستان تو را میخواهم

جانم آماده قربانی اندر ره توست
چشمک ناز تو فرمان تو را میخواهم

جان من یخ زده از درد و غم تنهایی
جان به قربان تو دستان تو را میخواهم.

مرا به آغوشت راه بده ....
امشب
جا نمازم را به سوی قبله گاه "قلب تو" پهن
می کنم !
سینه ات را سجاده ام کن
بگذار در هر رکوع
نگاهم را به نگاه پر مهرت کوک بزنم ....
امشب در مأمن چشمانت ،
"خدا" دیدنی ست ....
می خواهم این "نماز عشق" را
در آغوش "تو" بخوانم ....
سینه ات را سجاده ام کن
بگذار در حریم پاک خانه ی "قلبت" رستگار شوم
مرا
به آغوشت
مهمان کن ....
#عالیجناب عشق
احتیاجی به "تسبیح" نیست
دستانت را که به من بدهی
با انگشتانت
ذکر "دوست داشتن" می گویم٭ً

بودنت
همه چيز را عوض مي كند
اما
اينكه كنارم باشي يا نباشي
فرقي نمي كند
تو مدام
روي بند بند تنم قدم مي زني
و در آسمان دلم پرواز مي كني
همين كه
نفس ميكشي
قدم مي زني
مي خندي
براي من يعني همه چيز

تو تمام دنياي مني........

به دریا می زنم شاید به سوی ساحلی دیگر
مگر آسان نماید مشکلم را مشکلی دیگر

من از روزی که دل بستم به چشمان تو می دیدم
که چشمان تو می افتند دنبال دلی دیگر

به هر كس دل ببندم بعد از این خود نیز می‌دانم
به جز اندوه دل كندن ندارد حاصلی دیگر

من از آغاز درخاکم نمی از عشق می بینم
مرا می ساختند ای کاش از آب وگلی دیگر

طوافم لحظه ی دیدار چشمان تو باطل شد
من اما همچنان در فكر دور باطلی دیگر

به دنبال كسی جا مانده از پرواز می‌گردم
مگر بیدار سازد غافلی را غافلی دیگر!

🍃🌹حال دارد من و تو،یک شب و دریای شمال...

قهوه و جوجه کباب، آتش و سیگار و وصال...

آنقدر بوسه به دریا بفرستیم به شوق...

تا که فتوا بدهند بوسه به لب هست حلال...!!!🍃🌹

سال ها عاشق یک شخص مجازی سخت است
در خیالات خودت قصر بسازی سخت است؟

مثل این است که کودک شده باشی آن وقت
هی تورا باز نگیرند به بازی سخت است

این که دنبال کنی سایه ی مجهولی را
تا به هم خوردن خط های موازی سخت است

این که یک عمر بدون تو قدم بردارم
بین دروازه ی سعدی و نمازی سخت است

گاه جغرافی چشمان توخیلی ساده ست
گاه اثبات تو از راه ریاضی سخت است

زیر پیراهن گل مخملی ات پیچیده ست
عطر نارنج, ولی دست درازی سخت است


عبدالحسین_انصاری

آمدی بغض مرا قسمت باران بکنی
بارش ابر مرا سهم بیابان بکنی

آمدی تنگ تر از پیش دلم تنگ شود
خانه ی دنج مرا کُنج خیابان بکنی

آمدی تلخ ترین قصّه شود قصّه ی من
غصه را در دل این غم زده مهمان بکنی

آمدی آمدنت لذّت دیدار نداشت
نیتّت زلزله ای بود پریشان بکنی

اینکه با آمدنت کفر من ایمان بشود
اینکه شمشیر بگیری و مسلمان بکنی

اینکه ساز دل ناکوک ببینی بروی
زخمه را از نفس عاطفه پنهان بکنی

بی خداحافظی آماده ی رفتن بشوی
کاخ این سلسله را دولت ویران بکنی

شاعری درد بدی بود چه می فهمیدی
آمدی شعر شدی یکسره عصیان بکنی

مرگ در برگ ها زرد می شود
در آدم ها سفید
و در من، درست رنگ تو را گرفته

پیش از آنکه مشت های گره کرده ام
از پندار زندگی تهی شوند
برگرد
و برایم شعری بخوان
برگرد
تا صدایت در دستم گلی شود
رو به همه تلخی ها

روزی باز می گردی
تا رنگ های رفته را
به زندگی ام بازگردانی
روزی دیر
آنقدر دیر که می ترسم
در میان سطرهای غبار گرفته
از یاد واژه ها هم رفته باشی.



"میلاد خان‌میرزایی"

شده بازیچه ای قلب صبورم

شکستی عاقبت بال غرورم

به آسانی گذشتی از کنارم

مثال دفتری کردی مرورم

اگر نگاه من تو را هزار بار خوانده است
هنوز هم سوال من که بی جواب مانده است

شروع راههای تیره و هجوم ضربه های شک
و آتشی که شعله اش در التهاب مانده است

در این سرای حیرت و نهایت جنون ببین
همیشه بودنم کنار اضطراب مانده است

چگونه دست میبری به عمق خوابهای خوش
که هرچه نقش میزنم همه برآب مانده است

تو آن هوای تازه ای که مست میکنی ولی
گذشته خمار من در این خراب مانده است

تمام میشود شبی تمام لحظه های سخت
به خواب میرود دلی که در عذاب مانده است

دوباره یاد مرگ و مرگ یادها درون من
و پرسشی که در سکوت بی جواب مانده است.....!!

#الهام_احمدی

ای صبا؛با تو چه گفتند که خاموش شدی
چه شرابی به تو دادند که مدهوش شدی

تو که آتشکده عشق و محبت بودی
چه بلا رفت که خاکستر و خاموش شدی

تو به صد نغمه،زبان بودی و دلها همه گوش
چه شنیدی،که زبان بستی و خود گوش شدی

خلق را گرچه وفا نیست ولیکن گل من
نه گمان دار که رفتی و فراموش شدی

"شهریار

باقلب من دنیایی از احساس میسازی
وقتی دلت را با نگاهی گرم می بازی

طرحی خیالی، حس وحالی شاد ودریایی
با اسب خود درساحلی ازدورمی تازی

دربین راهت تخته سنگی ازتکاپوها
شایدبه موضوع پریدن هم بپردازی

پس نقش من غیرازهمان سکوی سنگی نیست
من طرحی ازسنگم ،و تو دراوج پروازی.....!!

#جواد_اله_دادی

عاشقان، اینجا کلاس درس ماست
ما همه شاگرد و استادش خداست

درس آن راه کمال و بندگیست
شیوه ی انسان شدن در زندگیست

با عمل تنها بود این آزمون
از مسیر عقل رفتن تا جنون

باید اینجا چشم دل را وا کنی
تا که در عرش خدا ماوا کنی

درس اول در وصالش، اشتیاق
درس آخر، وصل و پایان فراق

شرط اول، عاشقی، تسلیم عشق
ورنه بیخود دیده ای تعلیم عشق..

ﺑﻪ ﺭﺳﻢ صبر، ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮﺩ ﺁﻫﺶ ﺭﺍ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﺩ
اگر مرد است ﺑﻐﺾ ﮔﺎﻫﮕﺎﻫﺶ ﺭﺍ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﺩ

ﭘﺮﯾﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮔﯿﺴﻮﯾﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺩ ﻭ ﭘﺮﯾﺸﺎﻥﺗﺮ
ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﯽ که ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺭﺍ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﺩ

عصای دست من عشق است، عقل سنگدل بگذار
كه این دیوانه تنها تکیه گاهش ﺭﺍ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﺩ

ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺻﻮﺭﺗﻢ ﮔﯿﺴﻮﯼ ﺍﻭ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ
ﺧﺪﺍ ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﺎﻥ ﺭﻭ ﺳﯿﺎﻫﺶ ﺭﺍ نگه ﺩﺍﺭﺩ

ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﭼﺸﻢﻫﺎﯾﺶ ﺗﯿﺮﺑﺎﺭﺍﻥ ﮐﺮد، ﺗﺴﻠﯿﻤﻢ
ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ ﺁﻥ ﮐﻤﺎﻥ ﺍﺑﺮﻭ ﺳﭙﺎﻫﺶ ﺭﺍ ﻧﮕﻪ دارد.