شعر و شیدایی

                        

دامنه برفی به لب ِ چشمه سار، کبک ِ خرامان بهار اینهمه؟
خنده نکن ناز نکن گُل نچین، وسوسه کردن به شکار اینهمه؟

اسب ِ سپید ِ قد و بالا بلور! یال به توفان زده ی ِ شوق و شور!
سرکش و طغیانگر و مست ِ غرور! دلبری از ایل و تبار اینهمه؟

طاق زده نصف ِ جهان کاشی ات، فرشچیان خیره به نقاشی ات
سرمه کشیدی به طلا پاشی ات، آینه و نقش و نگار اینهمه؟

گرمی ِ پُرشور ِ بغل وای ِ من، ناب ترین بیت ِ غزل وای ِ من،
از لب ِ تو باز عسل.. وای ِ من، کوزه ی ِ پُرشهد ِ انار اینهمه؟

مست ِ هیاهوی ِ شرابم نکن، یخ نشکن در من و آبم نکن
راه نرو باز خرابم نکن، هر قدمت زلزله وار اینهمه؟

هی نرو این راه ِ سرازیر را، حرص نده ماشه ی ِ ده تیر را
باز هوایی نکن این شیر را، آهو و در فکر ِ فرار اینهمه؟

با گله در خاب چه گفتی به من؟ شب، شب ِ مهتاب چه گفتی به من؟
با تب و با تاب چه گفتی به من؟ عاشقی و داد و هوار اینهمه؟!

صبح کسی گفت چها کرده ای، با غزلت شور بپا کرده ای
باغ ِ پُُر از گل که صدا کرده ای، اول پاییز و بهار اینهمه؟

عاشقانه های #شهراد_میدری

مطلبی ناگفته بودی لابه لای ماجرا
من تو رابرجسته کردم باهزار،اما،چرا

میوه ممنوعه ی ازشاخه آویزان من
آه گفتم من!چرا من!!من کجا وقهقرا

جذبه داری مثل بعضی خوردنیهای ملس
منکه میبینم_ دهانم آب میافتد _ تورا...

آنقدرتعریف کردم تا گرفتارت شدم
خام کردم با زبانم این دل دیوانه را!

هم شدی آتش بیار دعوی شیطان و من
هم شدی انگیزه خلوت گزینی با خدا !!

با تو آری میشودسرسبز بود اما مرا
درک کن زیبای گندم گون سرتاپاطلا

فرض کن همبازیان کوچک یک کوچه ایم
فرض کن، مستاجریم ومی رویم این روزها

هرچه کمتر دل ببندی بیشتر آسوده ای
ای فدای چشم گفتن هات چشمت بی بلا...!


مجتبی_سپید

اگر مـرا
دوست نداشته باشی
دراز می‌کشم و می‌میرم
مـ‌رگ
نـه سفری بی‌بازگشت است
و نـه نـاگهان محو شدن !

مـَرگ
دوست نداشتن توست
درست آن موقع کـه بـاید دوست بداری

هشدار می دهم! بخدا قهر میکنم!
با حرف، باغزل و صدا قهر می کنم

با من بمان وگرنه از این لحظه تا ابد
با تیک تاک ثانیه ها قهر می کنم

با ماه و آفتاب و شب و روز و آب و خواب
با هر چه در زمین و هوا قهر می کنم

این تو بمیری از... نه زبانم بریده باد!
اما فقط بدان که چرا قهر می کنم...

در ضمن پای قهر خدا را نکش وسط!
من با همه به غیر خدا قهر می کنم

این بار هم دوباره به دستت می آورم
با نقطه ضعف خوب تو ، با "قهر می کنم"

#عفت_کاظمی

یا صاحب الزمان

موکول می کنم گِله هجر را به بعد؛



این هفته حالِ مادرتان رو به راه نیست

نفسم نفس بیاور که دگر نفس ندارم
به هوای دیدن تو سر هیچكس ندارم

من و فکر بودن تو چه تفکر محالی
دلم از خودم گرفته گله از قفس ندارم

تو که گفته بودی ای جان نفس منی همیشه
دل من زدی ز ریشه به تو دسترس ندارم

هوس وصال یک سو و غم گناه یک سو
چه تفکری کنم من? ره پیش و پس ندارم

گرچه دوری از من اما بخدا عزیز هستی
نفسم ز تو طمع بر دولب ملس ندارم

من اگر ز عشق گفتم نه گناه کردم ای جان
بخدا قسم که با تو هوس هوس ندارم

نفسم خطی برایم بفرست از سر مهر
گل من بجز تو من یاور و دادرس ندارم

لب به لب های تو و....ای وای غوغا می شود
آسمان می ترکد و آشوب برپا می شود

از لبان بسته ام با مُهر لب هایت ببین
صرف فعل دوستت دارم چه زیبا می شود

در کنارم استکان و دست من در دست توست
تا سحر بیدار بنشینیم اِحیا می شود

تا تو هستی و غزل من عاشقت هستم ولی
وعده های بی خودت امروز و فردا می شود

من عذابم با تو تا روز قیامت هم بجاست
پرده بردارم ز دردم موج دریا می شود

نازخاتون منی از صد هزاران سالِ پیش
بوی جوی مولیانم در تو پیدا می شود

جمله یاران چون خیال ازٖ پیش ما برخاستند

ما خیال یار خود را پیش خود بنشاندیم

مولانا

ای ماه ترین دلخوشی روی زمینم
بگذار که چشمان تو را سیر ببینم

بگذار که بر روی لبت شعر بکارم
بگذار که در سایه چشمت بنشینم

ییلاقی چشمان تو یاغی ترمان کرد
جیران من ای دلبر قشلاق نشینم

از روز ازل بسته گیسوی تو بودم
تا بوده چنین بوده و تا هست چنینم

حاشا که ز چاک سر پیراهنت امشب
دزدانه دو تا میـوه ممنوعه بچینم

در شهر شدم شهره به لامذهبی وکفر
وقتی تو شدی مذهب و پیغنبر و دینم

از برکه شیراز به صحرای نگاهت
من آمده ام چشم تو را سیر ببینم

دنیـای تـو همین جاست؛
کنـار کسی که قسـم میخـورد
به حـرمـت دسـت های تـو
کنـار کسی که با خـدای خود قهـر میکند
بـا مـوهای تـو آشتی
کنـار کسی که
حـرام میکند خـواب خودش را بی رویـای تـو
کنـار کسی کخ
با غـم چشـم های تـو غروب میکنـد
غـروب محـبوب مـن!
غـروب؛
همـان جایی که
اگر تــو را از مـن بگیرند,
سـرم را میگذارم تا بمیـرم
‍

ﺗﺎ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻭﺍﭘﺴٖﯿﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺒﯿﻨﺪ ﺷﻮﺭ ﻭﺻﻞ


ﺩﺭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺭﻭﺯ ﻓﻠﮏ، ﭼﺮﺧﯽ ﺑﭽﺮﺧﺎﻥ ﻭ ﺑﺮﻭ

#مولانا

به قرن سوم و چهارم هجری قمری برگردم
زکریای رازی بشوم تو ... را کشف کنم
مزه‌مزه‌ات کنم ... من را بگیری
بعد... از سرم بپری
بی‌خیالت شوم ...
صبح شود ... به خودم بیایم

تو را مزه ‌مزه کنم
شهر به شهر بروم ... برسم به ١٤٩٢میلادی
کریستف کلمب بشوم... تو را کشف کنم
به کسی نگویم...
نشانی‌ات را به کسی ندهم
نقشه‌هایی که کشیدی
که برات کشیدم ... بسوزانم ... به باد دهم

کشتی‌ها را در اقیانوس غرق کنم
چپق سرخ‌ پوستی بکشیم
آهو شوی ... تو را به اسم جدیدت صدا کنم
بخندی...
چپق را چاق کنی
عقاب شوم ... پر بگیرم
در آغوش تو ... آشیانه کنم
و دیگر به شهر ری
به قرن چهاردهم خورشیدی
به ترافیک پارک ‌وی .... !!!برنگردم

پوريا عالمي

اگر عالم همه پرخار باشد
دل عاشق همه گلزار باشد

وگر بی‌کار گردد چرخ گردون
جهان عاشقان بر کار باشد

همه غمگین شوند و جان عاشق
لطیف و خرم و عیار باشد

به عاشق ده تو هر جا شمع مرده‌ست
که او را صد هزار انوار باشد

وگر تنهاست عاشق نیست تنها
که با معشوق پنهان یار باشد

شراب عاشقان از سینه جوشد
حریف عشق در اسرار باشد

به صد وعده نباشد عشق خرسند
که مکر دلبران بسیار باشد

وگر بیمار بینی عاشقی را
نه شاهد بر سر بیمار باشد

سوار عشق شو وز ره میندیش
که اسب عشق بس رهوار باشد

به یک حمله تو را منزل رساند
اگر چه راه ناهموار باشد

علف خواری نداند جان عاشق
که جان عاشقان خمار باشد

ز شمس الدین تبریزی بیابی
دلی کو مست و بس هشیار باشد

#مولانا

چشم آلوده کجا، دیدن دلدار کجا ؟
دل سرگشته کجا، وصف رخ یار کجا؟

قصه عشق من و زلف تو، گفتن دارد
نرگس مست کجا، همدمی خار کجا؟

سرِّ عاشق شدنم، لطف طبیبانه ی توست..
ورنه عشق تو کجا، این دل بیمار کجا؟

هر که را تو بپسندی بشود خادم تو
خدمت عشق کجا، نوکر سربار کجا؟

کاش در نافله ات نام مرا هم ببری
که دعای تو کجا، عبد گنه کار کجا؟

ببین:
من دارم
آرزو به آرزو
تمام میشوم ...

به "فــــردا" بگو:
اینبار
یا اصلا نیاید
یا تو را هم با خود بیاورد!

مشتری دارد لبت،اما دو بوسه نقد چند؟
قیمتی باشد تنت ،با ما شبی دربند چند؟

جیب ما را میزنند این دلبران پایین شهر
خانه ای سمت شما با چیلر و رابند چند؟

لک زده سیب دلم،در شهر ما یک باغ نیست
باغ قلهک ، میوه با عطر خوش الوند چند؟

شوق لیلا کرده، مجنون را اسیر لاله زار
از ونک تا پیش تو ، ارابه ها گیرند چند؟

تیغ ابرویت خزر را برده در ساحل فرو
این همه ناز وهزاران عشوه و ترفند چند؟

خط مترو تا لبت،یکسرگرفتم آخرش
راستی !این خط که برگردد دو سر،گویند چند؟

مرز بین ما نه مین دارد نه خط آتیشین..
حمله بر آغوش تو، در ساحل اروند چند؟

عشق ناقوس اناالحق می زند
غیرتش آتش به ناحق می زند

عشق اعجاز مسیحا می کند
جلوه ی حق را هویدا می کند

عشق باشد عصمت ناب و اصیل
صدهزاران راه را باشد دلیل

عشق نفي خویشتن در راه اوست
پُرشدن سر تا به پا از مهر دوست

عشق درليلی نماید روی خود
عقل را مجنون کند در کوی خود

عشق یعنی دیدن رخسار یار
عشق باشد مذهب هربیقرار

هر شب منم و زمزمه و قافله ی اشک
عشاق تو را گرم تر از این سفری نیست

مهدی سهیلی

ای ماه ترین دلخوشی روی زمینم
بگذار که چشمان تو را سیر ببینم

بگذار که بر روی لبت شعر بکارم
بگذار که در سایه چشمت بنشینم

ییلاقی چشمان تو یاغی ترمان کرد
جیران من ای دلبر قشلاق نشینم

از روز ازل بسته گیسوی تو بودم
تا بوده چنین بوده و تا هست چنینم

حاشا که ز چاک سر پیراهنت امشب
دزدانه دو تا میـوه ممنوعه بچینم

در شهر شدم شهره به لامذهبی وکفر
وقتی تو شدی مذهب و پیغنبر و دینم

از برکه شیراز به صحرای نگاهت
من آمده ام چشم تو را سیر ببینم

ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗــﺎﺳـﻒ. . .!

ﺑـﺮﺍﯼ ﺗﻤـﺎﻡ ﮐﺴﺎﻧــﯽ ﮐـﻪ ﺑـﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻣﯿـﮑﻨﻨــد. . . .

ﺣـﺲ ﻧﻤﯿـــﮑﻨﻨـــﺪ...

ﻧﻤـﯽ ﺷﻨﻮﻧــــﺪ...

نمیچشــــند...

ﻓﻘـﻂ ﻣﯿﺒﯿﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺘﻬـﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻨــﺪ...!

"خدایـــا به آدم هایت بیاموز که تــــو خدایــــی نه آن ها "

دســـت از خدایی کردنـــشــان بردارند . . . !