شهر من کنگان(بندر زیبایی)

من میخوام درباره شهرم بنویسم،دوستان عزیز شما هم اگه دوست دارید در مورد شهرتون مطلب و عکس بذارید

بَندَر کَنگان مرکز شهرستان کنگان در استان بوشهر در جنوب ایران واقع شده‌است، و در ۶ کیلومتری شمال شرقی روستای بنک قراردارد. مساحت شهر کنگان ۷۳۸هکتار می‌باشد.

شهرستان کنگان نیز در کنار شهرستان عسلویه محل اجرای پروژه‌های پارس جنوبی است. سایت ۲ پارس جنوبی (سایت کنگان) که بزرگی آن ۲ برابر سایت عسلویه است در ۱۰ کیلومتری بندر کنگان قرار دارد.

محدوده بندر کنگان

از شمال به دامنه ها و رشته کوهای زاگرس و تپه کنگان، از جنوب خلیج فارس، از غرب روستای بنک، ودشتستان و تنگستان و از سمت شرق به سیراف و پارس جنوبی محدود می‌گردد.

جمعیت

طبق آخرین سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۰ بندر کنگان ۷۶،۳۲۹نفر جمعیت داشته است.بزرگترین کارخانه سیمان کشور با نام ساروج کنگان با ظرفیت روزانه ۶۰۰۰ تن در کنگان و در حدود ۱۲ کیلومتری شهر کنگان قرار دارد.

پیشینه

رضا طاهری محقق و تاریخ و جغرافیای خلیج فارس در کتاب از مروارید تا نفت به شرح مفصل تاریخ بندر کنگان پرداخته‌است. بندر کنگان در قرن‌های اول هجری از توابع بندر باستانی سیراف محسوب می‌شده‌است. بندر کنگان حیات سیاسی خویش را از دوران مغول و به خصوص صفویان آغاز نموده‌است. کنگ (با فتح کاف ) در واژه به معنای پیشروی آب دریا می‌باشد. کنگان بر پایه نام کهن کنگ و کنگ‌دژ باستانی زرتشتیان که در کناره کوه و دریا توسط سیاوش ایجاد شد، نامگذاری شده‌است

محله کوزه گری

کوزه گری محله ای در جنوب شرق کنگان است.در این محله هرسال یادواره شهدا به صورت شهرستانی و محله ای برگزار می شود.

محله گوده

گوده محله ای در شمال بندر کنگان است. این محله را گلستان هم می نامند گوده به دو بخش شمالی و جنوبی(گوده منقلی)تقسیم می شود. مردم این محله در قدیم بیشتر کشاورز و کارگر بوده‎اند. بعد از جنگ ایران و عراق تعدادی از مهاجرین در گوده سکنی گزیدند. بنظر می رسد گوده چندی پیش روستایی همجوار شمال بندر کنگان بوده باشد و امروزه محله شمالی بندر کنگان است.

محله حسین آباد

بزرگترین محله بندر کنگان که در آن از همه اقوام ایرانی ساکن هستند به دلیل امکاناتی که در این محله وجود دارد و به دلیل نزدیک بودن به مرکز شهر از اهمیت زیادی برخوردار است.

شهر زیبایی دارید نجلا جون عاشق شهرای جنوبم ولی چون خیلی دوره بیشتر از یه بار نتونستم برم

مرسی،حتما به شهر ما سری بزن واقعا زیباست

خیلی دلم میخواست بدونم چه شکلیه داداشم ی مدت اون جا زندگی میکرده

بندر قشنگیه

منم خیلی دوست دارم برم جنوب

همه تون از طرف من دعوتید

مکان های دیدنی کنگان:

چشمه بی بی حبش:

این چشمه که آب آن از خاصیت درمانی بالایی برخوردار است به چشمه آغا(آقا) نیز معروف است که در غرب کنگان نزدیک به کوه قرار دارد در قدیم مردم به دلیل اعتقاد در آن پول یا سنگ می انداختند تا حاجت بگیرند اما امروزه این اعتقادات از بین رفته است و دیگر به چشمه رسیدگی نمی شود و از آب آن برای کشاورزی استفاده می شود.

نان محلی کواس(مخصوص محله های عرب نشین)

نان کواس نان مقوی است که از قدیم الایام زنان با سلیقه عرب زبان کنگان آن را می پختند.

مواد لازم تهیه خمیر:آرد گندم،شیره خرما،زردچوبه،رازیانه

مواد روی نان:کنجد،روغن یا کره محلی،و برخی نیز به سلیقه خودشان پودرماهی خشک شده به نام حشینه را روی آن می پاشند.

بندر کنگان دارای دانشگاه پیام نور،علمی کاربردی و آزاد است که در کلیه رشته ها دانشجو می پذیرد

بندر تاریخی سیراف بزرگترین بندر تجاری در قدیم

سیراف (صورت قدیمتر: سیراب) در بعضی نوشته‌ها صیراف نیز نوشته شده‌است. شهری باستانی واقع در بخش مرکزی شهرستان کنگان در استان بوشهر یکی از آثار تاریخی و از نقاط دیدنی استان بوشهر در جنوب ایران است.سیراف یکی از قدیمیترین بنادر ایران است که زمانی دارای رونق فراوانی بوده‌است. شهر باستانی «سیراف» دارای معماری خاصی می‌باشد که بسیار شبیه به روستای ماسوله در شمال کشور می‌باشد. سیراف پررونق ترین بندرکشور بود که روابط تجاری زیادی با کانتون چین و…در دوره‌های ساسانی و اسلامی داشت.

بازمانده‌های این شهر باستانی در نزدیکی بندر سیراف کنونی دیده می‌شود. سیراف زمانی از بندرهای اصلی ایران و خاورمیانه و محل پهلوگیری کشتی‌هایبزرگ بود. بازرگانان سیرافی به دوردست‌های آسیا و آفریقا سفر دریایی می‌کردند. آنچه از سیراف بازمانده، حفره‌های سنگی کنده شده بر شیب تبه‌های سنگی است که گویا بعد از اسلام به‌عنوان قبر نیز استفاده شده‌اند. همینطور سنگچین‌ها، چاه‌ها، سنگ‌فرش‌ها و غارهایی شبیه آتشگاه در دل کوه‌ها بجا مانده‌است. غلامرضا معصومی، محمد حسین سمسار، رضا طاهری و سید قاسم یاحسینی تاریخ نگارانی بوده‌اند که به صورتی مبسوط سیراف را در حوزه های باستان‌شناسی و بناهای تاریخی، وضعیت اجتماعی، موقعیت جغرافیای تاریخی و اجتماعی و مشاهیر آن شرح داده‌اند.

آنچه که امروزه در ارتفاعات مشرف بر دامنه کوههای شمالی سیراف می‌بینیم، و اندیشمندان و محققان از آن به عنوان قبور سنگی یاد می‌کنند، در ابتدا به منظور ایجاد قبر و مدفن مردگان خلق نشده‌اند بلکه حوضچه‌های استحصال آب بارانبوده‌اند که بر روی کوههای مشرف به دریا و شهر برای استفاده از آب باران و نیز تزریق به درون زمین و پیوستن به سطح سفره‌های آب زیرزمینی جهت تقویت آبخوانهای آن منطقه و به منظور برداشت در پائین دست از طریق چاههای حفره شده در طبقات سنگی بوده‌اند.

به منظور تأمین آب شرب از طریق باران، که تنهاترین، مهم‌ترین و مؤثرترین روش در استحصال آب باران به شمار می‌آید جمع آوری مستقیم آب بر روی سطوح نازله می‌باشد. به منظور بهره وری از آبهای نازله و جلوگیری از هدر رفتن آنها و نیز تغذیه سفره‌های آب زیرزمینی چاههای مذکور پیشینیان سیراف به این نتیجه می‌رسند که هر آنچه آب نازله را بر سطح کوه مذکور در بالادست چاههای حفر شده، استحصال و ذخیره نمایند و بدین طریق به آبهای جمع آوری شده فرصت بیشتری جهت نفوذ به درون زمین دهند. در حال حاضر از نواحی نزدیک به خط الرأس کوه با ایجاد مخازن با مقطع چهارگوش به ابعاد متفاوت حوضچه‌هایی را در سرتاسر یال جنوبی کوه تعبیه نموده‌اند که قادر به جمع آوری مجموعه آبهای نازله بر سطح اراضی مذکور باشد. چاههای حفر شده درون طبقات سنگی نیز درست در پائین دست هر مجموعه مخازن ذخیره آب تعبیه شده به طوریکه با نفوذ آب و رسیدن به سطح ایستابی منطقه بلافاصله سطح آب چاههای مذکور را مورد تأثیر قرار می‌دهد.

ابعاد حوضچه‌ها عموماً به صورت مقطع مستطیلی (چهارگوش) بوده و طول این مخازن در جهت شیب واقع است. برخی از این حوضچه‌ها دارای سرریز بوده بطوریکه پس از پرشدن آن، آب مستقیما درون حوضچه پائین دست هدایت می‌شده‌است. همچنین در بخش انتهائی برخی از این مجموعه حوضچه‌های دامنه‌ای، سرریز آخرین حوضچه به یک کانال دست ساز (که می‌توانسته مسیر طبیعی جریان آب باشد) ختم می‌شود که احتمالاً از این کانال آب به عنوان سرریز نهائی یا حقابه پائین دست و یا شاید آبیاری مزارع به مکانهای مورد نظر هدایت می‌شده‌است. لزوم استفاده بهینه از آبهای نازله جهت تقویت سفره‌های آب زیرزمینی به حدی بوده‌است که حتی در دامنه پائین کوه نیز امکان حفر گودال وجود داشته و شاهد حضور حوضچه‌هایی با جهت عمود یا مایل نسبت به دیگر حوضچه‌ها هستیم. کوچکی ابعاد این گودالها به حدی است که به تنها چیزی که نمی‌توان آنان را نسبت داد، قبر می‌باشد.

به احتمال زیاد می‌توان گفت که گودالهای حفر شده بر پهنه کوهستان سیراف در ابتدا به منظور جمع آوری و استحصال آب ایجاد شده‌اند و آنچه که بعدها توسط افرادی (احتمالاً متنفذ و متمول و نیز شاید توسط عموم و بدلیل رخداد حوادث غیر مترقبه همچون زلزله و یا بیماری طاعون و نیاز به دفن سریع مردگان) مورد استفاده به عنوان گورهای فردی یا خانوادگی شده در روزگارانی زیاد پس از احداث اولیه اینان صورت گرفته‌است. پیدا شدن استخوان و آثار مردگان درون برخی از این حوضچه‌ها نه تنها منکر سیستم استحصال و ذخیره آب نمی‌باشد بلکه با دقت بر گورهای یافته شده و وجود لایه‌ای از قشر نفوذ ناپذیر ساروج درون حوضچه‌های استفاده شده به عنوان قبر، به نکاتی موید روش تأمین آب در شهر باستانی سیراف پی برده می‌شود.