من شما را به چالش دعوت میکنم!

درود و سلام بر همه  دوستان و همراهان 

من اينجا يه صفحه چالش ايجاد كردم تا دوستان رو به چالش هاي مختلف دعوت كنيم،تا هر روز برگ جديدي از پتانسيل هاي نهفته خود را رو كنيم و حس طنز و شوخ طبعي هميشگي دوستان گسترش پيدا كنه 

فقط چند مورد :

1- سعي كنيم چالش ها در حد عرف باشه و كسي معذب نشه براي انجام دادنش.

2- هر كسي رو كه دوست داشتيد مي تونيد به اين چالش ها دعوت كنيد.

3- سعي كنيم چالش ها ابتكاري و خلاق باشه تا لذت بيشتري ببريم.

بانو : 

سلام

شما زحمت بکشید دست پپری رو بگیرید بیایید ی جلسه پیشم، ویزیت تون کنم. به اضافه خانومایی ک تیزی جاساز کردن تو چمدونشون.

ماشینتون جا داشت اون دوست عزیزم ک داعش سر کوچه شونه رو هم با خودتون بیارید

پرینت اون کامنتایی ک تو کافه، در جستجوی مونا مونا هم گذاشتید با خودتون بیارید حتما

ضمنا مُسکِن رو اعراب گذاری نمیکردین هم ما برداشت دیگه ای نمی کردیم؛ اینجوریمونو نیگا نکنید از ی درصدی آی کیو ی نرمال برخورداریم، ب لطف خدا

دعوت تون رو هم در اسرع وقت لبیک میگم، ب روی چشم

آخه احساس بار اولی که توی چالش شرکت کردم خیلی بهم خوش گذشت و موجبات اعتراضی بعضی از منتقدین رو فراهم آورد گفتم ورژن چالشیِ چالش رو هم پیاده کرده باشم 

من پپری رو قول نمیدم آخه نیست رفته خرید! اما قول میدم گوش داعش رو بگیرم و بیارمش که ادبش کنید، بلاخره بانویی گفتن ما از شما زیاد شنیدیم! 

elham khajoi : 

بهزاد لابی : 

من برای اینکه بانو و بابای شنگول رو به این چالش دعوت کنم از یه زاویه دیگه هم مینویسم! همونطور که تو چالش قبلی تعریف کردم، کتاب بی نام سرنوشت آدمیه که یه بیماری مرموز داره و یهو بی هیچ اخطار قبلی مغزش به پاهاش دستور میده که به جهتی نامعلوم تا جان در بدن داره راه بره و فقط وقتی متوقف میشه که در حین راه رفتن خواب بره و بیفته رو زمین. هر کجا که باشه. تو این شرایط وقتی از خواب بیدار میشم دوست دارم چی توی چمدون یا کوله م داشته باشم؟!

آب، غذایی که سردش بد مزه نباشه با سلیقه من(مث تن ماهی، پیتزا، ساندویچ مرغ و ...)، مُسکِن،  فلاسک چایی داغ و قند، دارو برای دلدرد یا اسپاسم و مشکلات احتمالی، لباس متناسب با فصل، جهت یاب ماهواره ای که پلیس یا خانواده بفهمن کجام، چاقو که همه جا باید باشه، صابون و مواد ضدعفونی کننده و بی حس کننده زخم های احتمالی و کثیفی ها، دیگه چی؟ 

از یه خانم بیشتر به تمیزی و بیماری ها اهمیت دادید اگه قرار بود اینا معیار باشه برای برنده ی این چالش من حتما شما رو تا اینجا انتخاب میکردم .

آخه تو که نمیدونی در طول 10 ساعت پیاده روی اجباری و پیوسته اونم در حالی که به هیچ وجه حتی به اندازه یک قدم هم نمیتونی توقف کنی، چه اتفاقاتی که ممکنه ناخواسته بیفته! اما من میدونم!  اگه بخوای من ویروس این بیماری رو توی یه کتاب دارم، بهت تزریق میکنم اما نه چه کاریه ولش کن، تو روی هدف اصلیت تمرکز کن 

بانو : 

بهزاد لابی : 

من برای اینکه بانو و بابای شنگول رو به این چالش دعوت کنم از یه زاویه دیگه هم مینویسم! همونطور که تو چالش قبلی تعریف کردم، کتاب بی نام سرنوشت آدمیه که یه بیماری مرموز داره و یهو بی هیچ اخطار قبلی مغزش به پاهاش دستور میده که به جهتی نامعلوم تا جان در بدن داره راه بره و فقط وقتی متوقف میشه که در حین راه رفتن خواب بره و بیفته رو زمین. هر کجا که باشه. تو این شرایط وقتی از خواب بیدار میشم دوست دارم چی توی چمدون یا کوله م داشته باشم؟!

آب، غذایی که سردش بد مزه نباشه با سلیقه من(مث تن ماهی، پیتزا، ساندویچ مرغ و ...)، مُسکِن،  فلاسک چایی داغ و قند، دارو برای دلدرد یا اسپاسم و مشکلات احتمالی، لباس متناسب با فصل، جهت یاب ماهواره ای که پلیس یا خانواده بفهمن کجام، چاقو که همه جا باید باشه، صابون و مواد ضدعفونی کننده و بی حس کننده زخم های احتمالی و کثیفی ها، دیگه چی؟ 

سلام

شما زحمت بکشید دست پپری رو بگیرید بیایید ی جلسه پیشم، ویزیت تون کنم. به اضافه خانومایی ک تیزی جاساز کردن تو چمدونشون.

ماشینتون جا داشت اون دوست عزیزم ک داعش سر کوچه شونه رو هم با خودتون بیارید

پرینت اون کامنتایی ک تو کافه، در جستجوی مونا مونا هم گذاشتید با خودتون بیارید حتما

ضمنا مُسکِن رو اعراب گذاری نمیکردین هم ما برداشت دیگه ای نمی کردیم؛ اینجوریمونو نیگا نکنید از ی درصدی آی کیو ی نرمال برخورداریم، ب لطف خدا

دعوت تون رو هم در اسرع وقت لبیک میگم، ب روی چشم

بانو تا حالا این بخش فکاهیت رو ندیده بودم. خیلی خندیدم. آفرین

بهزاد لابی : 

آخه تو که نمیدونی در طول 10 ساعت پیاده روی اجباری و پیوسته اونم در حالی که به هیچ وجه حتی به اندازه یک قدم هم نمیتونی توقف کنی، چه اتفاقاتی که ممکنه ناخواسته بیفته! اما من میدونم!  اگه بخوای من ویروس این بیماری رو توی یه کتاب دارم، بهت تزریق میکنم اما نه چه کاریه ولش کن، تو روی هدف اصلیت تمرکز کن 

بهزاد من فکر کنم جواب اولت به چالش نزدیکتر بود آخه مونا جون گفته اگه به اندازه یه چمدون جا داشته باشي برای برداشتن چیزهایی که دوستشون داری، چه چيزهايي رو  توش میذاشتی؟

نه چیزهایی که احتیاج داری. من اینطوری برداشت کردم/مونا بیا خودت بگو منظورت چی بود

بهزاد لابی : 

elham khajoi : 

بهزاد لابی : 

من برای اینکه بانو و بابای شنگول رو به این چالش دعوت کنم از یه زاویه دیگه هم مینویسم! همونطور که تو چالش قبلی تعریف کردم، کتاب بی نام سرنوشت آدمیه که یه بیماری مرموز داره و یهو بی هیچ اخطار قبلی مغزش به پاهاش دستور میده که به جهتی نامعلوم تا جان در بدن داره راه بره و فقط وقتی متوقف میشه که در حین راه رفتن خواب بره و بیفته رو زمین. هر کجا که باشه. تو این شرایط وقتی از خواب بیدار میشم دوست دارم چی توی چمدون یا کوله م داشته باشم؟!

آب، غذایی که سردش بد مزه نباشه با سلیقه من(مث تن ماهی، پیتزا، ساندویچ مرغ و ...)، مُسکِن،  فلاسک چایی داغ و قند، دارو برای دلدرد یا اسپاسم و مشکلات احتمالی، لباس متناسب با فصل، جهت یاب ماهواره ای که پلیس یا خانواده بفهمن کجام، چاقو که همه جا باید باشه، صابون و مواد ضدعفونی کننده و بی حس کننده زخم های احتمالی و کثیفی ها، دیگه چی؟ 

از یه خانم بیشتر به تمیزی و بیماری ها اهمیت دادید اگه قرار بود اینا معیار باشه برای برنده ی این چالش من حتما شما رو تا اینجا انتخاب میکردم .

آخه تو که نمیدونی در طول 10 ساعت پیاده روی اجباری و پیوسته اونم در حالی که به هیچ وجه حتی به اندازه یک قدم هم نمیتونی توقف کنی، چه اتفاقاتی که ممکنه ناخواسته بیفته! اما من میدونم!  اگه بخوای من ویروس این بیماری رو توی یه کتاب دارم، بهت تزریق میکنم اما نه چه کاریه ولش کن، تو روی هدف اصلیت تمرکز کن 

اوه... راست میگین هدف اصلیم که هدایت بشریته رو اگه نمیگفتین از یاد میبردم .

بچه ها جون مادرتون بیاید دور هم یه داستان پلیسی بنویسیم منم از فکر این چالش باز ( چالش آقای لابی) که بار مسئولیت سنگینی برام هست راحت شم این شم پلیسی بهزاد هم بخوابه وگرنه هممونو میدزدونه هااا. در ضمن یه پیشنهاد چربم دارم به نظرم بیایم همون داستانی که آهو باهاش تاپیک داستان نویسی رو راه اندازی کرد با یه پروسه دیگه و یه پایان دیگه بنویسیم

فرک (Ferak) : 

بهزاد من فکر کنم جواب اولت به چالش نزدیکتر بود آخه مونا جون گفته اگه به اندازه یه چمدون جا داشته باشي برای برداشتن چیزهایی که دوستشون داری، چه چيزهايي رو  توش میذاشتی؟

نه چیزهایی که احتیاج داری. من اینطوری برداشت کردم/مونا بیا خودت بگو منظورت چی بود

آره منم نظرم به اون چالش اولم نزدیک تر بود و هست البته! اما بعدش گفتم ازین ور قضیه هم ببینم که دیگه همه چیو پوشش داده باشم! 

بانو : 
ی سوال از اهل علم: فکاهی فحشه ؟؟ :-))

حالا من بگم با چیا چمدونمو پر میکنم (الان واسم سوال شد مساله پر کردنه یا برداشتن و جمع کردن؟)
عکس پسرم, عکس دوتایی خودم و همسرم(شایدم عکس تکی همسرم, بستگی داره اون موقع فازم چی باشه), عکس جمعی خانواده ام(پدر مادر خواهرا برادرا), دوربینم و شارژرش, گوشیمو شارژرش با ی کابل اضافه, ی اس دی کارت اضافه, ی فلش مموری
تمام اسناد هویتی خانواده, مدارک دانشگاهی و کاری, اسناد ازدواج و ملکی, پول, طلا,ارز, سکه, ی دفتر دوتا خودکار, ی فولدر ک توش چند تا برگه A4 باشه
قرآن ترجمه دار, مهر, تسبیح, چادر نماز, ی اسباب بازی کوچولو ک بوی پسرمو بده
پتو مسافرتی, ی دست لباس راحتی, ی دست اسپرت, ی دست رسمی کت و شلواری,متناسب با لباسا روسری, دمپایی, کفش اسپرت, کفش پاشنه دار رسمی و ی کیف متوسط رسمی , سه جفت جوراب, ی پالتو سبک
آینه,ضد آفتاب, عینک آفتابی, مداد ابرو و چشم و لب, شونه, کرم نرم کننده, شامپو بچه, ادکلن, کمی مواد شوینده لباس, وسایل مربوط ب پیرایش
کمی خشکبار و آب, ی بشقاب و لیوان و کارد و چنگال و قاشق, ی بسته دستمال کاغذی و ی بسته کیسه فریزر, ی زیر انداز کوچیک

اه دلم تنگ شد گریه م گرفت :-(

دعوت میکنم از نازنین جون. مونا مونا رو بذاره تو چمدونش برداره بیاره واسمون. زیباکده بدون مونا مونا, غروب پاییزه, همونقدر دلگیر... آه بانو

بانو با توجه به چیزایی که برداشتی فک نکنم یه بسته دستمال کاغذی جوابت رو بده 

حالا تو این هیری ویری اسناد هویتی خانواده بیچاره رو چرا پیچوندی؟! 

نوشان : 

بچه ها جون مادرتون بیاید دور هم یه داستان پلیسی بنویسیم منم از فکر این چالش باز ( چالش آقای لابی) که بار مسئولیت سنگینی برام هست راحت شم این شم پلیسی بهزاد هم بخوابه وگرنه هممونو میدزدونه هااا. در ضمن یه پیشنهاد چربم دارم به نظرم بیایم همون داستانی که آهو باهاش تاپیک داستان نویسی رو راه اندازی کرد با یه پروسه دیگه و یه پایان دیگه بنویسیم

من هر نوع داستان نویسی رو پایه ام. اما اگه فک کردی و گول میخورم و حاضرم چهار نفری باز شروع کنیم کور خوندی!

باااااید بگردی و 3 نفر رو مجاب کنی یا از بیرون بیاری یا ترکیبی از این دو حرکت! تازه دو چالش هم گذشته و تاخیر داری. منم قبله عالمم و صبرم تا حدی هست بعدش دیگه شکنجه و شلاق و فلک و اینا ها! 

بانو : 
فرک / شما شوخی هم نکنی, ما شوخی تلقی میکنیم, اصلا واسه شوخی میاییم اینجا :-)) هدف دیگه ای نداریم.


بهزاد لابی/ ی بسته منظورنظرم ی جعبه بود :-) اسناد و مدارک هم پیشم باشه احساس میکنم ب امور مسلط ترم برای اقدامات آتی و محتمل
کار از محکم کاری عیب میکنه؟؟

یه باکس ببر که خیال منم راحت باشه 

عیب نمیکنه اما یهو دیدی طول کشید سفرت بچه ها خواستن برن مدرسه ای جایی  ثبت نام کنن، همسر هم به هر حال مدارکش لازمش میشه و اینا 

بهزاد لابی : 
کسی دیگه چمدونش چیزی نداره؟ اگه نه چون هفته بعد هم آخرش تعطیله میشه استثنا بذاریم و فرک همین امروز، فردا اعلام کنه چالشش رو!

اعلام کنه و امیدوارم سخت نباشه

سلام به همگی
من برداشتم از چالش مونا این بود که چیزایی رو تو چمدون بزارم که برام مهمن و دوسشون دارم. پس طبق این برداشتم چیزایی که لازم دارم رو نمیگم.
اینا رو می زارم تو چمدونم: رنگ ها و قلموهام- لپ تاپم که فیلمایی که دوس دارم ببینم و عکس های خانوادگیم همرام باشه- موبایلم- شکلات تلخ- قهوه و قهوه جوش- کاغذ و مداد های طراحیم- نامه ها و خاطرات بچگی و کلا یادگاری های گذشته (البته همشون چیزای کوچیکن)- حباب موزیکالم- اون لباس هاییم که گل گلی هستن- چندتا کتاب- مجسمه کوچک برج ایفلم- نیکلاس - قوطی های فلزی ام که گل گلی و فانتزی ان (قهوه و شکلات های تلخ امو می ریزم توشون )
راستش اگه یه غول چراغ جادو هم داشتم اونم بر می داشتم .