یه تیکه از آهنگی رو که دوست داری بنویس

اي به داد من رسيده

تو روزای خودشکستن

ای چراغ مهربونی

تو شبای وحشت من

اي تبلور حقيقت

توي لحظه هاي ترديد

تو شب و از من گرفتي

تو منو دادي به خورشيد

اگه باشي يا نباشي

براي من تكيه گاهي

ميون اين همه دشمن

تو رفيقي جون پناهي...

ياور هميشه مؤمن

تو برو سفر سلامت

غم من مخور كه دوري

براي من شده عادت...

ناجي عاطفه من

شعرم از تو جون گرفته

رگ خشك بودن من

از تن تو خون گرفته

اگه مديون تو باشم

اگه از تو باشه جونم

قدر اون لحظه نداره

كه منو دادي نشونم...

وقتي شب شب سفر بود

توي كوچه هاي وحشت

وقتي هر سايه كسي بود

واسه بردنم به ظلمت!

وقتي هر ثانيه شب

تپش هراس من بود!

وقتي زخم خنجر دوست

بهترين لباس من بود

تو با دست مهربوني

به تنم مرهم كشيدي

برام از روشني گفتي

پرده شب و دريدي!

ياور هميشه مؤمن

تو برو سفر سلامت

غم من مخور كه دوري

براي من شده عادت...

اي طلوع اولين دوست

اي رفيق آخر من

به سلامت سفرت خوش

اي يگانه ياور من

مقصدت هر جا كه باشه

هر جاي دنيا كه باشي

اون ور مرز شقايق

پشت لحظه ها كه باشي

خا طرت باشه كه قلبت

سپر بلاي من بود!

تنها دست تو رفيق

دست بي رياي من بود

ياور هميشه مؤمن

تو برو سفر سلامت

غم من مخور كه دوری

برای من شده عادت....

رو می کنم به آینه رو به خودم داد می زنم
ببین چقدر حقیـــر شده اوج بلنـــــد بودنم
رو می کنم به آینه من جای آینه می شکنم
رو به خودم داد می*زنم این آینه است یا که منم

بی همگان بسر شو بی تو بسر نمیشود
داغ تو دارد این دلم جای دگر نمیشود

من آن موجم که آرامش ندارم
به آسانی سر سازش ندارم
همیشه در گریز و درگذارم
نمیمانم به یکجا بیقرارم

دل من دیگه خطا نکن
با غریبه ها وفا نکن
زندگی رو باختی دل من
مردم رو شناختی دل من

  بغلم كن

نون و پنیر و هق هق
سفره ی سرد عاشق
نون وپنیر وفندق
رخت عذا تو صندوق
داریوش وابی

میگن مستی گناهه
بــــه انگشت ملامت
بــاید مستا رو حد زد
بــــــــه شلاق ندامت
سبوی ما شکستــه،
در میکده بستـــــــــه
امید همــه مــــــــــــا
به همت تو بستــــــه
به همت تو ســــاقی،
تو کـــه گره گشــــــــایـــــــــی
تو که ذات وفایی، همیشه یار مـــایی
همه بـــــــه جرم مستی، ســــر دار ملامت
میمیریم و میخونیم، سر ســــــــاقی سلامت

شعر : اردلان سرفراز             خواننده : هایده

"بــاید مستا رو حد زد
بــــــــه شلاق ندامت"
بهزاد کلا عقده شلاق رو داری

زیر این گنبد نیلی ، زیر این چرخ کبود
توی یک صحرای دور، یه برج پیر و کهنه بود
یه روزی زیر هجوم وحشی بارون و باد
از افق، کبوتری تا برج کهنه پر گشود
برج تنها سرپناه خستگی شد
مهربونیش مرهم شکستگی شد
اما این حادثه یبرج و کبوتر
قصه ی فاجعه ی دلبستگی شد
اول قصه مونو تو می دونی تو می دونستی
من نمی تونم برم تو می تونی تو می تونستی

باد و بارون که تموم شد، اون پرنده پر کشید
التماس و اشتیاقو ته چشم برج ندید
عمر بارون عمر خوشبختی برج کهنه بود
بعد از اون حتی تو خوابم اون پرنده رو ندید
ای پرنده من، ای مسافر من
من همون پوسیده ی تنها نشینم
هجرت تو هر چه بود معراج تو بود
اما من اسیر مرداب زمینم
راز پرواز و فقط تو می دونیتو می دونستی
نمی تونم برم تو می تونی تو می تونستی
آخر قصه مونو تو می دونی تو می دونستی
من نمی تونم برم تو می تونی تو می تونستی

شاعر: اردلان سرفراز
خواننده: ابی

رو به تو سجده می کنم دری به کعبه باز نیست
بس که طواف کردمت مرا به حج نیاز نیست
به هر طرف نظر کنم نماز من نماز نیست
مرا به بند می کشی از این رهاترم کنی
زخم نمی زنی به من که مبتلاترم کنی
از همه توبه می کنم بلکه تو باورم کنی...

دل دنیا رو خون کردی که اینجوری تــــــو رفتی

تموم دلخوشی هامو تــــــو با رفتن گـــــرفتی

مــثــه قـــصــه یه عــشــــق تــــازه بــــودی

مـــثـــه افـسانــــه بــــی انــــدازه بـــــودی

هــــیچ کــی بـــرای مـــن شبـــیه تــو نــبوده

دنـــــیا چه بـی رحـــمی آخـــه تــــنهایی زوده

دل دنیا رو خون کردی که اینجوری تــــــو رفتی

تموم دلخوشی هامو تــــــو با رفتن گـــــرفتی

مــثــه قـــصــه یه عــشــــق تــــازه بــــودی

مـــثـــه افـسانــــه بــــی انــــدازه بـــــودی

که اینجوری تــــــو رفتی
"مرتضی پاشایی"

به رهی دیدم برگ خزان
پژمرده ز بیداد زمان
کز شاخه جدا بود...

بانوي موسيقي و گل شاپري رنگين كمون
به قامت خيال من ململ مهتاب بپوشون
بذار نسيم در به در گل برگو از ياد ببره
برداره بوي تن تو هر جا كه ميخواد ببره
دست رو تن غروب بكش كه از تو گل بارون بشه
بذار كه از حضور تو لحظه ترانه خون بشه
همسايه خدا مي شم مجاور شكفتنت
خورشيدو باور مي كنم نزديك رفتار تنت
قطره ام از تو من ولي درگير درياشدنم
دچار سحر عشق تو در حال زيبا شدنم ...

شعر : ایرج جنتی عطایی              خواننده : اِبی

تا آخر راه میام با تو هرجای دنیا میام
بخواب نزدیک نبضم

رسوای عالم بشم میخوام اهل جهنم بشم

میخوام باتو برقصم

خدا دوست دارد لبی را که ببوسد نه آن لب که از ترس دوزخ بپوسد
خدا دوست دارد من و تو بخندیم

نه در جاهلیت بپوسیم بگندیمممممممممممممممممممممممممممممم

چـنـد تـا خواب نصفه مونده تا سحر
چـنـد تـا هق هق مونده تا ته سفر

چـنـد تـا باغـچـه تـا حـيـات بـچـگـي
چـنـد تـا نامه خيـس گريـه پشت سر

چند تـا شـيـون مونده تا لبـخـنـد من
چند تـا بوسه مونده تا عاشق شدن

خواب آبي خواب آفتـابي مي خوام
رنــگ دريـا مـوجـاي شــکن شــکن


باز دوباره، باز دوباره
خواب خوب نيمه کاره ...

شعر : شهیار قنبری       خواننده : بیژن مرتضوی

توبارون که رفتی
شبم زیرو روشد
یه بغض شکسته
رفیق گلوم شد
توبارون که رفتی
دل باغچه پژمرد
تمام وجودم
توی آینه خط خورد....

خیلی وقته دلم میخواد بگم دوست دارم....
نبینم غمو اشکو تو چشمات نبینم داره می لرزه دستات...

وقتی که برگی رو زمین میفته حس میکنم گریه ی بی صداشو
حس میکنم چی میگذره تو قلبش وقتی میبینه مرگ لحظه هاشو.
آخه منم ی برگه خشگ زردم که بی صدا ی عمره گریه کردم
وقتی با چشمام میبینم که یک دم سیلی بیجا میخوره از صدف
پا میزاره خزون به باغ دلم باز کلاغا سر میدن آوازه مرگ
یخ میزنه تو سینه قلب خونم آخه من از تبار این خزونم
وقتی که پرپر میشه گل تو گلدون خالی از کبوترا آسمون
حباب بغضم تو گلو میشکنه ابر چشام دوباره میشه بارون
کبوتر دلم به فکر کوچ برای من زندگی سردو پوچ
خواننده ایرج مهدیان