بیاید با هم رمان های خوب ایرانی رو بخونیم و نقد کنیم

من الان صفحه 75 هستم. تا اینجا که فقط داره زنی رو برامون به تصویر میکشه که نه از پدرومادر شانس اوردنه از خاله و شوهرخاله! نه از شوهر.
توی صفحات اول هم خیلی زیادی خونه ی جدیدشون روتوصیف کرده جوری خاننده کلافه میشه
اما اینکه احساس صاحبخونه شدنش رو با ازادی یکی میدونست رو قبول دارم شادمانی از خونه دارشدنش روخیلی خوب تونسته به خاننده القا کنه.
هرچند امیر دم از دنیای بیرون از کشور خودش رو میزنه و میگه ازادی یعنی این.. اما ازادی که از دید یک زن با خرید یک خونه کوچیک به تصویر کشیده بیشتر دیده میشه