جـــــــــــــکـــــــ جــــــــــالــــــــب

همچین میگن زنهای امروز همش سرشون تو گوشیه ...
و به زندگیشون نمیرسن ...
انگار که یادمون رفته ...
زنهای زمان کودکیمون ، واییرشون تو کوچه بود ...
چند تایی می نشستن تو کوچه ...
آنچنان محو غیبت و چرت و پرت می شدن ...
که بچه هاشون :
یا گم می شدن ...
یا از زیر ماشین درشون می آوردن ...
یا رو پشت بوم ، تف می انداختن رو سر مردم ...
یا می شاشیدن رو مردم ...
و تعداد زیادی هم تو حوض خفه می شدن...
همیشه هم ، یا حامله بودن ...
یا بچه به بغل ، ولووو بودن ، این خونه اون خونه ...
یه بافتنی هم می بافتن ...
که در کنار غیبتاشون ، به شوهرشون بگن ...
مثلا از صبح تا شب به فکر جیب آقاشونن ...
و کارهای خونه هم وظیفه بچه ها بود ...
وگرنه یا حبس تو زیر زمین ...
یا چغلی و کتک دست باباها و کمربند و ...
بعله ...
فکر نکنین یادمون رفته ...!
والا ....
به افتخار زنای امروزی ...
یه دست و یه هورااااااا ........