***حــرفـــهــاي دلــتــنگــي ***

چه انتظار عجیبی نشسته در دل ما،


همیشه منتظریم و کسی نمی آید...

چه حرف بی ربطیست که مرد گریه نمی کند


گاهی آنقدر بغض داری که فقط باید مرد باشی تا بتوانی گریه کنی...

من کوه شده ام و دیگر


به هیچ کس نمیرسم...

کنج اتاق، آرام نشسته ام


جوانی ام چنگی به دل نمی زند


مادر، برخیز، کفش هایم را پاک کن


کیف و کتابم را بردار


می خواهم به کودکی برگردم....

روزگــــار . . .


جوانــــــــی مرا مچالـــــه کرده استـــــ !

تشنگی بهـــــــــــــانه بود


آبـــــــــــــ را با لیــــــــــــــوان


تــــــــو می خـــــــــــــواســــــــــــتم

معشـــــوقه ای پیداکرده ام به نام روزگار


این روزهـــــا سخت مرا درآغـــــوش خویش به بازی گرفـــــته است...

بعد از مُردنم سرم را جدا کنید


بگذارید روی شانه ام .


شانه ای که سر می خواست


سری که شانه می خواست


هر دو را برسانید به آرزوشان...

سرگذشتمان چنین بود ما به دنیا آمدیم دنیا به ما نیامد...

چه عمری گذشت تا باورمان شد...


آنچه را باد برد خودمان بودیم!

گاهی شعر ندارم برایت


بنویسم


خودِت باید باشی


....

نیستی که بدانی


عصرها...


برای نوشیدن یک فنجان چای


چقدر تنهایم ...

خــود را نرنجــان ...آنکـه بودنـت را قدر ندانست !لایق حضــور در فکـرت هم نیست ... !!!

حالا كه دست هایت چتر نمی شوندحالا كه نگاهت ستاره نمی باردحالا كه خانه ای برای ما شدن نداریماز كاغذ شعرهایم اتاقی می سازمتا آوار تنهایی بر سرت نریزدو آرامش خیالت ، ‌خیس اشك هایم نشود

هی یادش بخیررررررررررررررررررررررررررر

تنها که باشی نه دلت دستمالی میشود و نه خیالت انحصاری . . .

کاش انسان هم مثل شمع فقط یک روز زندگی میکرد اما در کنار پروانه خود...

ایول تاپیکـ