درمان بدون دارو

" فیكوس كاریكا " كه انجیر نامیده می شود. بومی شمال آسیاست. مدت بسیار طولانی است كه انجیر وجود دارد. سومری ها از انجیر استفاده می كرده اند. انجیر پخته در گذشته به عنوان شیرین كننده به جای شكر مصرف می شد. انجیر سرشار از پتاسیم، آهن، فیبر و كلسیم است. انجیر مصارف پزشكی دارد و مدٌر و ملٌین است. درخت انجیر 100 سال عمر می كند و 100 فوت ارتفاع دارد. اما درختان بومی 6 فوت ارتفاع دارند.

شكوفه انجیر داخل میوه می ماند و زنبورها را داخل خود می كشد تا گرده ها را پراكنده كنند. اما فقط میوه آن قابل خوردن است. انواع متفاوتی از انجیر وجود دارد. كه بر حسب رنگ از سیاه تا سفید دسته بندی می شوند و انواع سبز برای خشك كردن به كار می رود.
انواع انجیـر:
آدریاتیك (Adriatic): رنگ آن سبز كمرنگ مایل به زرد و بخش داخلی آن، قرمز رنگ است. به شیرینی انواع دیگر نیست. طعم نوع خشك آن مطبوع است. البته به صورت تازه هم مصرف می شود.
قهوه ای (Brown turkey): این نوع انجیر قهوه ای با طعم شیرین، پر آب است و به هر دو صورت خشك و تازه مصرف می شود.
كالی میرنا (Cali Myrna): این نوع انجیر، بزرگ و كم آب است و پوستش سبز و گوشتش سفید است. اكثراً به صورت خشكبار مصرف می شود. پوست ضخیمی دارد كه هنگام خوردن گرفته می شود.