۰۱:۴۴ ۱۳۹۴/۱۰/۲۳
🍹تهیه نوشابه حلال🍹
«صفة الشّراب»
🍇مقدار ده رطل «رطل تقريبا معادل 340 گرم و ده رطل حدود 400/ 3 كيلوگرم است.» از مويز (كشمش سياه) پاك كرده بىدانه را شسته، در ظرفى پر از آب صاف و زلال ريخته، بهگونهاى كه چهار انگشت آب، روى آن را فراگيرد. در زمستان سه روز تمام (72 ساعت) و در تابستان يك شبانهروز (24 ساعت) در ظرفى به همان حال مىگذارند.
سپس محتواى ظرف در ديگى (احتمالا ظرف مسى) تميز و نظيف ريخته شود. اين آب حتى الامكان از آب باران باشد در غير اين صورت از آب گوارا و شفافى كه از سمت مشرق جريان دارد كه آبى است شفاف و زلال، رخشنده و سبك. چنين آبى است كه به سرعت تحت تأثير حرارت قرار مىگيرد و [همين ويژگى] دلالت بر سبكى آب مىكند [آبهاى صاف و سبك، هم زود جوش مىآيند و هم زود يخ مىبندند].
(بنابراين توصيه مىشود آبى كه براى تهيه اين نوشيدنى حلال برمىدارند، اگر آب باران نبود حتما از آب چشمههايى كه در مشرق زمين مىجوشد فراهم شود).
و سپس [محتويات اين ظرف كه آب خالص و مويز است، در همان حال كه در يك ديگ پاك و نظيف است] آن را روى آتش بگذارند تا مويز درون آب، پخته شده و مويزها باد كند و عمل بيايد. سپس آن را فشرده و آبش را صاف مىكنند [و شيره و عصاره آن را پس از صاف شدن، در كنارى دور از آتش به گوشهاى مىگذارند] و مىماند تا سرد شود.
باز مجددا در ديگ ريخته و با چوبى اندازه آن را مشخص مىكنند و با حرارت ملايمى مىگذارند كه بجوشد، و با همين حرارت ملايم آنقدر بايد جوشيده شود تا دوسوم آن تبخير و يكسوم آن باقى بماند.
🍯سپس به مقدار يك رطل (340 گرم) از عسل مصفّى و خالص در آن مىريزند.
و باز اندازه آن عسل و آب باقيمانده در ديگ گرفته مىشود و روى همان آتش ملايم، آن را مىجوشانند تا به اندازه يك رطل (340 گرم) يعنى به ميزان وزن عسل از آب موجود در ديگ تبخير شود و وزن آن به همان ميزان كه پيش از افزودن عسل بود بازگردد.
و تكه پارچهاى محكم بافت برداشته به مقدار يك درهم (5/ 2 گرم) زنجبيل و يك درهم ميخك و نصف درهم دارچين و يك درهم زعفران و نصف درهم سنبل الطيب و نصف درهم عود مندلى و نصف درهم مصطكى (صمغ درختی از خانواده پسته ) را هركدام جداگانه كوبيده، بعد همه را ميان اين پارچه ريخته و آن را محكم با نخ به خوبى دوخته (يك طرف نخ كه درازتر است به تكه پارچه وصل مىشود و طرف ديگر نخ از بالا به تكه چوبى كه از عرض بر روى آن گذاشته مىشود بسته شده و در ميان ديگ آويزان مىشود و اين كيسه هنگامى كه عسل در ديگ ريخته مىشود در ديگ آويزان مىگردد.
[سپس درحالىكه زير ديگ روشن است و شيره مويز به آرامى مىجوشد] تكه پارچه را ساعت به ساعت در ديگ حركت داده تا محتويات آن در اثر حركت در ديگ پايينتر رود و با حرارت ملايم آتش به همين منوال ادامه دهند تا جوشيده شود و به حال خود بازگردد و به قوام آيد و فزونى عسل نيز از بين برود. [و حجم محتويات اين ديگ به ميزان نخستين خود برسد].
♨️حرارت آتش بايد ملايم باشد، سپس [ديگ را از روى آتش برمىدارند و] محتويات آن را صاف كرده، مىگذارند سرد شود و آنگاه به مدت سه ماه، در ظرف (شيشهاى) را مسدود و مختوم نموده و بدون آنكه در اين مدت باز شود، مىماند [تا تحت همين شرايط، خواص اجزاى مواد متشكله درهم تركيب شود و معجون، قوّت كيفى پيدا كند].
پس از اين مدت مىتوانى آن را بنوشى و در هر وعده يك اوقيه (7 مثقال، تقريبا 30 گرم) از آن را با دو برابر آب مخلوط كرده و 🍹 بنوش.
منبع برگرفته از👇👇👇
📚 نامه زرين سلامت، ترجمه #الرسالة_الذهبية منسوب به امام على بن موسى الرضا (عليه السلام)، ص: 56
