داستان دل ❤️
قسمت چهل و چهارم
بخش دوم
اونقدر خودمو به در و دیوار کوبیدم تا محمد رسید ...
کاری که اون برای آروم کردن من کرد , خیلی جالب بود ... با صدای بلند سرم داد زد :
ضعیف ... بی عقل ... تو برای از دست دادن بدبختی زندگیت گریه می کنی ؟ ... پس مستحق هر مصیبتی هستی ... چرا عقل نداری ؟ بسه دیگه , خجالت بکش ... عوض اینکه خدا رو شکر کنی , داری گریه می کنی ...
شاید این خواست خودت بوده که از خدا خواستی , اونم اجابت کرده ... طلاق بگیر , برو دنبال زندگیت ... هان ؟ لی لا مطمئنی خودت از خدا نخواستی ؟ بارها تو دلت نگفتی خدایا منو از دست این مرد نجات بده ؟ به من نگفتی نمی تونم از دستش نفس بکشم ؟ حالا چی شد ؟ به جای اینکه خوشحال باشی تو رو ول کرده , اینکارا رو می کنی ؟
تو اینو بدون اگر خدا نمی زد پس کله اش که زن بگیره , تو رو ول نمی کرد ... بذار سرگرم بشه و بره گم شه ...
یک نفس بلند کشیدم ... بهش نگاه کردم ... راست می گفت ... من چرا گریه می کنم ؟ برای رضا ؟ نه ...
گفتم : تو نمی فهمی ... برای رضا نیست ... برای وضعیتی که برام درست کرده , دارم آتیش می گیرم ...
منو گول زد ... تمام مدت داشت به من دروغ می گفت ...
محمد نشست روی مبل نزدیک من و با لحن آروم تری گفت : عزیز من اون دروغ گفت , تو چرا باور کردی ؟ ...
تو که خودت با چشم خودت دیده بودی ... اون که گفت نکردم , توام باور کردی ...
خوب این نقص در توست نه اون ؟ تازه اینم راه داره ولی گریه درمون درد تو نیست ...
پاشو یکم دست و صورتت رو بشور , با هم بریم خونه ی دایی ... اونجا با خوشحالی به همه خبر بده که رضا زن گرفت و دیگه مزاحم من نمی شه ... ببین چقدر حالت بهتر می شه ... از یک دیدگاه دیگه بهش نگاه کن ...
اولا اینکه حالا تو هم راحت تر طلاق می گیری ... دوم اینکه دیگه کسی نیست که تو رو مرتب آزار بده ...
باور کن این تو نیستی که باید ناراحت باشی , رضا باید یک عمر بسوزه که تو رو از دست داده ...
لی لا بیا یک کاری بکن ... اصلا امشب بریم خونه ی حسام دور هم مثل روزایی که تو ازدواج نکرده بودی , بگیم و بخندیم ...
اصلا امشب رو جشن بگیر و هر سالم براش سالگرد ...
امروز روز آزادی تو باشه ... قبول ؟
ناهید گلکار
