شعر و شیدایی

غیر تو در دل من هیچ کسی جای نشد
هیچ دل همچو دلت ، لایق احساس نشد

تو همان شعره تراویده ی خونباره منی
گر چه در خویش چکیدم ولی آغاز نشد

نشد یکبار که یاد تو کنم ، شاد شوم
حرفهای دل من با غم تو ، ساخت نشد

همچو شهر غارت زده، ویران شده ام
خواستم ناجی ه غم هات شوم ، باز نشد

هر چه بر طبل نگون بخت غم خویش زدم
جز صدایی که دل افسرد، دگر ساز نشد

باغ های خاطره با یاد تو سبزند ، ولی
شهد شیرین لبت ، مانع آفات نشد

آه لب فرو بند "عماد" ، بیش از این ناله مکن
سرو سیمین تو با یاد ، مگر شاد نشد؟!