شعر و شیدایی

تو فکر یک سقفم، یک سقف بی‌روزن
یک سقف پابرجا، محکم‌تر از آهن

سقفی که تن‌پوشِ هراس ما باشه
تو سردی شب‌ها، لباس ما باشه

سقفی اندازه‌ی قلب من و تو
واسه لمس تپش دلواپسی

برای شرم لطیف آینه‌ها
واسه پیچیدن بوی اطلسی

زیر این سقف اگه باشه ،
می‎پیچه عطر تن تو

لُختی پنجره‌هاش‌و ،
می‌پوشونه پیرهن تو