شعر و شیدایی

چه کسی گفته که درد من وتو مشترک است
هرکجا می نگرم پر ز ریا وکلک است

دل من زخمی و کاشانه من مانده خموش
لب بی حوصله ام پر ز طنین کمک است

چهره ی شاد من آمیخته با درد و سکوت
نگهم منتظر آمدن شاپرک است

هیچکس راه ندارد به حریم دل من
چشم من معنی پرپر شدن قاصدک است

شب کنم ناله و چون روز شود خندانم
وسعت آه دل من ا ز زمین تا فلک است

برو از کوچه ی باغ دل من زود برو
بنگر زخم دلم پر زخیال وترک است

رو به مرگ است نگاه من مست ای ساقی
باورم نیست که درد من وتو مشترک است