شعر و شیدایی

مرا بخوان به نام خود،به نام خود خطاب کن
خراب کن، مرا بساز،و بعد از آن خراب کن

بیا و توی خواب من تمام شب قدم بزن
من استکان خالی ام ،مرا پر از شراب کن

از اوج بوسه های تو به عمق خلسه میروم
تو چشمه ای!توجهی،به حال این سراب کن

مرا ببر به آسمان، دلم گرفته از قفس
ترحمی به حال من، به حال این عقاب کن

درون قاب عکس من،کسی نشسته منتظر
بیا نگاه تازه ای، به عکس توی قاب کن

تو را بغل گرفته ام،درون ذهن خسته ام
ببوس دیده ی مرا !! مرا دوباره خواب کن

کدام راه میرسد به خانه ای که مال ماست؟
مسیر عقل و دل جداست، درست انتخاب کن