شعر و شیدایی

ﺻﺪ ﻣﺴﺎﻓـﺮ ﺁﻣﺪ ﺍﻣﺎ ﻫﻴﭽﻜﺲ ﻋﺎﺷـﻖ ﻧﺒـﻮﺩ
ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺣﺘﻲ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﺻـﺎﺩﻕ ﻧﺒﻮﺩ
ﻫﻴﭻ ﻛـﺲ ﺁﻳﻨﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺩﺭ ﺩﺳـﺘﺶ ﻧﺪﺍﺷﺖ
ﺗﻮﺷﻪ ﺍﻱ ﺟﺰ ﻛﻮﻟﻪ ﺑﺎﺭ ﺧﻮﺍﺏ ،ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺶ ﻧﺪﺍﺷﺖ
ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺑے ﭼﺘﺮ ﺩﺭ ﺑــﺎﺭﺍﻥ ﺷــﻴﺪﺍﻳﻲ ﻧﺮﻓﺖ
ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺗﺎ ﮔـــﻢ ﺷﺪﻥ ﺗـــﺎ ﻣﺮﺯ ﭘﻴﺪﺍﻳﻲ ﻧﺮﻓﺖ
ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺑﺎ ﻫﻤﺮﻫـﺶ ﺍﺯ ﻓﺼﻞ ﺩﻝ ﻛﻨﺪﻥ ﻧﮕﻔﺖ
ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻓﺮ ، ﺍﺯ ﺳﻔـﺮ ، ﺍﺯ ﺷﻮﻕ ،ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﻧﮕﻔﺖ
ﻫﺮﻛﺴﻲ ﺩﺭﺑُﻐﺾِ ﻣﻪ،ﺭﺍﻫﻲ ﺑﻪ ﺟﺎیی ﺟﺴﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ