شعر و شیدایی

من سهم بوسه های کسی را نخورده ام
عمری فقط گناه خودم را شمرده ام

قبل از نماز آخر این عشق لعنتی
دیوانه وار گوشه ی محراب مرده ام

قطّام من!شرنگ هلاهل برای چه؟
من که به تیغ حادثه ات سر سپرده ام

در الغدیر عشق تو اما کسی نگفت
دست چه جانشین بدی را فشرده ام

حالا پلنگ وار در آغوش قله ها
از سنگ ابتذال خودم زخم خورده ام

عمری گناه کرده ام اما به غم قسم-
من آبروی عشق کسی را نبرده ام