شعر و شیدایی

ﺍﻭﻝ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺁﺧﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ ﻋﺸﻖ
ﺑﺮ ﺧﺎﺳﺖ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺩﻡ ﻧﺸﺴﺖ ﻋﺸﻖ

ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻔﮥ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺳﺖ
ﻣﯽ ﻣﻴﺮﺩ ﺁﻥ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺯ ﻗﻠﺒﺶ ﮔﺬﺷﺖ ﻋﺸﻖ

ﻣﺠﻨﻮﻥ ﻣﮕﺮ ﭼﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﺩ
ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻴﺴﺘﻮﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﺷﮑﺴﺖ ﻋﺸﻖ

ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﺁﻥ ﭼﻴﺰ ﻫﺴﺖ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ
ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﺁﻧﮑﻪ ﻧﻴﺎﺭﺩ ﺑﺪﺳﺖ ﻋﺸﻖ

ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻤﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﻧﺒﻮﺩ
ﺧﻤﺨﺎﻧﻪ ﺭﺍ ، ﻣﺮﺍ، ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﻣﺴﺖ ﻋﺸﻖ

ﺑﯽ ﻋﺸﻖ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻧﺨﻮﺍﻧﯽ ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﻳﺶ
ﺳﻮﯼ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﺁﻥ ﺑﺖ ﭘﺮست عشق