۱۷:۵۴ ۱۳۹۴/۱۱/۱۹
آنکه از دردِ دلِ خود به فغانست منم
وآنکه از زندگی خویش بجانست منم
آنکه هر روز دل از مهر بتان میگیرد
چون شود روز دگر باز همانست منم
آنکه درحسن کنون شهره ی شهرست تویی
وآنکه در عشق تو رسوای جهانست منم
آنکه درصومعه چل سال شب آورد بروز
وین زمان معتکف دیر مغانست منم
درغمت گرچه به یکبار پریشان شده دل
آنکه صدبار پریشان تر از آنست منم
عاشقانت همه نامی و نشانی دارند
آنکه درعشق تو بی نام ونشانست منم
عاقبت همچو هلالی شدم افسانه ی دهر
آنکه هرجا سخنش ورد زبانست منم
هلالی
