شعر و شیدایی

بانو! غزل بخوان كه شدیداً قناری‌ام
وقتی گلِ همیشه بهاری، بهاری‌ام

تا می‌رسی به تاكِ غزل، مست می‌شوم
وقتی كه می‌روی، نگران خماری‌ام

سخت است انتظار كشیدن، ولی، هزار-
گل می‌دهم اگر كه تو روزی بكاری‌ام

در من صدا و عكسِ تو تكثیر می‌شود
تالاری از سكوتم و آیینه‌كاری‌ام

با خواب‌های صورتی‌ام قهر كرده‌ام
چون گفته‌ای: "الهه‌ی شب‌زنده‌داری‌ام"

"این مشق‌ها جریمه‌ی صد سال" ... وا شده
پای تو در قلمروی كاغذنگاری‌ام