شعر و شیدایی

زندگی سهمی از این دنیاست می دانی تو هم
لذّت مُردن بِه از اینهاست می دانی تو هم

از زمین و آسمان اصلاً خدا شاکی نبود
رَدِ پایِ آدمی اینجاست می دانی تو هم

شهوت هوا کشانیده ست ما را روی خاک
سیب و گندم همچنان زیباست می دانی تو هم

چشم دل بُگشای و بردار از "سرابِ"عمر چشم
چشمه ی حسرت تعفن زاست می دانی تو هم

گولِ شیطان را نمی خورد آدم آدم بود اگر
چشم حق بین حیف نابیناست می دانی تو هم