شعر و شیدایی

ﮔﻔﺘﻢ ﺁﺭﯼ ...

ﮔﻔﺖ : ﺍﯼ ﺷﺎﻋﺮ ! ﺩﻟﯽ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺩﺍﺭﯼ؟ ﮔﻔﺘﻢ ﺁﺭﯼ
ﮔﻔﺖ : ﺩﺭ ﺯﻧﺠﯿﺮ ﺯﻟﻔﻢ ﻣﯽﮔﺬﺍﺭﯼ؟ ﮔﻔﺘﻢ ﺁﺭﯼ

ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﮔﯿﺴﻮ ﭘﺮﯾﺸﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻓﺴﻮﻧﮕﺮﯼ ﮔﻔﺖ
ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ ﺍﯾﻦ ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﺮﻭﺯﮔﺎﺭﯼ؟ ﮔﻔﺘﻢ ﺁﺭﯼ

ﺷﻌﻠﻪ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺧﻤﺎﺭﺵ ﻣﻮﺝ ﺯﺩ ﺁﺗﺶ ﮔﺮﻓﺘﻢ !
ﮔﻔﺖ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺝ ﺁﺗﺶ ﻣﯽﺳﭙﺎﺭﯼ؟ ﮔﻔﺘﻢ ﺁﺭﯼ

ﮔﻔﺖ ﺷﺒﻬﺎ ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻝ ﺟﻠﻮﻩﯼ ﺭﺧﺴﺎﺭ ﻣﺎﻫﻢ
ﺍﺷﮏ ﻣﯽﺍﻓﺸﺎﻧﯽ؟ ﺍﺧﺘﺮ ﻣﯽﺷﻤﺎﺭﯼ؟ ﮔﻔﺘﻢ ﺁﺭﯼ

ﮔﻔﺖ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻋﺸﻘﺒﺎﺯﯼ، ﺍﺯ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺟﺎﻥ ﺑﺒﺎﺯﯼ
ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﯿﻨﻪﯼ ﺧﻮﺩ ﻣﯽﻓﺸﺎﺭﯼ؟ ﮔﻔﺘﻢ ﺁﺭﯼ

ﮔﻔﺘﻢ ﺍﻣﺎ ... ﺍﺯ ﻓﻐﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﺴﻮﺯﻡ، ﺣﺬﺭ ﮐﻦ !
ﺧﻨﺪﻩ ﺯﺩ ! ﺁﺗﺸﻔﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪ ﺩﺍﺭﯼ؟ ! ﮔﻔﺘﻢ ﺁﺭﯼ

ﺧﻨﺪﻩﯼ ﻣﺴﺘﺎﻧﻪﺍﺵ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺷﯿﺮﯾﻨﻢ ﺑﺮﺍﻧﮕﯿﺨﺖ !
ﺧﻠﻮﺗﻢ، ﭘﺮ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﭘﮋﻭﺍﮎ ... " ﺁﺭﯼ ... ﮔﻔﺘﻢ ﺁﺭﯼ"